Je bekijkt nu Met de camper naar het Zillertal en de Bodensee

Met de camper naar het Zillertal en de Bodensee

Op naar het Zillertal

Maandag 1 september. Vandaag zetten we koers richting Oostenrijk. Tiny en Petra zijn ons een dag voor, maar wij volgen ze op de hielen. Rond negen uur rollen we met onze camper de oprit af en sturen de camper de A3 in Duitsland op, zuidwaarts. Het is gezellig druk op de weg en de baustellen lijken elkaar in een soort estafette af te lossen.Na zo’n 600 kilometer hebben we het voor vandaag wel gezien en ploffen we neer op een camperplaats in Greding, de camperplaats ligt pal naast de snelweg. Ideaal! Het staat al behoorlijk vol, en aan hey eind van de avond is er nauwelijks nog een plekje vrij. We maken het ons gemakkelijk met meegebrachte, zelfgemaakte tomatensoep en een pizza. Daarna zetten we een heerlijke bak koffie en trekken de zelfgebakken appeltaart uit de kast. Met een volle maag en een tevreden gevoel genieten we van de avond. Je hoort ons niet mopperen. Morgen verder!

Zell am Ziller.

Dinsdag 2 september. We rijden vandaag verder naar “Camping Hofer” in Zell am Ziller. Het is behoorlijk druk op de weg, maar gelukkig kunnen we toch lekker doorrijden. Rond half twee rollen we de camping op en kiezen we een prachtig plekje uit. Wat een luxe hier! Het sanitair ziet er bijna zo netjes uit als in een hotel en de voorzieningen zijn echt geweldig. We installeren ons en voelen ons meteen thuis. Niet veel later springen we op de fiets richting Hippach, waar mijn broer en schoonzus verblijven.
Net als we aankomen, vallen de eerste druppels. Het voelt bijzonder om elkaar juist hier, in de bergen, te zien. We drinken gezellig wat samen en schuiven daarna aan bij het buffet in hun hotel. Het eten is verrassend goed en smaakt heerlijk – dat is nog eens vakantie. Als we later in het donker terugfietsen, is de regen gelukkig verdwenen. De lucht is fris en de weg goed te doen. Terug op de camping ploffen we neer met een boekje en wat tv. Een fijne afsluiting van een mooie dag.

Paragliden in Mayrhofen

Woensdag 3 september. We worden wakker met een stralende zon en wat ziet alles er prachtig uit. Buiten ontbijten voelt echt als vakantie: lekkere bak kwark met thee/koffie erbij. Daarna een frisse douche en even rustig aan doen. Rond half twaalf hebben we afgesproken bij de Penkelbahn, want vandaag gaat Tiny paragliden. Hij stapt de gondel in en wij zoeken een gezellig terras uit, precies op de plek waar hij straks landt. Het is heerlijk in de zon, en tegen kwart over één zien we hem in de lucht zweven. Wat een geweldig gezicht! Tiny komt glunderend beneden en vertelt enthousiast hoe geweldig het was. We blijven nog even hangen op het terras, waar wij ons tegoed doen aan een gigantische ijscoupe.
Daarna even slenteren door Mayrhofen met zijn drukke terrassen, volle winkels en overal die typische wintersportsfeer. Later pakken we de fietsen richting camping, want vanavond staat er een grillbuffet op het programma in het hotel. Alleen… pech! De voorband is lek. Gelukkig bellen we even en komt Tiny ons ophalen. Superlief, en zo zijn we ruim op tijd voor het buffet. Het eten is heerlijk en met z’n allen is het natuurlijk gezellig. Na afloop wandelen we ruim 3,5 km terug naar de camping, zodat het eten goed kan zakken. Eenmaal terug duikt Berry meteen in het nieuws rondom Vitesse – tv aan, app erbij – en genieten we nog na van deze zonnige dag.
Paragliden Mayrhofen Paragliden Mayrhofen Paragliden Mayrhofen Paragliden Mayrhofen Paragliden Mayrhofen

Penkenbahn

Donderdag 4 september. De zon straalt alweer volop als we wakker worden. Vandaag staat een mooie tocht op de planning: met de fiets naar Mayrhofen, daar de Penkenbahn omhoog en boven de panoramaroute wandelen. Maar eerst moet die lekke fietsband gemaakt worden. Gelukkig hebben we een nieuwe binnenband bij ons en is het klusje zo geklaard. We kunnen op pad!Via wat appjes met Tiny horen we dat zij vandaag óók de Penkenbahn nemen, al kiezen ze voor een andere route. Toeval bestaat niet, want als wij de fietsen stallen en een ticket willen kopen, zien we ze ineens bij de gondel staan.
Gezellig, samen naar boven! De rit in de gondel blijft een belevenis: de bergen, het uitzicht, de hoogte – elke keer weer indrukwekkend. Boven stappen we uit en besluiten wij nog wat verder omhoog te lopen. Wat is het hier prachtig! Vanaf de route kijken we uit over het Stilluptal, compleet met meer en een landschap dat bijna te mooi is om echt te zijn. Onderweg stoppen we bij verschillende uitzichtpunten om het allemaal in ons op te nemen. Na een paar uur komen we weer uit bij het beginpunt, waar er op dit moment in een grote eetgelegenheid een feestje met live muziek aan de gang is en lopen verder naar het tussenstation. Daar pakken we de gondel naar beneden, waar we samen neerstrijken voor een ijsje. Beneden is het flink warmer dan boven, dus een schaduwrijk terras is precies wat we nodig hebben. Na deze heerlijke pauze fietsen we terug naar de camping, waar we zelf een lekkere maaltijd maken. Weer een prachtige dag, vol zon, uitzicht en gezelligheid.

Gerlos lekker wandelen

Vrijdag 5 september. Na een nacht vol regen worden we wakker met een droge ochtend. Dat voelt meteen al als winst. Na ons ochtendprogramma en een lekkere bak koffie stappen we in de bus naar Gerlos. De receptie raadde ons af om te fietsen: de weg is steil, smal en er wordt hard gereden. En inderdaad, als we de route zien zijn we blij dat we niet op de fiets zitten. De weg slingert omhoog en het uitzicht is prachtig. Halverwege begint het opnieuw te regenen, eerst zachtjes, maar al snel klettert het flink. In Gerlos stappen we uit en merken direct dat er niet veel te beleven valt als je niet de bergen in trekt om te wandelen of te skiën. Met de regen die nog steeds met bakken uit de lucht komt, hebben we het dorp snel gezien. We nemen de bus terug naar de camping, waar het inmiddels óók regent. Jammer, maar de camper voelt knus, en een dagje rust met een boek is eigenlijk ook wel heerlijk. In de avond schuiven we gezellig aan bij het buffet van het hotel waar er na het eten muziek is. Geen straf.

Zell am Ziller

Zaterdag 6 september. Als we wakker worden, is hij er gelukkig weer: de zon! Na die grijze regendag is het meteen een stuk vrolijker. Op de bergtoppen zien we ineens sneeuw liggen. Eigenlijk heel logisch, maar toch een verrassing. Wat gisteren als regen naar beneden kwam, is daarboven gewoon sneeuw geworden. We trekken onze wandelschoenen aan en steken vanaf de camping de Ziller over. De klim naar het kerkje is pittig, maar het uitzicht maakt alles goed. Boven is de wereld net even stiller en mooier. Daarna dalen we weer via een bergpad en de weg af, op weg naar een welverdiend ijsje in Zell. Vanavond schuiven we nog één keer aan bij Tiny en Petra, voor wie dit de laatste avond hier is. Het buffet is gevaarlijk lekker – de weegschaal thuis zal er vast minder blij mee zijn. Na afloop drinken we samen nog een bak koffie en nemen we afscheid. Een bijzondere ontmoeting, zo op hun geliefde vakantieplek. Tevreden stappen we op de fiets terug naar de camping. Met een boek kruipen we het bed in, na een dag vol zon, sneeuwtoppen, gezelligheid en veel te veel lekkers.

Op de fiets naar Fugen

Zondag 7 september Als we wakker worden, is het nog wat fris. De zon probeert er voorzichtig doorheen te prikken en zodra de wolken dunner worden, is het meteen heerlijk weer. Perfecte dag om de fiets te pakken! We fietsen langs de Ziller richting Fügen, zo’n 17 kilometer verderop. Het fietspad is prachtig aangelegd en slingert langs kleine dorpjes, groene velden en de rivier die gezellig met ons mee stroomt. In Fügen parkeren we de fietsen en wandelen we omhoog. Het pad voert ons langs een mooi kerkje, door een bos, langs kabbelende beekjes en zelfs watervalletjes. Via een mooi bergpaadje dalen we weer af naar het dorp. Fügen ademt wintersport: hotels, enkele terrassen en borden met skiliften – maar vandaag is het er rustig en een tikje sfeerloos. We spotten een gelateria, maar de koekjeshoorntjes zien er niet echt uitnodigend uit. Dus besluiten we dat ons ijsje van vandaag gewoon weer in Zell op ons wacht. Terug bij de camper nestelt Berry zich voor de race. Daarna maken we een pan volkoren pasta met een flinke lading groenten. Simpel, vers en ontzettend lekker. Zo sluiten we deze zonnige zondag helemaal tevreden af.

Een mooie wandeling naar de Teufelsbrucke

Maandag 8 september. We worden wakker met een stralende zon – een perfecte dag om weer op pad te gaan. Vandaag fietsen we naar Hochsteg, een dorpje bij de Tuxbach. Dit riviertje kronkelt door een diepe kloof en alleen al de gedachte maakt ons nieuwsgierig. Bij een hotel zetten we de fietsen neer en lopen verder. Het pad voert ons door koele bossen, met af en toe een uitzichtpunt waar we de ruige rivier ver beneden ons zien . Wat is het indrukwekkend diep! Uiteindelijk komen we bij de Teufelsbrücke, een brug uit 1879 die ons over de kloof heen leidt. Aan de overkant van de berg ligt de Zemmbach, ook al zo’n wilde rivier in een diep dal. We lezen dat beide rivieren populair zijn voor canyoning – en eerlijk is eerlijk, als we die stroomversnellingen zien, begrijpen we wel waarom. Na zo’n zes kilometer klimmen en dalen staan we weer bij de fietsen. Voldaan trappen we terug richting Zell, waar een ijsje op ons wacht. Daarna nog even langs de Spar voor wat boodschappen, en dan terug naar de camping. Zodra we aankomen, begint het te regenen. Gelukkig zitten we knus in de camper en smaakt het avondeten er niet minder om. We kijken terug op een dag vol zon, kloven, bruggen en – natuurlijk – ijs.

Op naar Salem

Dinsdag 9 september. We gaan weer op pad! Vandaag staat er zo’n 300 kilometer op de planning richting Campinghof Salem, vlak bij de Bodensee. Het is een bewuste keuze: hier is het net wat beter weer en blijft het, als we geluk hebben, grotendeels droog. In heel Europa is het weer onvoorspelbaar, dus pakken we gewoon de beste optie. De rit verloopt goed, maar het is druk op de weg en we rijden van baustelle naar baustelle. Af en toe klettert de regen tegen de voorruit. De route gaat ook door talloze en eindeloze tunnels. Rond half vier rijden we de camping op. Van de vriendelijke dame krijgen we twee plekken aangeboden, maar uiteindelijk kiezen we toch ergens anders voor. De regen van de afgelopen dagen heeft sommige stukken veranderd in glibberige moddervelden, de sporen van slippende wagens nog duidelijk zichtbaar in het gras. Gelukkig vinden we een redelijk droge plek en installeren we ons rustig. Even later breekt de zon door, en we zakken tevreden achterover in onze stoelen. Wat een heerlijk moment: stilte, frisse lucht en een beetje warmte op onze huid. Vanavond houden we het simpel en smakelijk: een goed gevulde soep met knapperige broodjes.

Salem in de regen

Woensdag 10 september. We worden wakker met het tikken van regen op het dak. Maar ach, we wisten dat dit zou komen. Dus nemen we het rustig: nog even lezen op bed, daarna uitgebreid douchen. Tegen de tijd dat we klaar zijn, trekt de lucht open – perfect getimed. We lopen de camping af richting het slot van Salem. De route gaat langs een groot recreatiemeer, waar het water er uitnodigend bij ligt. Bij aankomst bij het slot, zien we meteen de bussen staan; we zijn dus duidelijk niet de enigen met dit idee. Midden in een uitgestrekt park ligt het imposante complex: het oude cisterciënzerklooster en het huidige slot Salem. De tuinen zijn strak en sierlijk aangelegd, helemaal in Franse stijl. We besluiten niet naar binnen te gaan, maar maken een wandeling rondom het geheel. Terwijl we lopen, breekt de zon door en voelt het zomers. Na zo’n zeven kilometer komen we weer terug bij de camping. Tijd om neer te ploffen en te genieten van nietsdoen. Heerlijk.

Meersburg

Donderdag 11 september. In de vroege ochtend horen we nog wat zachte regen, maar rond acht uur klaart het op en komt de zon voorzichtig tevoorschijn. Na ons vaste ochtendritueel stappen we op de fiets richting Meersburg, een plaatsje aan de Bodensee waar ook de boten naar Konstanz vertrekken. Wanneer we aankomen, hangt er een gezellige sfeer. We informeren even naar de ferry, maar besluiten dat uitstapje voor een andere keer te bewaren. Vandaag willen we gewoon lekker rondstruinen in dit charmante stadje. En wat blijkt: Meersburg is inderdaad liefde op het eerste gezicht. De burcht torent hoog boven alles uit, maar het stadje heeft veel meer, kronkelende straatjes vol kleurrijke vakwerkhuizen, pleinen met zonnige terrasjes, een boulevard met platanen en uitzicht over het water. 
We dwalen door de benedenstad en klimmen langzaam omhoog naar de bovenstad, waar ook de nodige winkeltjes en cafés te vinden zijn. Onderweg een lekker ijsje op een bankje, ideaal om mensen te kijken en de sfeer in ons op te nemen. Na de wandeling fietsen we terug en doen nog wat boodschappen voor het avondeten. Op de camping is het inmiddels flink drukker geworden. Tegenover ons staat een prachtig retrocaravannetje uit 1962, zo leuk dat je er meteen verliefd op wordt. De rest van de dag brengen we lui door: wat lezen, wat kijken, en ’s avonds buiten eten in de laatste zonnestralen.

Überlingen

Vrijdag 12 september. We worden wakker en ja hoor, het regent/miezerd weer. Het lijkt pas laat in de ochtend echt droog te worden. Ons plan om met de ferry naar Konstanz te gaan schuiven we dus even door. We besluiten: als het straks droog is, te fietsen naar Überlingen. Morgen proberen we de ferry wel opnieuw. En ja hoor, de regen stopt. Voor we vertrekken duwen we eerst nog even een buurman uit de modder. Dat krijg je van al dat natte gras. Gelukkig lukt het, en hij blij dat hij weer verder kan. Dan stappen wij op de fiets. Langs de kust is het heerlijk fietsen. Aan het water staan prachtige villa’s en gloednieuwe appartementencomplexen. In Überlingen zetten we de fietsen weg en lopen even langs de VVV. Daar vinden we een foldertje met wandelroutes door het plaatsje. Perfect! Tijdens de wandeling merken we dat het hier een stuk rustiger is dan gisteren in Meersburg. De sfeer is minder levendig, maar er staan wél indrukwekkend mooie kerken. Na de wandeling ploffen we neer op het plein. Tijd voor een ijsje en een
beetje mensen kijken. Heel af en toe breekt de zon door en dan ziet alles er meteen een stuk vrolijker uit en wordt het wat drukker op het plein. Na het ijsje fietsen we terug naar de camping. Daar zien we dat er alweer de nodige verschuivingen zijn geweest, het blijft een komen en gaan van caravans en campers. We vangen nog wat laatste zonnestralen, maken een lekkere ovenschotel en schuiven binnen aan tafel, want buiten is het toch net te fris. Vanavond kijken we natuurlijk nog Vitesse.

Konstanz echt een grote stad

Zaterdag 13 september. We worden wakker met de zon die schijnt. Dat belooft wat. Op de fiets dus, richting de ferry in Meersburg. Met de frisse wind in ons gezicht varen we over naar Konstanz. Konstanz is de grootste stad aan de Bodensee en tegelijkertijd de enige Duitse gemeente aan de zuidelijke oever van het meer. De goed bewaard gebleven historische binnenstad grenst direct aan Zwitserland. Op heldere dagen reikt het zicht vanaf de haven van Konstanz over het meer tot aan de indrukwekkende bergtoppen van de Vooralpen. Vanaf de kade is het nog maar zo’n vier kilometer fietsen naar de Altstadt. Daar begint de zoektocht naar een plekje voor de fietsen. Onvoorstelbaar hoeveel tweewielers hier staan, het lijkt wel alsof half Europa zijn fiets hier heeft neergezet. 
Gelukkig hebben we vanaf de camping al een plattegrondje en hiermee zigzaggen we door de Altstadt. Langs de waterkant in het park, is er vandaag een kinderdag, en dat merken we. Overal spelen, gillen en lachen kinderen. We besluiten de andere kant op te lopen, de stad in. Gezellig is het hier zeker: terrasjes, geuren van eten en… de ene gelateria na de andere. Daar kunnen we niet aan voorbij. Bittere chocolade-ijs? Ja graag! Wat een feestje. De stad bruist, en niet alleen van toeristen. Er zijn manifestaties, van een demonstratie over Gaza tot een vegan-actie en zelfs verkiezingscampagnes. Ondertussen knorren onze magen en dus grijpen we naar het onvermijdelijke: een broodje braadworst. We ploffen neer op een trap en kijken onze ogen uit. Na zoveel indrukken vinden we het welletjes. 
We halen de fietsen op en nemen de ferry terug naar de overkant. Wat een levendige, veelzijdige stad. Terug bij de camping rekenen we alvast af – morgen willen we richting huis. Daarna pakken we de meeste spullen in en sluiten de dag af met een welverdiende koffie. Wat een heerlijke dag.

Weer naar huis

 
Zondag 14 september. Rond acht uur kruipen we ons mandje uit. Douchen, ontbijten, alles inpakken en hup, op weg naar huis. De lucht is een beetje grijs, maat het is droog. Onderweg file na file, ook al rijden er geen vrachtwagens en af en toe een buitje. Hoe noordelijker we komen, hoe beter het weer wordt, hoe fijn is dat. We schuiven geduldig met de files mee, stoppen een paar keer voor koffie, broodje en wat frisse lucht, en gaan daarna weer verder. Als de avond valt, draaien we rond kwart voor negen, veilig onze eigen oprit weer op. Thuis! We kijken terug op een heerlijke vakantie: mooie wandelingen, gezellige dagen met Tiny en Petra, sfeervolle steden en twee mooie campings. Weer mooie nieuwe ervaringen.
 
Tags: , , , , , , , , , ,