Je bekijkt nu Met de camper naar Portugal en Spanje.

Met de camper naar Portugal en Spanje.

De start van een nieuw avontuur…

Vrijdag 15 november 2024. Met de camper naar Portugal. Eindelijk, het is zover: de vakantie waar we zo naar uitkeken! Met onze camper als trouwe metgezel rijden we het avontuur tegemoet. Dit jaar pakken we het anders aan. Door de heftige regenval in en rondom Valencia – beelden die ons nog vers in het geheugen staan – kiezen we voor een nieuwe bestemming: Portugal. Een land waar we nog nooit met de camper zijn geweest. De gedachte voelt als een sprankje zon achter een sombere wolk.
Na een hartelijk afscheid van onze altijd gezellige buren draaien we de A50 op. De bestemming voor vandaag: Bresles, zo’n 450 kilometer verderop. Onderweg krijgen we een voorproefje van de reisdrukte rond Antwerpen, maar het valt alleszins mee. Buiten is het grijs en miezerig, maar met een fijne playlist op de radio voelt de sfeer in de camper als een warme cocon.Met de camper naar Portugal

De eerste stop: Camping de la Trye

Om half vijf rijden we de camping op. Een belletje naar de eigenaresse en al snel hebben we een plekje uitgezocht, pal naast het zwembad en vlak bij het sanitair. De rust van de plek geeft ons direct dat fijne vakantiegevoel. Terwijl ik nog even geniet van het uitzicht, leeft Berry zich uit in onze compacte camperkeuken. Het resultaat? Een heerlijke maaltijd die smaakt alsof we al dagen onderweg zijn.
camperervaringen.nl

Een bonusdag in Bresles.

Zaterdag 16 november. Deze ochtend besluiten we spontaan nog een nachtje te blijven. De “Camping de la Trye” voelt als een kleine oase, en bovendien lonkt een fietstocht naar het nabijgelegen Beauvais, op zo’n 17 kilometer afstand. De route zelf is misschien niet spectaculair – strakke fietspaden door een rustig landschap – maar Beauvais blijkt de moeite waard.

Hoogtepunten in Beauvais:

De trots van het stadje, de hoogste kathedraal van de wereld, doet zijn reputatie eer aan. Met zijn duizelingwekkende hoogte torent hij boven alles uit, zelfs al staat hij deels in de steigers. Binnenin wacht een verborgen juweel: de Astronomische Klok, een prachtig stukje mechanica uit 1302. Het getuigt van een tijd waarin men net zoveel oog had voor detail als voor grootsheid.
Niet ver van de kathedraal ontdekken we het Musee de l’Oise, gevestigd in een voormalig bisschoppelijk paleis. Door een sierlijke poort stappen we de binnenplaats op, die rust ademt en een perfecte plek blijkt om onze zelfgemaakte broodjes op te eten. Het museum zelf blijft voor ons een mysterie – het was gesloten voor de lunchpauze – maar zelfs zonder de exposities is deze plek de moeite waard.
Beauvais verrast verder met zijn charmante oude panden, al verdienen sommige wel wat extra aandacht. Tegen de late middag keren we via hetzelfde rustige pad terug naar de camping. Het is net op tijd, want het begint al te schemeren.
Met een voldaan gevoel sluiten we de dag af in ons knusse huis op wielen. Wat een begin van de reis! Portugal wacht, maar we nemen de tijd – elke omweg is een kans op een nieuw verhaal.

Rustig naar Argenton-sur-Creuse:

Zondag 17 november. Na een heerlijk rustige ochtend stappen we weer in onze camper, klaar voor de volgende etappe. Vandaag voert de route ons via de uiterste rondweg van Parijs naar het zuiden. Het weer werkt mee op zijn eigen manier: grijze luchten en af en toe een spatje regen maken dit de perfecte dag om lekker door te rijden. Geen haast, geen drukte, alleen de weg voor ons.
Tegen het eind van de middag bereiken we onze volgende halte: camping Les Chambons in Argenton-sur-Creuse. Zodra we geparkeerd staan, voelen we de drang om even de benen te strekken. De regen is opgehouden en de frisse buitenlucht na een dag in de camper voelt als een verademing.

Een wandeling door het Venetië van de Berry.

Maandag 18 november. Argenton-sur-Creuse verwelkomt ons met zijn charme. Dit stadje in de regio Centre Val-de Loire heeft met recht zijn bijnaam, het “Venetië van de Berry,” verdiend. De oude huizen, sommige met balkons en galerijen die zich spiegelen in de kalme rivier La Creuse, ademen een nostalgische sfeer.
We lopen langs resten van het verleden, zoals de kasteelmuur en de 15e-eeuwse kapel. Hier bovenop staat het indrukwekkende beeld van La Bonne Dame d’Argenton. Dit zes meter hoge beeld torent trots over de stad uit en geeft ons een prachtig uitzicht vanaf het terras van de kapel. Onder ons kronkelen de Vieux Pont, de oude huizen, en de molen zich langs de rivier als in een schilderij.
De steegjes in het stadje zijn smal en charmant. Veel huizen zouden wel een opknapbeurt kunnen gebruiken, maar juist dat rauwe randje voegt een bepaalde authenticiteit toe. Het voelt alsof de geschiedenis hier net om de hoek schuilt, wachtend om ontdekt te worden.
Na anderhalf uur lopen keren we terug naar de camping, voldaan van alle indrukken. De avond brengt ons een heerlijke maaltijd, klaargemaakt in onze vertrouwde camperkeuken. Hier, met uitzicht op de rivier, beseffen we opnieuw hoe fijn het is om op ons eigen tempo naar het zuiden te trekken. Argenton heeft zijn plekje in ons hart al veroverd.

Bekende plekken en zonnige verrassingen.

Dinsdag 19 november. Na een fijne, rustige nacht staan we fris en vol energie op. Vandaag voert onze reis ons verder naar het zuiden, richting de grens met Spanje. Het weer blijft ons verrassen: een mix van wolken, wat regen, en op onverwachte momenten een vleugje zon. Een mooie dag om weer een stukje dichter bij ons doel te komen.

Welkom terug in Urrugne:

Rond lunchtijd rijden we camping Larrouleta in Urrugne op. Deze plek voelt als een oude vriend; we zijn hier eerder geweest en weten meteen weer waarom we er zo van genoten. De receptie is tot twee uur gesloten, dus we benutten de tijd goed. Met het zonnetje erbij voelt buiten eten ineens als een klein feestje. Daarna is het tijd voor wat praktische zaken: afwassen, een klein wasje draaien, en genieten van het idee dat alles lekker buiten kan drogen.

Wandelen naar Saint-Jean-de-Luz:

Na het inchecken besluiten we de middag actief door te brengen. We trekken de wandelschoenen aan en lopen naar Saint-Jean-de-Luz, een charmant kustplaatsje op 3,5 kilometer afstand. Het weer werkt heerlijk mee: voor het eerst kunnen we zonder jas wandelen, terwijl een flauw zonnetje ons pad verlicht.
Het stadje verwelkomt ons met zijn levendige sfeer. Tot onze verrassing stuiten we op een rommelmarkt voor Afrika, waar Berry twee prachtige singletjes op de kop tikt. Zo’n onverwachte vondst maakt de dag extra bijzonder. We slenteren verder, genieten van de ontspannen sfeer, en voelen ons helemaal op ons gemak in deze pittoreske omgeving.

Een dag om te koesteren:

Met lichte benen en een grote glimlach wandelen we terug naar de camping. Soms zijn het de eenvoudige dingen die een dag onvergetelijk maken: een zonnestraal, een mooie wandeling, en een verrassende vondst op een markt. Voor ons is dit weer zo’n dag die we graag in ons reisdagboek bijschrijven.

Een verrassende stop in Palencia.

Woensdag 20 november. Vandaag zakt onze camper weer een stukje verder af richting het zuiden, en rond lunchtijd maken we een bijzondere tussenstop in Palencia. Het blijkt geen alledaags tankstation dat ons hier verwelkomt, maar een Amerikaanse tijdreis met een vleugje nostalgie.

Een tankstation vol verrassingen:

Het tankstation Suances lijkt regelrecht uit een Amerikaanse film te komen, compleet met opvallende beelden, oude auto’s, en zelfs een vliegtuig. Binnenin is er een winkel waar je de basisboodschappen kunt inslaan, maar de echte verrassing ligt tegenover het tankstation: een camperplaats die alle goede recensies meer dan waarmaakt.
De camperplaats is misschien eenvoudig, maar het sanitair is een klasse apart. Luxe douches en toiletten die brandschoon zijn – een zeldzaamheid die elke kampeerder kan waarderen. Er is zelfs een plek om je camper (inclusief het dak!) te wassen, maar dankzij de regen van vannacht heeft de natuur dat klusje voor ons opgeknapt.
Na het tanken – voor de vriendelijke prijs van €1,41 per liter – installeren we ons comfortabel op de camperplaats. De optie om stroom aan te sluiten en voor een paar euro een warme douche te nemen maakt deze plek een pareltje.

Palencia: een onverwachte schoonheid:

Vanuit de camperplaats wandelen we via een brug en een park richting het centrum van Palencia. Wat ons meteen opvalt, is de ontspannen en gezellige sfeer van de stad. Palencia is verrassend mooi, met charmante pleinen, statige gebouwen, en een ontspannen drukte die uitnodigt om het leven wat rustiger te nemen.
We vinden een gezellig tentje waar we ons tegoed doen aan een bakkie koffie en een paar heerlijke tapas. Terwijl we genieten, valt ons opnieuw de vriendelijkheid van de mensen op. Spanjaarden hebben een ontspannen manier van doen die aanstekelijk werkt – je kunt niet anders dan meebewegen in hun relaxte ritme.

Een rustige avond in ons huis op wielen:

Met wat boodschappen op zak wandelen we voldaan terug naar onze camper. Terug in ons knusse huisje maken we een simpele maar lekkere maaltijd, terwijl de avond zich in alle rust ontvouwt. Palencia was een onverwacht hoogtepunt op onze reis – een plek waar je het gewone opnieuw leert waarderen. Morgen wacht weer een nieuwe bestemming, maar vanavond genieten we nog even na van deze bijzondere dag.

Regen, wind en kunst op de muren.

Donderdag 21 november. De dag begint met regen en wind als trouwe metgezellen, maar dat houdt ons niet tegen. Vandaag staat Salamanca op het programma, een stad die al langer op onze verlanglijst prijkt. De route van ongeveer 240 kilometer voert ons door de wisselende herfstlandschappen van Spanje. 

Aankomst in Santa Marta de Tormes:

Tegen de middag arriveren we op Camping Regio, gelegen in het rustige Santa Marta de Tormes, zo’n 6 kilometer buiten Salamanca. De camping biedt een fijne uitvalsbasis met genoeg ruimte en voorzieningen. Maar voordat Salamanca zijn opwachting maakt, besluiten we eerst, al wandelend, de verrassingen van dit kleine stadje te verkennen.

Kunst op straat: muurschilderingen van formaat:

Wat meteen opvalt in Santa Marta de Tormes, zijn de gigantische en kleurrijke muurschilderingen die de grauwe muren van het stadje tot leven brengen. Twee namen springen eruit: Daniel Martín en Rober Bece. Martín weet met zijn abstracte en expressieve stijl een gevoel van beweging en emotie te creëren op de muren. Rober Bece, aan de andere kant, brengt de muren tot leven met realistische portretten en fascinerende details die je blijven verrassen.
De werken zijn indrukwekkend en maken van een eenvoudige wandeling een kunstexpositie in de open lucht. Het is een prachtig initiatief dat niet alleen de muren opfleurt, maar ook het karakter van het stadje benadrukt.
Met deze onverwachte kunstervaring op zak keren we terug naar de camping, al helemaal in de stemming voor de schoonheid die Salamanca morgen ongetwijfeld zal bieden. 

Een gouden dag in Salamanca.

Vrijdag 22 november. Vandaag stappen we op de fiets en gaan op verkenningstocht naar Salamanca. De ochtend begint fris, maar de zon maakt alles goed. Een strakblauw hemel en een mooi aangelegd fietspad begeleiden ons op de zes kilometer lange rit naar de stad. Wat wil een mens nog meer?

Aankomst in het hart van Salamanca:

We stallen onze fietsen vlakbij het imposante Plaza Mayor en duiken meteen het historische hart van de stad in. Salamanca verwelkomt ons als een openluchtmuseum, maar dan eentje waarin volop wordt geleefd, gegeten en genoten.

De kathedralen: een verhaal van eeuwen:

We beginnen onze tocht met een bezoek aan de oude en nieuwe kathedraal, die naast elkaar staan en samen een indrukwekkend beeld van de geschiedenis schetsen. De oude kathedraal, voltooid in de 14e eeuw, ademt gotische pracht. De nieuwe kathedraal, die pas in 1733 gereedkwam, voegt een vleugje barok toe. Het contrast tussen de bouwstijlen laat zien hoe de tijd zijn stempel op Salamanca heeft gedrukt.

Een stad vol paleizen en kloosters:

Onze route voert ons langs iconische gebouwen zoals het Casa de las Conchas met zijn gotische en renaissance-invloeden, en het elegante Palacio Monterrey. De stad lijkt een schatkamer vol historische architectuur. We lopen ook langs het Convento de San Esteban en Convento de Santa Clara, elk met hun eigen indrukwekkende uitstraling.
Wat fascineert, is de harmonie in de stad: ondanks de uiteenlopende stijlen zijn alle gebouwen opgetrokken uit hetzelfde lichtgele zandsteen. Het zorgt voor een warme gloed en rechtvaardigt de bijnaam van Salamanca: La Dorada, de Gouden Stad.
 Een hoogtepunt is de beklimming van de Ieronimus-toren, die ons een adembenemend uitzicht biedt over de stad. Van hieruit lijkt Salamanca één groot kunstwerk, met torens, pleinen en straatjes die in het zonlicht schitteren.
We sluiten onze ontdekkingstocht af op het Plaza Mayor en bestellen een warme café con leche, biertje en proeven van de heerlijke tapas. Terwijl we genieten van de sfeer, kijken we naar de levendigheid om ons heen: mensen die flaneren, gesprekken voeren en genieten van de middagzon.

Een gouden ervaring:

De terugtocht naar de camping voelt licht en tevreden. Salamanca heeft ons verrast met zijn schoonheid, geschiedenis en warmte. Het is een stad die leeft en ademt, een plek waar het verleden en het heden op harmonieuze wijze samenkomen. Vandaag was Salamanca op zijn mooist, en wij mochten daarvan meegenieten.

Een onverwachte rustdag.

Zaterdag 23 november. Het plan was simpel: fietsen over de via verde en genieten van de natuur. Maar zoals dat wel eens gaat op reis, liep het anders. De schakel van de ketting gaf de geest, en daarmee viel ons fietsplan in het water. Gelukkig brachten de vriendelijke mannen van de Decathlon redding. Met hun geweldige service – gratis reparatie, alleen de onderdelen betaald – was de ketting zo weer in orde. Wat een fijne ervaring!
De rest van de dag besloten we het rustig aan te doen. Met het zonnetje erbij was het heerlijk vertoeven bij de camper. Soms is niets doen precies wat je nodig hebt.

Een plan met een twist.

Zondag 24 november. De zon laat zich voorzichtig zien, maar de wind laat zich nadrukkelijk voelen. Toch stappen we vol goede moed op de fiets richting Alba de Tormes via de via verde. Al snel wordt duidelijk dat het een uitdaging wordt: een straffe tegenwind, een route die vals plat omhoog loopt, en een landschap dat weinig variatie biedt. Na enige tijd komen we tot een heldere conclusie: een gezellig terrasje in Salamanca klinkt ineens veel aantrekkelijker.
En zo keren we terug naar de stad die ons geen moment teleurstelt. Met een kop koffie en wat tapas op een sfeervol terras genieten we van het leven in deze geweldige stad. Daarna maken we nog een wandeling door Salamanca, waarbij we opnieuw betoverd worden door de pracht van het universiteitsgebouw en vallen in een heilige mis in de San Esteban kerk.

Een stad om te koesteren:

Hoewel de wind ons oorspronkelijke plan dwarsboomde, zorgde Salamanca weer voor een onvergetelijke dag. Het is een stad waar je altijd meer kunt ontdekken, waar je graag verdwaalt in de smalle straatjes, en waar je nooit genoeg krijgt van de warme sfeer. Deze stad is een cadeautje, en wij blijven volop genieten van alles wat ze te bieden heeft.

Van stormachtige nacht naar rust in Plasencia.

Maandag 25 november. Na een nacht waarin de wind en regen flink huishielden, ontwaken we met een opgeluchte stilte. De lucht is weer helder, en het belooft een mooie dag te worden. Vandaag rijden we 130 kilometer zuidwaarts, en het landschap verandert al snel: de kale, vlakke omgeving maakt plaats voor ruigere, groenere heuvels. Ook zien we steeds vaker roofvogels boven ons zweven – een prachtig schouwspel dat onze route bijzonder maakt.
In Plasencia stoppen we bij camping La Chopera, waar we hartelijk worden ontvangen. Het voelt altijd prettig als je zelf een plekje mag uitkiezen. De camping is groen en heeft een fijne sfeer, al moeten we wel even opletten waar we parkeren om niet vast te komen zitten in de zachte ondergrond. Het sanitair is schoon.
Tijdens de lunch worden we gezelschap gehouden door een nieuwsgierige, lieve poes, die gezellig bij ons blijft terwijl de zon zich van haar beste kant laat zien.

Verkenning van Plasencia:

Na de lunch trekken we onze wandelschoenen aan en volgen het wandel- en fietspad langs de rivier de Jerte richting Plasencia. De frisse lucht en de geluiden van de natuur maken de tocht heerlijk. Onderweg zien we wel de sporen van het onstuimige weer: omgewaaide bomen blokkeren het pad, maar dat mag de pret niet drukken.
Bij aankomst in het stadje brengt een luxe lift ons comfortabel omhoog naar het centrum. Daarna nemen roltrappen ons verder mee naar boven – een verrassend moderne toevoeging aan deze historische plek. Het centrum oogt rustig, maar dat komt vooral door de siësta.
Op een terras van Plaza de Mayor,  genieten we van een kop koffie terwijl we de ontspannen sfeer in ons opnemen. Daarna wandelen we langs het oude aquaduct, een indrukwekkend stukje bouwwerk dat getuigt van de rijke geschiedenis van Plasencia. Via de andere kant van de rivier lopen we terug naar de camping, waar de rust ons weer omarmt.

Op de fiets naar Plasencia.

Dinsdag 26 november. De ochtend begint met het vertrouwde geluid van vogels die al vroeg hun lied zingen. Hoewel ze nauwelijks te zien zijn, zorgen ze met hun gezang voor een vrolijk begin van de dag.
Vandaag fietsen we naar Plasencia, een prachtige tocht over een goed onderhouden fiets- en wandelpad. Ons doel: een bezoek aan de ferreteria om een aansluiting voor onze nieuwe gasfles te regelen. Na drie winkels proberen, vinden we uiteindelijk wat we zoeken bij de servicewinkel van Repsol. Daar worden we geholpen door twee hartelijke dames, die via Facetime contact opnemen met monteurs om ons probleem te bespreken. De afspraak wordt gemaakt: om 18.00 uur zal een monteur naar de camping komen om de aansluiting te installeren. Oke.
Omdat het markt is, fietsen we door naar het centrum. Maar eerst is er tijd voor een koffie op een terras. De ober komt niet alleen met koffie, maar ook met twee schaaltjes tapas. Hij legt uit dat het hier gebruikelijk is om op bepaalde tijden een hapje bij het drinken te serveren. Oke. In het zonnetje genieten we van deze onverwachte traktatie en de gemoedelijke sfeer.
Daarna brengen we een bezoek aan de markt op het Plaza Mayor. Hier draait alles om eten: kraampjes vol lokale lekkernijen, verse producten, en een levendige sfeer. Het lijkt alsof eten hier het middelpunt van het leven is. Geweldig om te zien. We wandelen verder langs de kathedraal en bewonderen de indrukwekkend bewaarde overblijfselen van de middeleeuwse stadsmuur. Plasencia is een plek vol geschiedenis, wat ook blijkt tijdens ons bezoek aan de Parador. Dit viersterrenhotel, gevestigd in een historisch pand, heeft zijn authentieke charme behouden. Niet-gasten mogen de begane grond vrij bezichtigen, en dat geeft ons een bijzondere blik in het verleden.
Rond twee uur sluit de markt, en we fietsen rustig terug naar de camping. Ondanks de frisse 14 graden is het goed toeven bij de camper, met een boek in de hand.
Om 18.00 uur melden we ons bij de receptie voor onze afspraak met Repsol. De zoon van de eigenaresse blijkt ontzettend behulpzaam en belt de monteurs om te checken waar ze blijven. Een uur later arriveren ze, en met behulp van de zoon, die voor ons vertaalt, wordt de gasfles geïnstalleerd. Na wat gepruts met ringen werkt alles naar behoren. Tot onze verrassing hoeven we niets af te rekenen. Het lijkt haast te mooi om waar te zijn! Met een goede fooi bedanken we de monteurs, die alweer op weg gaan naar hun volgende klus.
De avond verloopt rustig. Terwijl we eten, genieten we van de stilte. Ook de vogels zijn inmiddels gaan slapen.

Lekker fietsen.

Woensdag 27 november. Vannacht was het koud, maar dat betekent vaak dat er een mooie dag in het verschiet ligt. We besluiten de fietsen te pakken en richting het noorden te rijden. Op slechts 3 kilometer van de camping ligt een stuwdam over de rivier de Jerte. Vanaf daar voert een fietspad ons langs het meer.
Het blijkt een schitterend fietspad te zijn, vlak langs het water en omringd door adembenemende natuur. Op sommige stukken is het werkelijk stil—alleen wij en de omgeving. Halverwege houden we een picknick, een rustig moment om van de dag te genieten.
Op de terugweg stoppen we even bij de Mercadona voor wat boodschappen. Voldaan keren we terug naar de camping, waar we zelfs nog buiten kunnen eten. Wat een heerlijke afsluiting van deze prachtige dag!

Inpakken en weer verder.

Donderdag 28 november. Na een heerlijke stop in Plasencia trekken we verder naar het zuiden. De nacht was opnieuw fris, maar zodra de zon zich laat zien, voelt alles weer aangenaam. Voor vertrek geven we de katjes, die ons trouw drie dagen gezelschap hebben gehouden, nog een laatste maaltijd. Daarna rijden we via een prachtig stuk van het Parque Nacional de Monfragüe richting Trujillo. Wat een schitterende omgeving!
In Trujillo zetten we de camper op een camperplaats bij de arena, op loopafstand van het stadje. De zon schijnt volop, en met een temperatuur van 20 graden voelt het heerlijk aan. We strijken neer op een terras voor een kop koffie, vergezeld van een smakelijke tapas: ditmaal twee kipkluifjes – verrukkelijk!
Daarna dwalen we door de smalle steegjes en gezellige straatjes, met een tussenstop op een terras. Het hoogtepunt is het geweldige uitzicht vanaf het imposante kasteel. Trujillo is echt een prachtig stadje, gelegen midden in een uitgestrekt en inmiddels weer vlak landschap.
Na dit avontuur rijden we door naar Camping Caseres in Caseres. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een fijne plek toegewezen. Een luxe verrassing: elke staanplaats heeft eigen sanitair. De camping is levendiger dan de vorige, en al snel raken we aan de praat met onze buren. Volgens hen is het privé-sanitair ook ideaal om fietsen en de barbecue op te bergen – een grappige, maar handige tip.
We sluiten de dag af met een zelfgemaakt diner en kijken terug op een prachtige dag vol ontdekkingen en genietmomenten.

Vandaag een rustig dagje om op te laden. 

Vrijdag 29 november. In de middag besloten we een wandeling te maken, deels als vooronderzoek: kunnen we morgen via dit pad naar de stad fietsen? Na wat verkenning hebben we toch maar besloten ervan af te zien. Het pad leek minder geschikt voor de fiets, maar de wandeling was wel een fijne manier om fysiek bezig te zijn en even in beweging te komen. Een ontspannen voorbereiding op een actieve dag morgen!

 

Cáceres

Een dag vol ontdekkingen en indrukken. 

Zaterdag 30 november. Na een zoektocht over het fietspad arriveerden we in Cáceres, een stad die met recht op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Op de Plaza Mayor werden we hartelijk verwelkomd met een uitvoering van Spaanse dans, een krachtig schouwspel vol passie en traditie. Hoewel fietsen niet op het plein mochten blijven, vonden we snel een veilige stalling – opvallend hoe weinig fietsen hier überhaupt te zien waren.
Bij de toeristeninformatie haalden we een plattegrond en besloten we de stad te verkennen. Eerst een momentje rust: koffie met heerlijke tapas, waarna we de oude, ommuurde stad introkken. Deze middeleeuwse kern is betoverend, een tijdreis terug in de geschiedenis. Als extra verrassing ontdekten we dat hier scènes van Game of Thrones zijn opgenomen. Verklede personages en schijngevechten brachten deze magische wereld tot leven, wat de ervaring nog bijzonderder maakte. Ook zagen we een grote bruiloft in de indrukwekkende kerk, wat de authentieke sfeer alleen maar versterkte.
Na al deze indrukken keerden we terug naar de camping, waar we genoten van de warme zon. ’s Avonds barstte de levendigheid weer los: een voetbalwedstrijd bij het stadion naast de camping zorgde voor veel geluiden van enthousiasme, en we konden duidelijk horen wanneer er gescoord werd. Een perfecte afsluiting van een bijzondere dag vol cultuur, geschiedenis en Spaanse charme.

Rustdag

Zondag 1 december Rustdag. Even een dagje zonder plannen: wassen, wat boodschappen doen en lekker bijkomen.

Op naar Portugal

Maandag 2 december Vandaag vertrekken we richting Portugal, naar een SVR-camping bij Campo Maior, net over de grens. De rit ernaartoe is prachtig: we rijden over rechte wegen door wisselende landschappen, langs Badajoz en dan nog 20 kilometer naar boven. Bij aankomst is het meteen merkbaar dat Portugal een uur achterloopt op Spanje. Op de camping raken we in gesprek met een Duits stel dat sinds de coronatijd in hun camper woont. Ze zijn heel enthousiast over deze levensstijl en geven ons inspiratie. De campingeigenaar, een Nederlander, vertelt ons uitgebreid over Campo Maior en de geschiedenis van het dorp. Een van de belangrijkste figuren uit het dorp is Rui Nabeiro, de man achter Delta Koffie, die een grote rol heeft gespeeld in de welvaart van het dorp. Hij is vorig jaar overleden, maar zijn invloed is nog altijd merkbaar. Met al deze verhalen in ons achterhoofd genieten we van het zonnetje met een goed boek. ’s Middags eten we lekker en maken we nog een praatje met een alleenreizende buurvrouw.

Er is er één jarig

Dinsdag 3 december Hieperdepiep hoera! Berry viert vandaag een nieuwe fase in zijn leven en wordt officieel uitkeringstrekker. Na een paar leuke telefoontjes besluiten we naar Campo Maior te lopen, ongeveer 2,5 kilometer vanaf de camping. Het weer is fris en mistig, maar de rust midden tussen de olijfbomen maakt alles goed. In het stadje beginnen we natuurlijk met koffie en gebak. Campo Maior zelf oogt wat verwaarloosd, maar heeft toch enkele bijzondere plekken, zoals de Capela dos Ossos (beenderenkapel). De toegang is gratis, en we krijgen een Engelstalige uitleg over de achtergrond. Het is een klein museum, maar erg indrukwekkend en een tikje bizar. De beenderen zijn afkomstig van een kloosterbegraafplaats, welke plaats moest maken voor iets anders. De monniken hebben toen de botten opgegraven en gebruikt als decoratie. De boodschap is dan ook om de kwetsbaarheid van het leven te laten zien. Naast de kapel staat een grote kerk, die ook zijn eigen charme heeft. Na de culturele uitstap trakteren we onszelf op een pauze in een klein zaakje, gelataria Grazina, waar ze huisgemaakt gebak en ijs serveren. De eigenaar is een echte duizendpoot: hij speelt muziek, maakt ijs en runt de horeca. We hebben een leuk gesprek, en als we afrekenen zijn we verbaasd: slechts €3,80 voor heerlijke gebakjes en goede koffie. Daarna wandelen we verder langs het kasteel en door de smalle straatjes, vol met huizen met prachtig tegelwerk en kapelletjes op bijna elke hoek. Bij de Continente-supermarkt doen we boodschappen en nemen nog een kop koffie met wat te eten. ’s Avonds genieten we op de camping van een feestmaal: Berry eet een dikke entrecote, terwijl ik smul van kipkluifjes. Na nog wat felicitaties sluiten we de dag tevreden en rustig af.
Woensdag 4 december De zon schijnt, en we besluiten de fietsen te pakken. Via een route van ongeveer 42 kilometer, gekregen van de eigenaar van de camping, trekken we eropuit. De route is werkelijk schitterend: wat een weidsheid en rust. Af en toe passeren we een auto of trekker, maar verder worden we omgeven door niets anders dan natuur en stilte. Ongeveer 9 kilometer vanaf de camping ligt het kasteel en dorp Ouguela. Historisch erfgoed: een kasteel uit de 13e-14e eeuw en een versterkt fort. In deze oude, ommuurde stad wonen nog maar een paar mensen. Het oogt armoedig, maar het uitzicht is ronduit adembenemend. Hier genieten we van een kop koffie uit de thermoskan, terwijl we gezelschap krijgen van twee lieve honden die daar rondlopen. 
Na deze pauze fietsen we verder naar Degolados, een rustig dorpje met een klein pleintje, omringd door witte huisjes en sinaasappelbomen. Op een bankje bij het charmante kerkje eten we onze lunch. De tocht voert ons vervolgens langs velden vol kurkeiken, olijfbomen en amandelbomen. Bij terugkomst op de camping ploffen we neer in het zonnetje. De rest van de dag brengen we ontspannen door in de rust van deze prachtige plek.
Donderdag 5 december. 
We worden wakker in een mistige wereld. Volgens de buienradar wordt het later zonnig, dus besluiten we het oorspronkelijke plan door te zetten. We lopen naar Joris, de eigenaar van de camping, voor een routebeschrijving. Hij geeft ons een vrijwel autoloze fietsroute naar Elvas, een vestingstad met allure, gelegen ongeveer 20 kilometer ten zuiden van Campo Maior. Met de uitleg van Joris in ons achterhoofd trekken we eropuit. Handschoenen aan, warm aangekleed, lichtjes aan en fietsen maar. Het is fris, brrrrr! Zodra we de stadsmuur van Elvas binnenfietsen, breekt de zon door. Wat een geluk, en wat wordt alles mooier als de zon schijnt! 
We starten met een kop koffie en een gebakje op het terras in de winkelstraat. Daarna stallen we onze fietsen bij de kerk en wandelen naar het kasteel. Elvas is gebouwd op een heuvel en omringd door drie stadsmuren: de oudste uit de 7e eeuw, de middelste uit de 13e-14e eeuw en de buitenste vestingswal uit de 17e eeuw. Vanaf het kasteel lopen we over de vestingmuren en genieten we van het uitzicht op de omliggende forten: Forte de Santa Luzia (17e eeuw) en Forte da Graça (18e eeuw). Uiteraard bezoeken we ook het indrukwekkende, 7 kilometer lange aquaduct. Elvas is een mooie en gezellige stad, hoewel sommige delen wat verwaarloosd zijn. 
Op de terugweg fietsen we in het warme licht van de ondergaande zon en zien we pas echt hoe prachtig de omgeving is. Na een stop voor wat boodschappen fietsen we in het donker terug naar de camping. Eenmaal daar sluiten we de dag af met een heerlijke maaltijd en genieten we na van alle indrukken.
Vrijdag 6 december Rustdag. 
We doen wat schoonmaakklusjes en maken een grote pan groentesaus. Het is bewolkt en fris, dus een perfecte dag om even op adem te komen. We nemen afscheid van Joris en bedanken hem voor zijn gastvrijheid en het fijne verblijf op camping Os Anjos. Morgen trekken we weer verder om nieuwe plekken te ontdekken.
 
 
Zaterdag 7 december: De zon schijnt en het is fris als we via het schilderachtige binnenland naar onze volgende bestemming rijden. Wat is het onderweg mooi! Terwijl de temperatuur langzaam stijgt, genieten we van de eindeloze uitgestrektheid om ons heen. Na zo’n 500 kilometer bereiken we camping Alto de Vinuelas, vlakbij Granada. Bij de receptie krijgen we te horen dat de camping vol is. Balen! We vragen voorzichtig of we misschien buiten de poort mogen staan, want er is ruimte genoeg. Maar dat mag niet. Net als we ons erbij neerleggen, heeft de jongeman tóch ineens een plekje gevonden. Gelukkig maar! De camping is vol met luidruchtige Spanjaarden, maar dat vinden we wel gezellig. Het blijkt een feestdag, en dat vieren ze goed. Vanaf onze plek hebben we een prachtig uitzicht op de Sierra Nevada. Wat een plaatje! We maken wat te eten en ploffen daarna lekker neer.
Zondag 8 december:
Het is 0 graden, maar met een stralende zon voelt het helemaal niet koud. Na een warme douche zetten we koers naar het zuiden, naar Bolnuevo. De rit is wederom adembenemend. Rustige wegen, relaxte bestuurders, en wij genieten met volle teugen. Rond het middaguur arriveren we bij camping Playa de Mazarrón. Na wat heen-en-weer gedoe krijgen we een mooie plek met uitzicht op het strand. We besluiten eerst even onze Nederlandse buurtjes op de camping te verrassen. Hun verbaasde gezichten zijn goud waard! Na de koffie verplaatsen we onze camper naar de toegewezen plek. Onze Duitse buren hebben een gezellige middag aan een grote tafel, en we worden warm welkom geheten. We eindigen de dag met een prachtige zonsondergang en kijken toe hoe de campingbewoners een fanatiek potje Jeu de Boules spelen. 
Maandag 9 december:
 Vandaag staat in het teken van klusjes. De zon schijnt al vroeg, dus na een ontbijtje in de zon gaat de wasmachine aan en doen we de afwas. Rond de middag fietsen we vijf kilometer naar de Lidl om boodschappen te doen. Bij terugkomst is de was al bijna droog. De rest van de middag vullen we met een flinke dosis vitamine D – heerlijk ontspannen in de zon. ’s Avonds zijn we uitgenodigd bij onze buurtjes voor een gezellige maaltijd. De ovenschotel is heerlijk, en het gezelschap maakt de avond compleet.
Dinsdag 10 december:
 We moeten vandaag verhuizen naar een andere plek op de camping. Maar eerst sporten! Het is druk, want iedereen wil bewegen, maar dat maakt het alleen maar leuker. Na het sporten verplaatsen we de camper naar onze nieuwe plek. Het contact met onze nieuwe buren is snel gelegd – dat is toch het mooie van kamperen. In de namiddag maken we een wandeling langs het strand en genieten van de rust en de zonsondergang. Dit is genieten met een hoofdletter G!
Woensdag 11 december:
We staan op een camping waar we eerder zijn geweest, en dat voelt meteen vertrouwd. Het is woensdag, dus wandeldag! We stappen met een groep van tien in de auto en rijden naar een mooie plek net buiten Mazarrón. Chris heeft een route uitgezet door het heuvelachtige achterland, met indrukwekkende rotsen en uitzichten. Het is heerlijk om samen te wandelen en onderweg onze zelfgemaakte lunch tevoorschijn te halen. Na afloop strijken we neer op een terras voor een drankje. Wat een fijne dag! Voordat we teruggaan, stoppen we nog bij een bodega om een paar flessen wijn in te slaan. ’s Avonds koken we in de camper een heerlijke maaltijd met groenten in bladerdeeg.
Donderdag 12 december:
 Het is fris vanochtend, en de wind staat stevig. We willen eigenlijk naar de verlaten mijnen van Mazarrón, een plek die al een tijdje op onze lijst staat. Maar met zoveel wind is vliegen met de drone geen succes, dus we wachten even af. Rond het middaguur gaat de wind liggen, en we stappen op de fiets naar de parkeerplaats bij de mijnen. Wat een bijzondere plek! De kleuren van de grondstoffen zijn prachtig, en de half afgebroken gebouwen geven het terrein een mysterieuze sfeer. We maken mooie opnames met de drone en verkennen de omgeving, waarbij we goed uitkijken voor de diepe schachten die overal verstopt liggen. Na een geslaagde wandeling fietsen we voldaan terug naar de camping. In de avond stappen we weer op de fietsen om heerlijk samen met de buurtjes te gaan eten bij het wokrestaurant. Wat een straf.
Vrijdag 13 december:
 De dag begint weer fris, maar achter de camper, uit de wind en in de zon, is het heerlijk. We doen rustig aan en besluiten om tussen de middag warm te eten. Een ovenschotel met groente en tortilla, simpel maar lekker. Vanmiddag is er dansen in de tent op de camping. Misschien is het wat? Rond half 4 lopen we erheen en merken meteen dat de sfeer goed is. Bekenden groeten ons enthousiast, en de muziek klinkt aanstekelijk. Van Spaanse nummers tot klassiekers: voor iedereen is er wat wils. De dansvloer is goed gevuld, en het voelt echt als een feestje. Tegen kwart over 6 loopt de tent langzaam leeg, en wij keren met een goed gevoel terug naar de camper.
Zaterdag 14 december:
 Vandaag beginnen we rustig. We doen een wasje, maken de camper schoon en genieten buiten van het zonnetje. Na de lunch stappen we op de fiets en volgen een nieuw fietspad richting Isla Plana. Hier is iedere zaterdag live muziek bij de socialroom, maar helaas… we zijn net te laat. De band is al klaar. Ach, dan maar iets lekkers halen. We bestellen een Café Asiatico – een heerlijke, stevige koffie met Licor 43, Brandy en een vleugje kaneel – en delen een cheesecake en een chocolade muffin. Wat een straf! Daarna fietsen we door naar Puerto, waar een kleine kerstmarkt is. We struinen wat rond en nemen ook een kijkje in een van de Chinese winkels. Terug op de camping maken we nog een lekkere maaltijd klaar.
Zondag 15 december:
 Vandaag rijden we van Bolnuevo naar El Campello. Het is ongeveer 160 km en hoe verder we naar het Noorden rijden hoe groener het wordt. We hebben op camperplaats Area7 een plaats gereserveerd voor een aantal nachten. We hebben deze camperplaats een aantal jaren geleden gezien, toen we met het vliegtuig hier waren en het keek ons wel wat. Nu een aantal jaren verder is deze plek heel erg uitgebreid, dus niet meer zo idyllisch. We gaan het meemaken. We krijgen een plekje in aan de voorzijde van de camperplaats. Het is een zonnige plek en na even te relaxen in de zon lopen we er in de middag even lekker uit, naar het centrum.
Maandag 16 december:
 De zon schijnt al vroeg door het raam naar binnen. Het is zo’n ochtend waar je vanzelf glimlachend van wakker wordt. We staan op, nemen een frisse douche en ontbijten in het zonnetje. Dit is precies waar we het voor doen. Terwijl we rustig genieten, komt er een appje binnen van Angela, of we zin hebben om vanmiddag af te spreken. Haar vriend Henk woont hier al jaren en zij is toevallig ook in de buurt. Natuurlijk zeggen we ja! In de loop van de dag stappen we op de fiets en fietsen richting het centrum. We nemen even de tijd om te zitten bij de haven, waar het water rustig kabbelt en de meeuwen boven ons zweven. Daarna gaan we door naar het appartement van Henk. Wat een warm welkom! Het appartement is prachtig: ruim, een gezamenlijk zwembad en een balkon met een uitzicht op zee, waar je stil van wordt. Henks vriend Graham uit Engeland schuift ook aan, en voordat we het weten zitten we gezellig te borrelen. Het is een middag die overloopt in een avond met verhalen en heerlijke hapjes. Als we later op de fiets naar huis rijden, voelen we de frisse avondbries op onze wangen. Wat een fijne dag!
Dinsdag 17 december:
 De zon zit vanmorgen achter de wolken. Maar dat maakt niet uit, het is nog steeds aangenaam. Na wat kleine klusjes en boodschappen besluiten we de wandelschoenen aan te trekken en eropuit te gaan. We wandelen een flink stuk over de brede boulevard, zo’n acht kilometer. Het is rustig, de zee ruist op de achtergrond, en we voelen ons helemaal opgeladen als we weer thuis aankomen. We koken iets lekkers en sluiten de dag rustig af.
Woensdag 18 december: 
Rustdag…
Donderdag 19 december:
 Aan de boulevard van El Campello rijdt de trein naar het Noorden en naar het zuiden. Wij gaan vandaag naar Villajoyosa. Het ligt zo’n 25 kilometer ten noorden van onze camperplaats, en we zijn benieuwd naar dit schilderachtige vissersdorp. Wanneer we aankomen, worden we meteen gegrepen door de charme van de oude kern. De vissershuisjes aan het strand zijn geschilderd in prachtige pasteltinten – een plaatje! De kleuren blijken vroeger een praktisch doel te hebben gehad: vanaf zee konden de vissers zo hun eigen huis herkennen. Vanaf het treinstation lopen we richting het oude centrum. De smalle straatjes, de geur van de zee en de vrolijke kleuren geven ons meteen dat vakantiegevoel. We strijken neer op een zonnig terras en bestellen een kop koffie. Hier zitten we even helemaal op ons gemak, genietend van het geroezemoes om ons heen. Daarna verkennen we het centrum en wandelen langs de boulevard. Het is hier echt de moeite waard. Aan het einde van de middag keren we terug naar de camper. Thuis ligt de pizza al op ons te wachten, en samen met een frisse salade is de maaltijd zo geregeld. Het was een heerlijke dag.
Vrijdag 20 december:
 De zon straalt al vroeg, en we beginnen de dag met ons vaste ochtendritueel. Vandaag staat Alicante op het programma. Gewapend met een tienrittenkaart stappen we weer in de trein, deze keer richting het zuiden. Alicante ligt ongeveer 15 kilometer van onze camperplaats, op een prima fietsafstand, maar het stallen van een fiets is daar niet handig. De trein is dus ideaal. Bij het eindstation stappen we uit en duiken meteen het centrum in. We slingeren door de smalle straatjes van het oude en nieuwe stadsdeel. Het is druk op straat; mensen lopen met tassen en cadeaudoosjes. Kerstdrukte! Wij hebben er niet zoveel mee, maar het geeft wel een gezellige sfeer. Alicante ademt een mediterraan gevoel. Overal zien we een mix van geschiedenis, cultuur en bruisende energie. We slenteren langs de strandpromenade, waar de zee zachtjes kabbelt. In het historische centrum stuiten we op een gigantische kerststal. Echt mega – het vult bijna het hele plein. Wat een spektakel! Aan het einde van de dag brengt de trein ons weer terug naar onze camper. Met een glas cafe Aziatico, maar dan met Amaretto, in de hand genieten we van de laatste zonnestralen. Daarna maken we iets lekkers te eten en laten we de avond rustig voorbijglijden.
Zaterdag 21 december:
 Vandaag begint vroeg voor ons, want Jacques en Marian komen op bezoek. Het oorspronkelijke plan is om samen naar Elche te gaan, maar al snel blijkt dat de wegen richting het vliegveld behoorlijk druk zijn. Geen probleem, we besluiten spontaan om een fijne wandeling te maken langs de boulevard. Het is heerlijk weer, en onderweg pauzeren we even om wat te drinken. Het voelt ontspannen en gezellig. Tegen lunchtijd belanden we bij Asiali, een restaurant dat ons meteen aanspreekt. We kiezen voor een menu voor vier personen en nemen plaats op het terras, waar de zon ons warm toeschijnt. Het eten is werkelijk fantastisch, en de sfeer aan tafel is goed. Na een lange, gezellige middag wandelen we rustig terug naar de camping. Daar genieten we nog even van de zon, die langzaam richting de horizon zakt.
Zondag 22 december:
 De zon schijnt alweer, en vandaag staat in het teken van rust. Geen grootse plannen, gewoon een dagje op de camping. We kletsen met de buurtjes en duiken af en toe een boek in. Het is een heerlijke, ontspannen dag waarop niets hoeft en alles mag.
Maandag 23 december:
 De zon maakt opnieuw een stralende entree. Na ons vaste ochtendritueel beginnen we aan een beetje huishoudelijke klusjes: binnen schoonmaken en de afwas doen. Het is namelijk tijd om verder te trekken. Om 12 uur moeten we de camperplaats verlaten, dus we zorgen dat alles klaarstaat. Net als we willen vertrekken, raken we nog in gesprek met onze buren. De tijd vliegt, en uiteindelijk haasten we ons om op tijd weg te komen. Iets na twaalven rijden we de camperplaats af. De route voert ons richting Elda, waar we bij de Lidl boodschappen doen. Daarna is het tijd voor onze volgende bestemming: camperplaats Villa Luna in Sax. Bij aankomst worden we hartelijk begroet door Robbert, de eigenaar. Het terrein is prachtig en rustig, met olijfbomen, palmbomen en een schitterend zwembad dat naast de woning ligt. Aan de ene kant van de snelweg ligt de camping, aan de andere kant het dorpje Sax. Het is een idyllisch plekje, en ondanks de stevige wind vinden we een zonnig, windvrij hoekje om onze stoelen neer te zetten. Aan het eind van de middag besluiten we naar Sax te wandelen. Tot onze verrassing komen we daar Chris tegen, een oud-collega van Wilma. Wat een toevallige ontmoeting! Samen maken we een korte wandeling door het centrum, maar zodra de schemering valt, keren we terug naar de camper. Daar sluiten we de dag af met een zelfgemaakt diner en het tevreden gevoel van een mooie eerste dag op deze nieuwe plek.
Dinsdag 24 december:
 We hebben vandaag een heerlijke luie dag op de camperplaats. Het zonnetje schijnt lekker, en we doen eigenlijk niet zoveel. Een beetje lummelen, een boekje lezen, wat kletsen, en tussendoor genieten van de rust. Soms hoeft er niet meer te zijn dan dit.
Woensdag 25 december:
 De zon straalt aan de hemel als we tegen twaalf uur worden opgehaald door Marcel. Na een kop koffie en wat bijpraten stappen we in de auto en rijden we naar het huis van de ouders van Jolanda. We kennen haar familie nog niet echt, maar iedereen verwelkomt ons met open armen. Het huis is ruim, met drie verdiepingen. Beneden is de voormalige werkplaats, nu een hobbyruimte waar je meteen zin krijgt om zelf aan de slag te gaan. De middelste verdieping, “de zondagse verdieping,” wordt bijna niet gebruikt . Maar boven, daar is het echte leven: een gezellige open keuken, een grote eettafel, en een knusse zithoek bij de haard. Het grote balkon is over de gehele breedte van de woning en zeker 4/5 meter diep. Langzaam druppelen de andere gasten binnen, en de tafel vult zich met eten. Iedereen heeft iets meegenomen. Er wordt gelachen, gegeten, en gepraat, en het voelt al snel alsof we erbij horen. Als de middag vordert en het wat kouder wordt, verplaatsen we ons naar binnen. Fernando, de vader, leidt ons rond in zijn hobbyruimte. Het is een paradijs voor Berry, vol gereedschap en halve projecten. We sluiten af met koffie en een borrel en worden rond half acht weer bij de camper afgezet. Voldaan zakken we in onze stoelen en kijken we nog wat tv. Wat een fijne, bijzondere eerste kerstdag.