De start van een nieuw avontuur…
Vrijdag 15 november 2024: Met de camper naar Portugal. Eindelijk, het is zover: de vakantie waar we zo naar uitkeken! Met onze camper als trouwe metgezel rijden we het avontuur tegemoet. Dit jaar pakken we het anders aan. Door de heftige regenval in en rondom Valencia – beelden die ons nog vers in het geheugen staan – kiezen we voor een nieuwe bestemming: Portugal. Een land waar we nog nooit met de camper zijn geweest. De gedachte voelt als een sprankje zon achter een sombere wolk.
Na een hartelijk afscheid van onze altijd gezellige buren draaien we de A50 op. De bestemming voor vandaag: Bresles, zo’n 450 kilometer verderop. Onderweg krijgen we een voorproefje van de reisdrukte rond Antwerpen, maar het valt alleszins mee. Buiten is het grijs en miezerig, maar met een fijne playlist op de radio voelt de sfeer in de camper als een warme cocon.Met de camper naar Portugal
De eerste stop: Camping de la Trye
Om half vijf rijden we de camping op. Een belletje naar de eigenaresse en al snel hebben we een plekje uitgezocht, pal naast het zwembad en vlak bij het sanitair. De rust van de plek geeft ons direct dat fijne vakantiegevoel. Terwijl ik nog even geniet van het uitzicht, leeft Berry zich uit in onze compacte camperkeuken. Het resultaat? Een heerlijke maaltijd die smaakt alsof we al dagen onderweg zijn.
Een bonusdag in Bresles.
Zaterdag 16 november. Deze ochtend besluiten we spontaan nog een nachtje te blijven. De “Camping de la Trye” voelt als een kleine oase, en bovendien lonkt een fietstocht naar het nabijgelegen Beauvais, op zo’n 17 kilometer afstand. De route zelf is misschien niet spectaculair – strakke fietspaden door een rustig landschap – maar Beauvais blijkt de moeite waard.
Hoogtepunten in Beauvais:
De trots van het stadje, de hoogste kathedraal van de wereld, doet zijn reputatie eer aan. Met zijn duizelingwekkende hoogte torent hij boven alles uit, zelfs al staat hij deels in de steigers. Binnenin wacht een verborgen juweel: de Astronomische Klok, een prachtig stukje mechanica uit 1302. Het getuigt van een tijd waarin men net zoveel oog had voor detail als voor grootsheid.
Niet ver van de kathedraal ontdekken we het Musee de l’Oise, gevestigd in een voormalig bisschoppelijk paleis. Door een sierlijke poort stappen we de binnenplaats op, die rust ademt en een perfecte plek blijkt om onze zelfgemaakte broodjes op te eten. Het museum zelf blijft voor ons een mysterie – het was gesloten voor de lunchpauze – maar zelfs zonder de exposities is deze plek de moeite waard.
Beauvais verrast verder met zijn charmante oude panden, al verdienen sommige wel wat extra aandacht. Tegen de late middag keren we via hetzelfde rustige pad terug naar de camping. Het is net op tijd, want het begint al te schemeren.
Met een voldaan gevoel sluiten we de dag af in ons knusse huis op wielen. Wat een begin van de reis! Portugal wacht, maar we nemen de tijd – elke omweg is een kans op een nieuw verhaal.
Rustig naar Argenton-sur-Creuse:
Zondag 17 november. Na een heerlijk rustige ochtend stappen we weer in onze camper, klaar voor de volgende etappe. Vandaag voert de route ons via de uiterste rondweg van Parijs naar het zuiden. Het weer werkt mee op zijn eigen manier: grijze luchten en af en toe een spatje regen maken dit de perfecte dag om lekker door te rijden. Geen haast, geen drukte, alleen de weg voor ons.
Tegen het eind van de middag bereiken we onze volgende halte: camping Les Chambons in Argenton-sur-Creuse. Zodra we geparkeerd staan, voelen we de drang om even de benen te strekken. De regen is opgehouden en de frisse buitenlucht na een dag in de camper voelt als een verademing.
Een wandeling door het Venetië van de Berry.
Maandag 18 november. Argenton-sur-Creuse verwelkomt ons met zijn charme. Dit stadje in de regio Centre Val-de Loire heeft met recht zijn bijnaam, het “Venetië van de Berry,” verdiend. De oude huizen, sommige met balkons en galerijen die zich spiegelen in de kalme rivier La Creuse, ademen een nostalgische sfeer.
We lopen langs resten van het verleden, zoals de kasteelmuur en de 15e-eeuwse kapel. Hier bovenop staat het indrukwekkende beeld van La Bonne Dame d’Argenton. Dit zes meter hoge beeld torent trots over de stad uit en geeft ons een prachtig uitzicht vanaf het terras van de kapel. Onder ons kronkelen de Vieux Pont, de oude huizen, en de molen zich langs de rivier als in een schilderij.
De steegjes in het stadje zijn smal en charmant. Veel huizen zouden wel een opknapbeurt kunnen gebruiken, maar juist dat rauwe randje voegt een bepaalde authenticiteit toe. Het voelt alsof de geschiedenis hier net om de hoek schuilt, wachtend om ontdekt te worden.
Na anderhalf uur lopen keren we terug naar de camping, voldaan van alle indrukken. De avond brengt ons een heerlijke maaltijd, klaargemaakt in onze vertrouwde camperkeuken. Hier, met uitzicht op de rivier, beseffen we opnieuw hoe fijn het is om op ons eigen tempo naar het zuiden te trekken. Argenton heeft zijn plekje in ons hart al veroverd.
Bekende plekken en zonnige verrassingen.
Dinsdag 19 november. Na een fijne, rustige nacht staan we fris en vol energie op. Vandaag voert onze reis ons verder naar het zuiden, richting de grens met Spanje. Het weer blijft ons verrassen: een mix van wolken, wat regen, en op onverwachte momenten een vleugje zon. Een mooie dag om weer een stukje dichter bij ons doel te komen.
Welkom terug in Urrugne:
Rond lunchtijd rijden we camping Larrouleta in Urrugne op. Deze plek voelt als een oude vriend; we zijn hier eerder geweest en weten meteen weer waarom we er zo van genoten. De receptie is tot twee uur gesloten, dus we benutten de tijd goed. Met het zonnetje erbij voelt buiten eten ineens als een klein feestje. Daarna is het tijd voor wat praktische zaken: afwassen, een klein wasje draaien, en genieten van het idee dat alles lekker buiten kan drogen.
Wandelen naar Saint-Jean-de-Luz:
Na het inchecken besluiten we de middag actief door te brengen. We trekken de wandelschoenen aan en lopen naar Saint-Jean-de-Luz, een charmant kustplaatsje op 3,5 kilometer afstand. Het weer werkt heerlijk mee: voor het eerst kunnen we zonder jas wandelen, terwijl een flauw zonnetje ons pad verlicht.
Het stadje verwelkomt ons met zijn levendige sfeer. Tot onze verrassing stuiten we op een rommelmarkt voor Afrika, waar Berry twee prachtige singletjes op de kop tikt. Zo’n onverwachte vondst maakt de dag extra bijzonder. We slenteren verder, genieten van de ontspannen sfeer, en voelen ons helemaal op ons gemak in deze pittoreske omgeving.
Een dag om te koesteren:
Met lichte benen en een grote glimlach wandelen we terug naar de camping. Soms zijn het de eenvoudige dingen die een dag onvergetelijk maken: een zonnestraal, een mooie wandeling, en een verrassende vondst op een markt. Voor ons is dit weer zo’n dag die we graag in ons reisdagboek bijschrijven.
Woensdag 20 november:
Vandaag zakt onze camper weer een stukje verder af richting het zuiden, en rond lunchtijd maken we een bijzondere tussenstop in Palencia. Het blijkt geen alledaags tankstation dat ons hier verwelkomt, maar een Amerikaanse tijdreis met een vleugje nostalgie.
Het tankstation Suances lijkt regelrecht uit een Amerikaanse film te komen, compleet met opvallende beelden, oude auto’s, en zelfs een vliegtuig. Binnenin is er een winkel waar je de basisboodschappen kunt inslaan, maar de echte verrassing ligt tegenover het tankstation: een camperplaats die alle goede recensies meer dan waarmaakt.
De camperplaats is misschien eenvoudig, maar het sanitair is een klasse apart. Luxe douches en toiletten die brandschoon zijn – een zeldzaamheid die elke kampeerder kan waarderen. Er is zelfs een plek om je camper (inclusief het dak!) te wassen, maar dankzij de regen van vannacht heeft de natuur dat klusje voor ons opgeknapt.
Na het tanken – voor de vriendelijke prijs van €1,41 per liter – installeren we ons comfortabel op de camperplaats. De optie om stroom aan te sluiten en voor een paar euro een warme douche te nemen maakt deze plek een pareltje.
Vanuit de camperplaats wandelen we via een brug en een park richting het centrum van Palencia. Wat ons meteen opvalt, is de ontspannen en gezellige sfeer van de stad. Palencia is verrassend mooi, met charmante pleinen, statige gebouwen, en een ontspannen drukte die uitnodigt om het leven wat rustiger te nemen.
We vinden een gezellig tentje waar we ons tegoed doen aan een bakkie koffie en een paar heerlijke tapas. Terwijl we genieten, valt ons opnieuw de vriendelijkheid van de mensen op. Spanjaarden hebben een ontspannen manier van doen die aanstekelijk werkt – je kunt niet anders dan meebewegen in hun relaxte ritme.
Met wat boodschappen op zak wandelen we voldaan terug naar onze camper. Terug in ons knusse huisje maken we een simpele maar lekkere maaltijd, terwijl de avond zich in alle rust ontvouwt. Palencia was een onverwacht hoogtepunt op onze reis – een plek waar je het gewone opnieuw leert waarderen. Morgen wacht weer een nieuwe bestemming, maar vanavond genieten we nog even na van deze bijzondere dag.
Donderdag 21 november:
De dag begint met regen en wind als trouwe metgezellen, maar dat houdt ons niet tegen. Vandaag staat Salamanca op het programma, een stad die al langer op onze verlanglijst prijkt. De route van ongeveer 240 kilometer voert ons door de wisselende herfstlandschappen van Spanje.
Tegen de middag arriveren we op Camping Regio, gelegen in het rustige Santa Marta de Tormes, zo’n 6 kilometer buiten Salamanca. De camping biedt een fijne uitvalsbasis met genoeg ruimte en voorzieningen. Maar voordat Salamanca zijn opwachting maakt, besluiten we eerst, al wandelend, de verrassingen van dit kleine stadje te verkennen.
Wat meteen opvalt in Santa Marta de Tormes, zijn de gigantische en kleurrijke muurschilderingen die de grauwe muren van het stadje tot leven brengen. Twee namen springen eruit: Daniel Martín en Rober Bece. Martín weet met zijn abstracte en expressieve stijl een gevoel van beweging en emotie te creëren op de muren. Rober Bece, aan de andere kant, brengt de muren tot leven met realistische portretten en fascinerende details die je blijven verrassen.
De werken zijn indrukwekkend en maken van een eenvoudige wandeling een kunstexpositie in de open lucht. Het is een prachtig initiatief dat niet alleen de muren opfleurt, maar ook het karakter van het stadje benadrukt.
Met deze onverwachte kunstervaring op zak keren we terug naar de camping, al helemaal in de stemming voor de schoonheid die Salamanca morgen ongetwijfeld zal bieden.
Vrijdag 22 november:
Vandaag stappen we op de fiets en gaan op verkenningstocht naar Salamanca. De ochtend begint fris, maar de zon maakt alles goed. Een strakblauw hemel en een mooi aangelegd fietspad begeleiden ons op de zes kilometer lange rit naar de stad. Wat wil een mens nog meer?
We stallen onze fietsen vlakbij het imposante Plaza Mayor en duiken meteen het historische hart van de stad in. Salamanca verwelkomt ons als een openluchtmuseum, maar dan eentje waarin volop wordt geleefd, gegeten en genoten.
We beginnen onze tocht met een bezoek aan de oude en nieuwe kathedraal, die naast elkaar staan en samen een indrukwekkend beeld van de geschiedenis schetsen. De oude kathedraal, voltooid in de 14e eeuw, ademt gotische pracht. De nieuwe kathedraal, die pas in 1733 gereedkwam, voegt een vleugje barok toe. Het contrast tussen de bouwstijlen laat zien hoe de tijd zijn stempel op Salamanca heeft gedrukt.
Onze route voert ons langs iconische gebouwen zoals het Casa de las Conchas met zijn gotische en renaissance-invloeden, en het elegante Palacio Monterrey. De stad lijkt een schatkamer vol historische architectuur. We lopen ook langs het Convento de San Esteban en Convento de Santa Clara, elk met hun eigen indrukwekkende uitstraling.
Wat fascineert, is de harmonie in de stad: ondanks de uiteenlopende stijlen zijn alle gebouwen opgetrokken uit hetzelfde lichtgele zandsteen. Het zorgt voor een warme gloed en rechtvaardigt de bijnaam van Salamanca: La Dorada, de Gouden Stad.
Een hoogtepunt is de beklimming van de Ieronimus-toren, die ons een adembenemend uitzicht biedt over de stad. Van hieruit lijkt Salamanca één groot kunstwerk, met torens, pleinen en straatjes die in het zonlicht schitteren.
We sluiten onze ontdekkingstocht af op het Plaza Mayor en bestellen een warme café con leche, biertje en proeven van de heerlijke tapas. Terwijl we genieten van de sfeer, kijken we naar de levendigheid om ons heen: mensen die flaneren, gesprekken voeren en genieten van de middagzon.
De terugtocht naar de camping voelt licht en tevreden. Salamanca heeft ons verrast met zijn schoonheid, geschiedenis en warmte. Het is een stad die leeft en ademt, een plek waar het verleden en het heden op harmonieuze wijze samenkomen. Vandaag was Salamanca op zijn mooist, en wij mochten daarvan meegenieten.
Zaterdag 23 november:
Het plan was simpel: fietsen over de via verde en genieten van de natuur. Maar zoals dat wel eens gaat op reis, liep het anders. De schakel van de ketting gaf de geest, en daarmee viel ons fietsplan in het water. Gelukkig brachten de vriendelijke mannen van de Decathlon redding. Met hun geweldige service – gratis reparatie, alleen de onderdelen betaald – was de ketting zo weer in orde. Wat een fijne ervaring!
De rest van de dag besloten we het rustig aan te doen. Met het zonnetje erbij was het heerlijk vertoeven bij de camper. Soms is niets doen precies wat je nodig hebt.
Zondag 24 november:
De zon laat zich voorzichtig zien, maar de wind laat zich nadrukkelijk voelen. Toch stappen we vol goede moed op de fiets richting Alba de Tormes via de via verde. Al snel wordt duidelijk dat het een uitdaging wordt: een straffe tegenwind, een route die vals plat omhoog loopt, en een landschap dat weinig variatie biedt. Na enige tijd komen we tot een heldere conclusie: een gezellig terrasje in Salamanca klinkt ineens veel aantrekkelijker.
En zo keren we terug naar de stad die ons geen moment teleurstelt. Met een kop koffie en wat tapas op een sfeervol terras genieten we van het leven in deze geweldige stad. Daarna maken we nog een wandeling door Salamanca, waarbij we opnieuw betoverd worden door de pracht van het universiteitsgebouw en vallen in een heilige mis in de San Esteban kerk.
Hoewel de wind ons oorspronkelijke plan dwarsboomde, zorgde Salamanca weer voor een onvergetelijke dag. Het is een stad waar je altijd meer kunt ontdekken, waar je graag verdwaalt in de smalle straatjes, en waar je nooit genoeg krijgt van de warme sfeer. Deze stad is een cadeautje, en wij blijven volop genieten van alles wat ze te bieden heeft.
Maandag 25 november:
Na een nacht waarin de wind en regen flink huishielden, ontwaken we met een opgeluchte stilte. De lucht is weer helder, en het belooft een mooie dag te worden. Vandaag rijden we 130 kilometer zuidwaarts, en het landschap verandert al snel: de kale, vlakke omgeving maakt plaats voor ruigere, groenere heuvels. Ook zien we steeds vaker roofvogels boven ons zweven – een prachtig schouwspel dat onze route bijzonder maakt.
In Plasencia stoppen we bij camping La Chopera, waar we hartelijk worden ontvangen. Het voelt altijd prettig als je zelf een plekje mag uitkiezen. De camping is groen en heeft een fijne sfeer, al moeten we wel even opletten waar we parkeren om niet vast te komen zitten in de zachte ondergrond. Het sanitair is schoon.
Tijdens de lunch worden we gezelschap gehouden door een nieuwsgierige, lieve poes, die gezellig bij ons blijft terwijl de zon zich van haar beste kant laat zien.
Verkenning van Plasencia:
Na de lunch trekken we onze wandelschoenen aan en volgen het wandel- en fietspad langs de rivier de Jerte richting Plasencia. De frisse lucht en de geluiden van de natuur maken de tocht heerlijk. Onderweg zien we wel de sporen van het onstuimige weer: omgewaaide bomen blokkeren het pad, maar dat mag de pret niet drukken.
Bij aankomst in het stadje brengt een luxe lift ons comfortabel omhoog naar het centrum. Daarna nemen roltrappen ons verder mee naar boven – een verrassend moderne toevoeging aan deze historische plek. Het centrum oogt rustig, maar dat komt vooral door de siësta.
Op een terras van Plaza de Mayor, genieten we van een kop koffie terwijl we de ontspannen sfeer in ons opnemen. Daarna wandelen we langs het oude aquaduct, een indrukwekkend stukje bouwwerk dat getuigt van de rijke geschiedenis van Plasencia. Via de andere kant van de rivier lopen we terug naar de camping, waar de rust ons weer omarmt.
Dinsdag 26 november:
De ochtend begint met het vertrouwde geluid van vogels die al vroeg hun lied zingen. Hoewel ze nauwelijks te zien zijn, zorgen ze met hun gezang voor een vrolijk begin van de dag.
Vandaag fietsen we naar Plasencia, een prachtige tocht over een goed onderhouden fiets- en wandelpad. Ons doel: een bezoek aan de ferreteria om een aansluiting voor onze nieuwe gasfles te regelen. Na drie winkels proberen, vinden we uiteindelijk wat we zoeken bij de servicewinkel van Repsol. Daar worden we geholpen door twee hartelijke dames, die via Facetime contact opnemen met monteurs om ons probleem te bespreken. De afspraak wordt gemaakt: om 18.00 uur zal een monteur naar de camping komen om de aansluiting te installeren. Oke.
Omdat het markt is, fietsen we door naar het centrum. Maar eerst is er tijd voor een koffie op een terras. De ober komt niet alleen met koffie, maar ook met twee schaaltjes tapas. Hij legt uit dat het hier gebruikelijk is om op bepaalde tijden een hapje bij het drinken te serveren. Oke. In het zonnetje genieten we van deze onverwachte traktatie en de gemoedelijke sfeer.
Daarna brengen we een bezoek aan de markt op het Plaza Mayor. Hier draait alles om eten: kraampjes vol lokale lekkernijen, verse producten, en een levendige sfeer. Het lijkt alsof eten hier het middelpunt van het leven is. Geweldig om te zien. We wandelen verder langs de kathedraal en bewonderen de indrukwekkend bewaarde overblijfselen van de middeleeuwse stadsmuur. Plasencia is een plek vol geschiedenis, wat ook blijkt tijdens ons bezoek aan de Parador. Dit viersterrenhotel, gevestigd in een historisch pand, heeft zijn authentieke charme behouden. Niet-gasten mogen de begane grond vrij bezichtigen, en dat geeft ons een bijzondere blik in het verleden.
Rond twee uur sluit de markt, en we fietsen rustig terug naar de camping. Ondanks de frisse 14 graden is het goed toeven bij de camper, met een boek in de hand.
Om 18.00 uur melden we ons bij de receptie voor onze afspraak met Repsol. De zoon van de eigenaresse blijkt ontzettend behulpzaam en belt de monteurs om te checken waar ze blijven. Een uur later arriveren ze, en met behulp van de zoon, die voor ons vertaalt, wordt de gasfles geïnstalleerd. Na wat gepruts met ringen werkt alles naar behoren. Tot onze verrassing hoeven we niets af te rekenen. Het lijkt haast te mooi om waar te zijn! Met een goede fooi bedanken we de monteurs, die alweer op weg gaan naar hun volgende klus.
De avond verloopt rustig. Terwijl we eten, genieten we van de stilte. Ook de vogels zijn inmiddels gaan slapen.
Woensdag 27 november:
Vannacht was het koud, maar dat betekent vaak dat er een mooie dag in het verschiet ligt. We besluiten de fietsen te pakken en richting het noorden te rijden. Op slechts 3 kilometer van de camping ligt een stuwdam over de rivier de Jerte. Vanaf daar voert een fietspad ons langs het meer.
Het blijkt een schitterend fietspad te zijn, vlak langs het water en omringd door adembenemende natuur. Op sommige stukken is het werkelijk stil—alleen wij en de omgeving. Halverwege houden we een picknick, een rustig moment om van de dag te genieten.
Op de terugweg stoppen we even bij de Mercadona voor wat boodschappen. Voldaan keren we terug naar de camping, waar we zelfs nog buiten kunnen eten. Wat een heerlijke afsluiting van deze prachtige dag!
Donderdag 28 november:
Na een heerlijke stop in Plasencia trekken we verder naar het zuiden. De nacht was opnieuw fris, maar zodra de zon zich laat zien, voelt alles weer aangenaam. Voor vertrek geven we de katjes, die ons trouw drie dagen gezelschap hebben gehouden, nog een laatste maaltijd. Daarna rijden we via een prachtig stuk van het Parque Nacional de Monfragüe richting Trujillo. Wat een schitterende omgeving!
In Trujillo zetten we de camper op een camperplaats bij de arena, op loopafstand van het stadje. De zon schijnt volop, en met een temperatuur van 20 graden voelt het heerlijk aan. We strijken neer op een terras voor een kop koffie, vergezeld van een smakelijke tapas: ditmaal twee kipkluifjes – verrukkelijk!
Daarna dwalen we door de smalle steegjes en gezellige straatjes, met een tussenstop op een terras. Het hoogtepunt is het geweldige uitzicht vanaf het imposante kasteel. Trujillo is echt een prachtig stadje, gelegen midden in een uitgestrekt en inmiddels weer vlak landschap.
Na dit avontuur rijden we door naar Camping Caseres in Caseres. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een fijne plek toegewezen. Een luxe verrassing: elke staanplaats heeft eigen sanitair. De camping is levendiger dan de vorige, en al snel raken we aan de praat met onze buren. Volgens hen is het privé-sanitair ook ideaal om fietsen en de barbecue op te bergen – een grappige, maar handige tip.
We sluiten de dag af met een zelfgemaakt diner en kijken terug op een prachtige dag vol ontdekkingen en geniet momenten.
Vrijdag 29 november:
In de middag besloten we een wandeling te maken, deels als vooronderzoek: kunnen we morgen via dit pad naar de stad fietsen? Na wat verkenning hebben we toch maar besloten ervan af te zien. Het pad leek minder geschikt voor de fiets, maar de wandeling was wel een fijne manier om fysiek bezig te zijn en even in beweging te komen. Een ontspannen voorbereiding op een actieve dag morgen!
Zaterdag 30 november:
Na een zoektocht over het fietspad arriveerden we in Cáceres, een stad die met recht op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Op de Plaza Mayor werden we hartelijk verwelkomd met een uitvoering van Spaanse dans, een krachtig schouwspel vol passie en traditie. Hoewel fietsen niet op het plein mochten blijven, vonden we snel een veilige stalling – opvallend hoe weinig fietsen hier überhaupt te zien waren.
Bij de toeristeninformatie haalden we een plattegrond en besloten we de stad te verkennen. Eerst een momentje rust: koffie met heerlijke tapas, waarna we de oude, ommuurde stad introkken. Deze middeleeuwse kern is betoverend, een tijdreis terug in de geschiedenis. Als extra verrassing ontdekten we dat hier scènes van Game of Thrones zijn opgenomen. Verklede personages en schijngevechten brachten deze magische wereld tot leven, wat de ervaring nog bijzonderder maakte. Ook zagen we een grote bruiloft in de indrukwekkende kerk, wat de authentieke sfeer alleen maar versterkte.
Na al deze indrukken keerden we terug naar de camping, waar we genoten van de warme zon. ’s Avonds barstte de levendigheid weer los: een voetbalwedstrijd bij het stadion naast de camping zorgde voor veel geluiden van enthousiasme, en we konden duidelijk horen wanneer er gescoord werd. Een perfecte afsluiting van een bijzondere dag vol cultuur, geschiedenis en Spaanse charme.
Zondag 1 december:
Rustdag. Even een dagje zonder plannen: wassen, wat boodschappen doen en lekker bijkomen.
Maandag 2 december:
Vandaag vertrekken we richting Portugal, naar een SVR-camping bij Campo Maior, net over de grens. De rit ernaartoe is prachtig: we rijden over rechte wegen door wisselende landschappen, langs Badajoz en dan nog 20 kilometer naar boven. Bij aankomst is het meteen merkbaar dat Portugal een uur achterloopt op Spanje. Op de camping raken we in gesprek met een Duits stel dat sinds de coronatijd in hun camper woont. Ze zijn heel enthousiast over deze levensstijl en geven ons inspiratie. De campingeigenaar, een Nederlander, vertelt ons uitgebreid over Campo Maior en de geschiedenis van het dorp. Een van de belangrijkste figuren uit het dorp is Rui Nabeiro, de man achter Delta Koffie, die een grote rol heeft gespeeld in de welvaart van het dorp. Hij is vorig jaar overleden, maar zijn invloed is nog altijd merkbaar. Met al deze verhalen in ons achterhoofd genieten we van het zonnetje met een goed boek. ’s Middags eten we lekker en maken we nog een praatje met een alleenreizende buurvrouw.
Er is er één jarig
Dinsdag 3 december:
Hieperdepiep hoera! Berry viert vandaag een nieuwe fase in zijn leven en wordt officieel uitkeringstrekker. Na een paar leuke telefoontjes besluiten we naar Campo Maior te lopen, ongeveer 2,5 kilometer vanaf de camping. Het weer is fris en mistig, maar de rust midden tussen de olijfbomen maakt alles goed. In het stadje beginnen we natuurlijk met koffie en gebak. Campo Maior zelf oogt wat verwaarloosd, maar heeft toch enkele bijzondere plekken, zoals de Capela dos Ossos (beenderenkapel). De toegang is gratis, en we krijgen een Engelstalige uitleg over de achtergrond. Het is een klein museum, maar erg indrukwekkend en een tikje bizar. De beenderen zijn afkomstig van een kloosterbegraafplaats, welke plaats moest maken voor iets anders. De monniken hebben toen de botten opgegraven en gebruikt als decoratie. De boodschap is dan ook om de kwetsbaarheid van het leven te laten zien. Naast de kapel staat een grote kerk, die ook zijn eigen charme heeft. Na de culturele uitstap trakteren we onszelf op een pauze in een klein zaakje, gelataria Grazina, waar ze huisgemaakt gebak en ijs serveren. De eigenaar is een echte duizendpoot: hij speelt muziek, maakt ijs en runt de horeca. We hebben een leuk gesprek, en als we afrekenen zijn we verbaasd: slechts €3,80 voor heerlijke gebakjes en goede koffie. Daarna wandelen we verder langs het kasteel en door de smalle straatjes, vol met huizen met prachtig tegelwerk en kapelletjes op bijna elke hoek. Bij de Continente-supermarkt doen we boodschappen en nemen nog een kop koffie met wat te eten. ’s Avonds genieten we op de camping van een feestmaal: Berry eet een dikke entrecote, terwijl ik smul van kipkluifjes. Na nog wat felicitaties sluiten we de dag tevreden en rustig af.
Woensdag 4 december:
De zon schijnt, en we besluiten de fietsen te pakken. Via een route van ongeveer 42 kilometer, gekregen van de eigenaar van de camping, trekken we eropuit. De route is werkelijk schitterend: wat een weidsheid en rust. Af en toe passeren we een auto of trekker, maar verder worden we omgeven door niets anders dan natuur en stilte. Ongeveer 9 kilometer vanaf de camping ligt het kasteel en dorp Ouguela. Historisch erfgoed: een kasteel uit de 13e-14e eeuw en een versterkt fort. In deze oude, ommuurde stad wonen nog maar een paar mensen. Het oogt armoedig, maar het uitzicht is ronduit adembenemend. Hier genieten we van een kop koffie uit de thermoskan, terwijl we gezelschap krijgen van twee lieve honden die daar rondlopen.
Na deze pauze fietsen we verder naar Degolados, een rustig dorpje met een klein pleintje, omringd door witte huisjes en sinaasappelbomen. Op een bankje bij het charmante kerkje eten we onze lunch. De tocht voert ons vervolgens langs velden vol kurkeiken, olijfbomen en amandelbomen. Bij terugkomst op de camping ploffen we neer in het zonnetje. De rest van de dag brengen we ontspannen door in de rust van deze prachtige plek.
Donderdag 5 december:
We worden wakker in een mistige wereld. Volgens de buienradar wordt het later zonnig, dus besluiten we het oorspronkelijke plan door te zetten. We lopen naar Joris, de eigenaar van de camping, voor een routebeschrijving. Hij geeft ons een vrijwel autoloze fietsroute naar Elvas, een vestingstad met allure, gelegen ongeveer 20 kilometer ten zuiden van Campo Maior. Met de uitleg van Joris in ons achterhoofd trekken we eropuit. Handschoenen aan, warm aangekleed, lichtjes aan en fietsen maar. Het is fris, brrrrr! Zodra we de stadsmuur van Elvas binnenfietsen, breekt de zon door. Wat een geluk, en wat wordt alles mooier als de zon schijnt!
We starten met een kop koffie en een gebakje op het terras in de winkelstraat. Daarna stallen we onze fietsen bij de kerk en wandelen naar het kasteel. Elvas is gebouwd op een heuvel en omringd door drie stadsmuren: de oudste uit de 7e eeuw, de middelste uit de 13e-14e eeuw en de buitenste vestingswal uit de 17e eeuw. Vanaf het kasteel lopen we over de vestingmuren en genieten we van het uitzicht op de omliggende forten: Forte de Santa Luzia (17e eeuw) en Forte da Graça (18e eeuw). Uiteraard bezoeken we ook het indrukwekkende, 7 kilometer lange aquaduct. Elvas is een mooie en gezellige stad, hoewel sommige delen wat verwaarloosd zijn.
Op de terugweg fietsen we in het warme licht van de ondergaande zon en zien we pas echt hoe prachtig de omgeving is. Na een stop voor wat boodschappen fietsen we in het donker terug naar de camping. Eenmaal daar sluiten we de dag af met een heerlijke maaltijd en genieten we na van alle indrukken.
Vrijdag 6 december:
We doen wat schoonmaakklusjes en maken een grote pan groentesaus. Het is bewolkt en fris, dus een perfecte dag om even op adem te komen. We nemen afscheid van Joris en bedanken hem voor zijn gastvrijheid en het fijne verblijf op camping Os Anjos. Morgen trekken we weer verder om nieuwe plekken te ontdekken.
Zaterdag 7 december:
De zon schijnt en het is fris als we via het schilderachtige binnenland naar onze volgende bestemming rijden. Wat is het onderweg mooi! Terwijl de temperatuur langzaam stijgt, genieten we van de eindeloze uitgestrektheid om ons heen. Na zo’n 500 kilometer bereiken we camping Alto de Vinuelas, vlakbij Granada. Bij de receptie krijgen we te horen dat de camping vol is. Balen! We vragen voorzichtig of we misschien buiten de poort mogen staan, want er is ruimte genoeg. Maar dat mag niet. Net als we ons erbij neerleggen, heeft de jongeman tóch ineens een plekje gevonden. Gelukkig maar! De camping is vol met luidruchtige Spanjaarden, maar dat vinden we wel gezellig. Het blijkt een feestdag, en dat vieren ze goed. Vanaf onze plek hebben we een prachtig uitzicht op de Sierra Nevada. Wat een plaatje! We maken wat te eten en ploffen daarna lekker neer.
Zondag 8 december:
Het is 0 graden, maar met een stralende zon voelt het helemaal niet koud. Na een warme douche zetten we koers naar het zuiden, naar Bolnuevo. De rit is wederom adembenemend. Rustige wegen, relaxte bestuurders, en wij genieten met volle teugen. Rond het middaguur arriveren we bij camping Playa de Mazarrón. Na wat heen-en-weer gedoe krijgen we een mooie plek met uitzicht op het strand. We besluiten eerst even onze Nederlandse buurtjes op de camping te verrassen. Hun verbaasde gezichten zijn goud waard! Na de koffie verplaatsen we onze camper naar de toegewezen plek. Onze Duitse buren hebben een gezellige middag aan een grote tafel, en we worden warm welkom geheten. We eindigen de dag met een prachtige zonsondergang en kijken toe hoe de campingbewoners een fanatiek potje Jeu de Boules spelen.
Maandag 9 december:
Vandaag staat in het teken van klusjes. De zon schijnt al vroeg, dus na een ontbijtje in de zon gaat de wasmachine aan en doen we de afwas. Rond de middag fietsen we vijf kilometer naar de Lidl om boodschappen te doen. Bij terugkomst is de was al bijna droog. De rest van de middag vullen we met een flinke dosis vitamine D – heerlijk ontspannen in de zon. ’s Avonds zijn we uitgenodigd bij onze buurtjes voor een gezellige maaltijd. De ovenschotel is heerlijk, en het gezelschap maakt de avond compleet.
Dinsdag 10 december:
We moeten vandaag verhuizen naar een andere plek op de camping. Maar eerst sporten! Het is druk, want iedereen wil bewegen, maar dat maakt het alleen maar leuker. Na het sporten verplaatsen we de camper naar onze nieuwe plek. Het contact met onze nieuwe buren is snel gelegd – dat is toch het mooie van kamperen. In de namiddag maken we een wandeling langs het strand en genieten van de rust en de zonsondergang. Dit is genieten met een hoofdletter G!
Woensdag 11 december:
We staan op een camping waar we eerder zijn geweest, en dat voelt meteen vertrouwd. Het is woensdag, dus wandeldag! We stappen met een groep van tien in de auto en rijden naar een mooie plek net buiten Mazarrón. Chris heeft een route uitgezet door het heuvelachtige achterland, met indrukwekkende rotsen en uitzichten. Het is heerlijk om samen te wandelen en onderweg onze zelfgemaakte lunch tevoorschijn te halen. Na afloop strijken we neer op een terras voor een drankje. Wat een fijne dag! Voordat we teruggaan, stoppen we nog bij een bodega om een paar flessen wijn in te slaan. ’s Avonds koken we in de camper een heerlijke maaltijd met groenten in bladerdeeg.
Donderdag 12 december:
Het is fris vanochtend, en de wind staat stevig. We willen eigenlijk naar de verlaten mijnen van Mazarrón, een plek die al een tijdje op onze lijst staat. Maar met zoveel wind is vliegen met de drone geen succes, dus we wachten even af. Rond het middaguur gaat de wind liggen, en we stappen op de fiets naar de parkeerplaats bij de mijnen. Wat een bijzondere plek! De kleuren van de grondstoffen zijn prachtig, en de half afgebroken gebouwen geven het terrein een mysterieuze sfeer. We maken mooie opnames met de drone en verkennen de omgeving, waarbij we goed uitkijken voor de diepe schachten die overal verstopt liggen. Na een geslaagde wandeling fietsen we voldaan terug naar de camping. In de avond stappen we weer op de fietsen om heerlijk samen met de buurtjes te gaan eten bij het wokrestaurant. Wat een straf.
Vrijdag 13 december:
De dag begint weer fris, maar achter de camper, uit de wind en in de zon, is het heerlijk. We doen rustig aan en besluiten om tussen de middag warm te eten. Een ovenschotel met groente en tortilla, simpel maar lekker. Vanmiddag is er dansen in de tent op de camping. Misschien is het wat? Rond half 4 lopen we erheen en merken meteen dat de sfeer goed is. Bekenden groeten ons enthousiast, en de muziek klinkt aanstekelijk. Van Spaanse nummers tot klassiekers: voor iedereen is er wat wils. De dansvloer is goed gevuld, en het voelt echt als een feestje. Tegen kwart over 6 loopt de tent langzaam leeg, en wij keren met een goed gevoel terug naar de camper.
Zaterdag 14 december:
Vandaag beginnen we rustig. We doen een wasje, maken de camper schoon en genieten buiten van het zonnetje. Na de lunch stappen we op de fiets en volgen een nieuw fietspad richting Isla Plana. Hier is iedere zaterdag live muziek bij de socialroom, maar helaas… we zijn net te laat. De band is al klaar. Ach, dan maar iets lekkers halen. We bestellen een Café Asiatico – een heerlijke, stevige koffie met Licor 43, Brandy en een vleugje kaneel – en delen een cheesecake en een chocolade muffin. Wat een straf! Daarna fietsen we door naar Puerto, waar een kleine kerstmarkt is. We struinen wat rond en nemen ook een kijkje in een van de Chinese winkels. Terug op de camping maken we nog een lekkere maaltijd klaar.
Zondag 15 december:
Vandaag rijden we van Bolnuevo naar El Campello. Het is ongeveer 160 km en hoe verder we naar het Noorden rijden hoe groener het wordt. We hebben op camperplaats Area7 een plaats gereserveerd voor een aantal nachten. We hebben deze camperplaats een aantal jaren geleden gezien, toen we met het vliegtuig hier waren en het keek ons wel wat. Nu een aantal jaren verder is deze plek heel erg uitgebreid, dus niet meer zo idyllisch. We gaan het meemaken. We krijgen een plekje in aan de voorzijde van de camperplaats. Het is een zonnige plek en na even te relaxen in de zon lopen we er in de middag even lekker uit, naar het centrum.
Maandag 16 december:
De zon schijnt al vroeg door het raam naar binnen. Het is zo’n ochtend waar je vanzelf glimlachend van wakker wordt. We staan op, nemen een frisse douche en ontbijten in het zonnetje. Dit is precies waar we het voor doen. Terwijl we rustig genieten, komt er een appje binnen van Angela, of we zin hebben om vanmiddag af te spreken. Haar vriend Henk woont hier al jaren en zij is toevallig ook in de buurt. Natuurlijk zeggen we ja! In de loop van de dag stappen we op de fiets en fietsen richting het centrum. We nemen even de tijd om te zitten bij de haven, waar het water rustig kabbelt en de meeuwen boven ons zweven. Daarna gaan we door naar het appartement van Henk. Wat een warm welkom! Het appartement is prachtig: ruim, een gezamenlijk zwembad en een balkon met een uitzicht op zee, waar je stil van wordt. Henks vriend Graham uit Engeland schuift ook aan, en voordat we het weten zitten we gezellig te borrelen. Het is een middag die overloopt in een avond met verhalen en heerlijke hapjes. Als we later op de fiets naar huis rijden, voelen we de frisse avondbries op onze wangen. Wat een fijne dag!
Dinsdag 17 december:
De zon zit vanmorgen achter de wolken. Maar dat maakt niet uit, het is nog steeds aangenaam. Na wat kleine klusjes en boodschappen besluiten we de wandelschoenen aan te trekken en eropuit te gaan. We wandelen een flink stuk over de brede boulevard, zo’n acht kilometer. Het is rustig, de zee ruist op de achtergrond, en we voelen ons helemaal opgeladen als we weer thuis aankomen. We koken iets lekkers en sluiten de dag rustig af.
Woensdag 18 december:
Rustdag…
Donderdag 19 december:
Aan de boulevard van El Campello rijdt de trein naar het Noorden en naar het zuiden. Wij gaan vandaag naar Villajoyosa. Het ligt zo’n 25 kilometer ten noorden van onze camperplaats, en we zijn benieuwd naar dit schilderachtige vissersdorp. Wanneer we aankomen, worden we meteen gegrepen door de charme van de oude kern. De vissershuisjes aan het strand zijn geschilderd in prachtige pasteltinten – een plaatje! De kleuren blijken vroeger een praktisch doel te hebben gehad: vanaf zee konden de vissers zo hun eigen huis herkennen. Vanaf het treinstation lopen we richting het oude centrum. De smalle straatjes, de geur van de zee en de vrolijke kleuren geven ons meteen dat vakantiegevoel. We strijken neer op een zonnig terras en bestellen een kop koffie. Hier zitten we even helemaal op ons gemak, genietend van het geroezemoes om ons heen. Daarna verkennen we het centrum en wandelen langs de boulevard. Het is hier echt de moeite waard. Aan het einde van de middag keren we terug naar de camper. Thuis ligt de pizza al op ons te wachten, en samen met een frisse salade is de maaltijd zo geregeld. Het was een heerlijke dag.
Vrijdag 20 december:
De zon straalt al vroeg, en we beginnen de dag met ons vaste ochtendritueel. Vandaag staat Alicante op het programma. Gewapend met een tienrittenkaart stappen we weer in de trein, deze keer richting het zuiden. Alicante ligt ongeveer 15 kilometer van onze camperplaats, op een prima fietsafstand, maar het stallen van een fiets is daar niet handig. De trein is dus ideaal. Bij het eindstation stappen we uit en duiken meteen het centrum in. We slingeren door de smalle straatjes van het oude en nieuwe stadsdeel. Het is druk op straat; mensen lopen met tassen en cadeaudoosjes. Kerstdrukte! Wij hebben er niet zoveel mee, maar het geeft wel een gezellige sfeer. Alicante ademt een mediterraan gevoel. Overal zien we een mix van geschiedenis, cultuur en bruisende energie. We slenteren langs de strandpromenade, waar de zee zachtjes kabbelt. In het historische centrum stuiten we op een gigantische kerststal. Echt mega – het vult bijna het hele plein. Wat een spektakel! Aan het einde van de dag brengt de trein ons weer terug naar onze camper. Met een glas cafe Aziatico, maar dan met Amaretto, in de hand genieten we van de laatste zonnestralen. Daarna maken we iets lekkers te eten en laten we de avond rustig voorbijglijden.
Zaterdag 21 december:
Vandaag begint vroeg voor ons, want Jacques en Marian komen op bezoek. Het oorspronkelijke plan is om samen naar Elche te gaan, maar al snel blijkt dat de wegen richting het vliegveld behoorlijk druk zijn. Geen probleem, we besluiten spontaan om een fijne wandeling te maken langs de boulevard. Het is heerlijk weer, en onderweg pauzeren we even om wat te drinken. Het voelt ontspannen en gezellig. Tegen lunchtijd belanden we bij Asiali, een restaurant dat ons meteen aanspreekt. We kiezen voor een menu voor vier personen en nemen plaats op het terras, waar de zon ons warm toeschijnt. Het eten is werkelijk fantastisch, en de sfeer aan tafel is goed. Na een lange, gezellige middag wandelen we rustig terug naar de camping. Daar genieten we nog even van de zon, die langzaam richting de horizon zakt.
Zondag 22 december:
De zon schijnt alweer, en vandaag staat in het teken van rust. Geen grootse plannen, gewoon een dagje op de camping. We kletsen met de buurtjes en duiken af en toe een boek in. Het is een heerlijke, ontspannen dag waarop niets hoeft en alles mag.
Maandag 23 december:
De zon maakt opnieuw een stralende entree. Na ons vaste ochtendritueel beginnen we aan een beetje huishoudelijke klusjes: binnen schoonmaken en de afwas doen. Het is namelijk tijd om verder te trekken. Om 12 uur moeten we de camperplaats verlaten, dus we zorgen dat alles klaarstaat. Net als we willen vertrekken, raken we nog in gesprek met onze buren. De tijd vliegt, en uiteindelijk haasten we ons om op tijd weg te komen. Iets na twaalven rijden we de camperplaats af. De route voert ons richting Elda, waar we bij de Lidl boodschappen doen. Daarna is het tijd voor onze volgende bestemming: camperplaats Villa Luna in Sax. Bij aankomst worden we hartelijk begroet door Robbert, de eigenaar. Het terrein is prachtig en rustig, met olijfbomen, palmbomen en een schitterend zwembad dat naast de woning ligt. Aan de ene kant van de snelweg ligt de camping, aan de andere kant het dorpje Sax. Het is een idyllisch plekje, en ondanks de stevige wind vinden we een zonnig, windvrij hoekje om onze stoelen neer te zetten. Aan het eind van de middag besluiten we naar Sax te wandelen. Tot onze verrassing komen we daar Chris tegen, een oud-collega van Wilma. Wat een toevallige ontmoeting! Samen maken we een korte wandeling door het centrum, maar zodra de schemering valt, keren we terug naar de camper. Daar sluiten we de dag af met een zelfgemaakt diner en het tevreden gevoel van een mooie eerste dag op deze nieuwe plek.
Dinsdag 24 december:
We hebben vandaag een heerlijke luie dag op de camperplaats. Het zonnetje schijnt lekker, en we doen eigenlijk niet zoveel. Een beetje lummelen, een boekje lezen, wat kletsen, en tussendoor genieten van de rust. Soms hoeft er niet meer te zijn dan dit.
Woensdag 25 december:
De zon straalt aan de hemel als we tegen twaalf uur worden opgehaald door Marcel. Na een kop koffie en wat bijpraten stappen we in de auto en rijden we naar het huis van de ouders van Jolanda. We kennen haar familie nog niet echt, maar iedereen verwelkomt ons met open armen. Het huis is ruim, met drie verdiepingen. Beneden is de voormalige werkplaats, nu een hobbyruimte waar je meteen zin krijgt om zelf aan de slag te gaan. De middelste verdieping, “de zondagse verdieping,” wordt bijna niet gebruikt . Maar boven, daar is het echte leven: een gezellige open keuken, een grote eettafel, en een knusse zithoek bij de haard. Het grote balkon is over de gehele breedte van de woning en zeker 4/5 meter diep. Langzaam druppelen de andere gasten binnen, en de tafel vult zich met eten. Iedereen heeft iets meegenomen. Er wordt gelachen, gegeten, en gepraat, en het voelt al snel alsof we erbij horen. Als de middag vordert en het wat kouder wordt, verplaatsen we ons naar binnen. Fernando, de vader, leidt ons rond in zijn hobbyruimte. Het is een paradijs voor Berry, vol gereedschap en halve projecten. We sluiten af met koffie en een borrel en worden rond half acht weer bij de camper afgezet. Voldaan zakken we in onze stoelen en kijken we nog wat tv. Wat een fijne, bijzondere eerste kerstdag.
Donderdag 26 december:
De dag begint zonnig, en we ontbijten buiten. Maar wacht eens, daar komen wolken aan! Ach, dat geeft voor deze ene keer niets. We wilden toch al wandelen. Na een extra kop koffie trekken we onze schoenen aan en lopen we richting Sax. Het plan is om wat te experimenteren met de drone bij het kasteel. In het dorp is het druk, en we hebben geen idee waarom. Staat er iets te gebeuren? Of is het misschien al voorbij? We laten het los en lopen omhoog naar het kasteel. Helaas blijkt het afgesloten te zijn, maar we maken toch wat mooie dronebeelden van bovenaf. Daarna dalen we via een metalen trap af naar het centrum. Er is nog steeds een gezellige mensenmassa, en al snel zien we waarom: er lopen overal mensen met muziekinstrumenten. Na een tijdje begint er een optocht, compleet met twee fanfarebands. De sfeer is aanstekelijk, en we blijven even hangen om te kijken. Tegen de avond zijn we terug bij de camper. We schuiven wat groenten de oven in en genieten van een eenvoudige, maar heerlijke maaltijd. Wat een leuke dag weer! Sax is een gemeente met ongeveer 10.000 inwoners . Als je over de A-31 snelweg rijdt komt meerdere kastelen tegen, waarbij dat van Sax toch een van de meest opvallende is omdat het boven op een smalle rots gebouwd is. De ene kant van het kasteel werd gebouwd in de 12e eeuw, het recentere deel dateert uit de 14e eeuw. Het kasteel ligt boven op een rots die u ofwel vanuit het centrum kan bereiken via een trap of langs het achtergelegen park via een steile helling.
Vrijdag 27 december:
De zon komt op en wij stappen op onze fietsen, klaar voor een tocht naar Villena, zo’n 20 kilometer noordwaarts. De route voert ons eerst door Sax en dan over gravelpaden die zich kronkelen door het landschap. Onderweg stuiten we op de Colonia de Santa Eulalia, een plek waar de tijd een eeuw geleden is stil gezet. De halfverwoeste, maar indrukwekkende gebouwen ademen historie. Even stoppen, kijken en verwonderen – dit is het soort plek dat je niet vaak tegenkomt. Onze tocht leidt ons verder naar het historische kasteel van Villena. Samen met de kastelen van Novelda, Petrer en Sax vormde dit kasteel de ooit strategische grenslijn tussen de Moren en de Katholieken in de vroege middeleeuwen. Eerst door de Moren gebouwd en later door de Spaanse heroveraars verbouwd. Het kasteel is grotendeels gerestaureerd en biedt ons een perfecte plek voor een picknick in de zon. Natuurlijk laten we de drone even vliegen om alles van bovenaf vast te leggen. Na een rustige middag in het dorpje – zoals vaak in Spanje tijdens de siësta – fietsen we over de verharde weg terug. Langs de snelweg, maar met voldoening kijken we terug op een mooie dag.
Zaterdag 28 december:
Vandaag worden we opgehaald door Marcel. Hij neemt ons mee naar een koffiehuis dat hij zelf heeft ontworpen, volledig gemaakt van gerecyclede materialen. Het is een schot in de roos: de sfeer is top en het zit bomvol. Na een koffie en een rondleiding rijden we naar Santa Pola. Onderweg, langs de kust boven Santa Pola, genieten we van het strandzicht en zien we parachutisten van de rotsen springen – een spectaculair gezicht. De lunch brengt ons naar Asaili, waar we genieten van een heerlijk driegangenmenu. Het is druk, maar het eten is het wachten meer dan waard. Voldaan sluiten we af met koffie en een taartje in Santa Pola. Het straatleven bruist, ondanks de dalende temperaturen. Iedereen zit nog lekker buiten en de sfeer is gezellig. Rond half acht worden we weer afgezet bij de camping. Wat een fijne dag was dit!
Zondag 29 december:
Een rustdag. Even niets anders dan genieten van de omgeving en lekker relaxen.
Maandag 30 december:
We stappen weer op de fiets, deze keer langs een pad dat zich uitstrekt langs het water van Sax richting Elda en Petrer. Zoals dat gaat in Spanje, komen we onderweg wat uitdagingen tegen: het fietspad houdt opeens op, en via een stukje landbouwgrond waar een vriendelijke boer ons aanwijzingen geeft, vinden we toch onze weg. Een paar kilometer verder helpt een andere local ons bij een splitsing. Het is zo anders dan thuis, die spontane, lieve hulp! In Elda strijken we neer op een zonnig terras waar mensen zich tegoed doen aan bier en tapas. Wij doen vrolijk mee, maar dan met koffie en tapas. Ondanks dat het maar 14 graden is, voelt de zon warm aan. Daarna ontdekken we dat Elda bekend staat om zijn schoenindustrie en een schoenmuseum heeft. Helaas, zoals bijna overal in Spanje, zijn winkels en musea tussen 14 en 17 uur gesloten. We fietsen verder naar Petrer, dat naadloos aansluit op Elda. Daar wandelen we naar een uitzichtpunt bij de twee kerkjes en dwalen door het centrum. Bij het informatiecentrum staan onze fietsen nog op ons te wachten. De terugweg fietsen we de “grote” weg, een stuk minder spannend maar wel snel. Nog even boodschappen doen bij de supermarkt in Sax en daarna genieten we van een zelfgemaakt diner in de camper. Het zijn geen spectaculaire dorpjes, maar het is fijn om een glimp op te vangen van het leven van Marcel en Jolanda. Een mooi einde van een actieve dag!
Oudejaarsdag:
Het is bewolkt en af en toe regent het, maar zodra de zon doorbreekt, voelt het meteen aangenaam. Vandaag verwachten we wat onstuimig weer, maar gelukkig hebben we geen plannen, behalve om rond 18.00 uur een borrel met oliebollen te nuttigen, bij Robert van de camping. We doen wat klusjes en in de middag begint het te regenen. Ondanks de regen lopen we rond 18.00 uur naar Roberts woning. We worden hartelijk ontvangen door Philomene, een vriendin van Robert, die langere tijd op de camping heeft gestaan vanwege de aankoop van hun nieuwe woning in Spanje. Het wordt een gezellige avond met hapjes, drankjes en zelfgebakken oliebollen. Mmm, dat hadden we niet durven dromen. Tegen 22.00 uur gaat iedereen naar zijn eigen plek, maar niet voordat we telefoonnummers uitwisselen. De rest van de avond kijken we naar Pieter Derks met zijn oudejaarsconference. Er worden een paar vuurpijlen afgestoken bij de buren en daarna keert de rust terug.
Woensdag 1 januari :
Vandaag worden we opnieuw opgehaald door Marcel om Jolanda’s verjaardag te vieren. De hele familie komt weer samen om te eten; het is ongedwongen gezellig en het eten – diverse tapas, gebraden kip, flan en een grote, ronde soes met veel slagroom ertussen – is heerlijk. Iedereen eet en praat, en na het eten doet iedereen alsof ze thuis zijn. Geweldig. De een kijkt tv naar youtube filmpjes, de ander belt met een broer, weer een ander kletst. Heerlijk ongedwongen. In de avond gaat iedereen naar huis en nemen we afscheid van Marcel en Jolanda. Omdat we morgen verhuizen (40 km zuidelijker), spreken we af om elkaar toch nog een keer te ontmoeten. Zo vaak zijn we niet in de buurt. In de camper keert de rust terug.
Donderdag 2 januari:
Op 30 december hebben we voor vandaag een nieuwe camping gereserveerd, 40 km naar het zuiden: Los Buenos Vivantes. We hebben er drie gebeld waar geen plaats was; gelukkig hier wel. Ze hebben maar vijf plaatsen en liggen heerlijk rustig in het buitengebied van Hondón de las Nieves. Onderweg slaan we nog even boodschappen in en in de middag rijden we het pad naar de camping op. Er staan nog drie campers en de aanwezigen helpen ons door de afgesloten ketting. Daarna bellen we met Maurice, die tijdens de afwezigheid van de eigenaren, Marcel en Sharmila, de boel in de gaten houdt en de gasten wegwijs maakt. We maken al snel kennis met de andere camperaars en het voelt meteen vertrouwd. De camperplaats is ruim en netjes. Er is een appartement bij, en omdat het nieuwe sanitair nog niet gereed is, mogen we gebruikmaken van het appartement, voorzien van alle gemakken. We nemen plaats in het zonnetje met een lekker kopje koffie.
Vrijdag 3 januari:
De zon schijnt, maar door de zuidwestenwind is het fris in de wind. We zorgen er dus voor dat we uit de wind staan, wat niet altijd even gemakkelijk is. We maken kennis met Sharmila, de eigenaresse, die even komt kennismaken. Marcel is aan het werk, dus die zien we vanavond. Na wat geklets met de andere camperaars stappen we op onze fietsen om Aspe te bezoeken. Het ligt op ongeveer 15 km afstand en de heenweg is alleen maar bergaf. Op vijf kilometer afstand komen we door het gezellige dorpje Hondón de las Nieves, waar we later nog een keer terug willen komen. In Aspe zetten we de fietsen neer op het Plaza Mayor kijken naar de kinderen, welke druk zijn met voorbereidingen op het Drie Koningen feest en lopen we de Peregrina-wandeling van ongeveer 5,5 km, door het centrum. De wandeling is niet spectaculair, maar leidt ons wel langs een mooi uitzichtpunt, bereikbaar via een kruisweg naar de Ermita de Santa Cruz. Na deze wandeling strijken we neer in Café Ankara op de Plaza Mayor. Na een lekkere kop koffie en een tapa lopen we naar de fietsen en fietsen we de berg op terug naar de camping. Het is een aardige klim, maar met onze elektrische ondersteuning is het goed te doen, mede dankzij de binnendoorweg en het fietspad langs de iets drukkere weg. Op de camping merk ik ineens dat ik mijn rugzak mis, met daarin onder andere de reservesleutels van de camper. Oh nee, laten staan in het café! We bellen meteen, maar het Engels van de dame is niet echt goed; ik begrijp dat er geen tas is aangetroffen. Sharmila komt het terrein oplopen en biedt direct aan om ernaartoe te rijden. In Aspe loop ik naar het café, maar de dames zeggen opnieuw dat er geen tas is gevonden. Ik had gehoopt dat ik het niet goed begrepen had;. Dan maar terug naar de camping en de verzekering bellen. Er moet een melding komen van de politie voor de sleutels. Even rustig nadenken. Ik maak een aangifte, haal hem door de vertaler van AI en sla hem op, zodat ze dan alleen maar hoeven te knippen en plakken. Hopen dat dit goed gaat.
Zaterdag 4 januari:
We fietsen naar Aspe om eventueel aangifte te doen en misschien is de tas inmiddels gevonden en afgegeven. Het politiebureau in Hondón stuurt ons door naar het bureau in Aspe. Ik leg uit dat ik zelf een aangifte heb gemaakt en laat zien dat ik bij de politie werk. Ze maken een aangifte en een uur later staan we weer buiten. Pfff
Zondag 5 januari:
We worden wakker onder een flauw zonnetje. Het voelt als een perfecte dag voor het geplande uitstapje met Marcel en Jolanda naar Elche. Rond de middag zien we hun bus het terrein oprijden, terwijl wij al heerlijk buiten zitten te genieten van de ochtend. Na een korte rondleiding over onze camperplaats stappen we in en rijden we samen naar Elche. Elche ligt op slechts 23 kilometer van Alicante en blijkt een stad met een rijke geschiedenis. Met 234.765 inwoners is het de grootste stad van de regio Valencia. Al in de tiende eeuw bouwden de Arabieren hier hun stad, compleet met talloze palmbomen die nu nog steeds het centrum sieren. Deze bomen mogen absoluut niet worden omgehakt en geven de stad een exotisch tintje. Het parkeren gaat verrassend makkelijk; in het weekend is het in veel delen van de stad gratis.
Terwijl we de stad in lopen, valt ons meteen op hoeveel houten klapstoelen er langs de straten staan. Vanavond is het Driekoningen, en er komt een grote optocht. Het lijkt een beetje op Sinterklaas: kinderen krijgen cadeautjes en de straten vullen zich met feestelijkheden. We slenteren door het centrum en bewonderen de indrukwekkende rijen palmbomen. Het voelt inderdaad exotisch. Tegen twee uur, typisch Spaans etenstijd, zoeken we een restaurantje. We belanden bij La Fábrica, een bekende tapas-keten, en genieten van heerlijke kleine gerechtjes.
Later stoppen we bij een pastelería met verleidelijk veel taarten. Ach, waarom niet? We trakteren onszelf en genieten op een terras. Het plein begint al vol te stromen met mensen die klaarzitten voor de optocht. Voor ons is het tijd om terug naar de auto te gaan, want anders komen we straks de stad niet meer uit. Na een gezellige middag zetten Marcel en Jolanda ons af bij de camperplaats. We nemen afscheid, zonder te weten wanneer we elkaar weer zullen zien. Maar wie weet, volgend jaar? ’s Avonds eten we nog een boterham in de camper en zakken we heerlijk onderuit.
Maandag 6 januari:
We worden wakker met het getik van regen op het dak. Ach, dan draaien we ons nog maar een keer om. Het wordt een relaxte ochtend met een goed boek en een rustig ontbijt. Tegen de lunch klaart het op en trekken we onze wandelschoenen aan. Het is droog en niet koud, perfect weer voor een wandeling. We maken een rondje van zo’n acht kilometer door heuvels en boomgaarden. Wat is het hier prachtig! Onderweg komen we door La Canalosa, een klein, sfeervol dorpje. Helaas is alles gesloten vanwege de feestdag, maar dat geeft ons de kans om in stilte rond te kijken. Terug bij de camper zetten we koffie en schenken we er een borreltje bij. De zon breekt zo nu en dan door, en achter het glas is het behaaglijk warm. Het voelt goed om zo te ontspannen. ’s Avonds sluiten we de dag af met een heerlijke ovenschotel van linzen.
Dinsdag 7 januari:
De dag begint met een schitterende zonsopkomst en een kalme rust. Er staat wel een stevige wind, maar dat deert ons niet. Het is het soort ochtend dat je laat beseffen hoe fijn het is om hier te zijn.
Woensdag 8 januari:
Het is een prachtige ochtend en we stappen vol goede moed op de fiets. Onze route voert ons door de rambla richting La Romana. Onderweg denken we aan de tip die we kregen van een stel dat hier in de rambla een huis heeft gekocht. Ze wachten nog een week op de sleutel, maar hun enthousiasme werkt aanstekelijk. La Romana ligt ongeveer 15 kilometer verderop, de bergen in. De rambla voert ons echter niet door het dorpje zelf, maar erlangs, door een prachtige vallei. We fietsen over een gritweg, vals plat omhoog, en de natuur om ons heen wordt steeds indrukwekkender. De route door de rambla is echt een genot. Soms lijkt het alsof we door een miniatuurversie van Amerika fietsen. Na een tijdje bereiken we de doorgaande weg en passeren een klein gehucht. Vanaf daar glijden we over de grote weg 5 kilometer bergafwaarts naar La Romana. In het dorpje zoeken we een gezellig terras op en nemen plaats. Al snel komen we erachter dat er Nederlanders naast ons zitten en tot onze verrassing blijken er al meer landgenoten aanwezig te zijn. Ze delen hun verhalen over hoe ze hun leven in Nederland achter zich hebben gelaten om zich hier te vestigen. Het is fascinerend hoe velen deze stap zetten. Hoewel we het begrijpen, vragen we ons af of het ook iets voor ons zou zijn. Voor nu genieten we nog volop van onze vrijheid en het rondtrekken met de camper. Na deze inspirerende gesprekken stappen we weer op de fiets en zoeven we bergafwaarts terug naar de camping. Daar maken we iets lekkers te eten en blikken we tevreden terug op deze mooie dag.
Donderdag 9 januari:
Vandaag is het tijd om verder te trekken. We hebben afgesproken met onze buurtjes om hen te bezoeken in Calpe. De uitdaging is om een plekje te vinden op een camperplaats. Drie dagen geleden hadden we al gebeld, maar reserveren bleek toen nog niet mogelijk. We sturen vanochtend een appje en wachten af. De eerste camperplaats blijkt al volgeboekt, maar gelukkig krijgen we snel bericht van een andere plek: ze hebben een plaats beschikbaar, al is het nog niet zeker voor hoe lang. Niet veel later volgt een tweede bericht: we mogen toch een dikke week blijven. Wat een opluchting! Na het betalen en afscheid nemen rijden we ongeveer 100 kilometer naar de kust. De weg is druk, maar biedt prachtige uitzichten over de Middellandse Zee. Bij aankomst op de camperplaats blijkt alles keurig geregeld: onze plek staat al voor ons klaar. We hoeven alleen nog even te betalen. ’s Middags pakken we de fietsen en gaan op bezoek bij onze buurtjes. Zij verblijven aan de andere kant van de oude stad, in een schitterend appartement met uitzicht op zee. Het voelt direct vertrouwd en we brengen een gezellige middag door op hun zonnige terras, genietend van heerlijke hapjes. In de avond fietsen we terug naar onze camper en merken we hoe rustig het overal is.
Vrijdag 10 januari:
De zon straalt en we beginnen de dag met een wandeling naar de zee. Langs de kust genieten we van de adembenemende uitzichten en de frisse zeelucht. Op een terras aan het strand trakteren we onszelf op koffie met iets lekkers erbij. Het voelt als pure luxe om hier te mogen zijn. Na een tijdje besluiten we terug te lopen, omdat het oude centrum vandaag te ver lijkt. Bij de camper strijken we neer en genieten we verder van de rust. Onze nieuwe buren arriveren en we maken even kennis. Later doen we nog wat boodschappen en sluiten de dag ontspannen af. Dit is het ultieme vakantiegevoel!
Zaterdag 11 januari:
Er is markt in Calpe en we spreken af bij de Lidl om samen met Jacques en Marian de markt over te lopen. Het is rustig op de markt en de kramen zijn gelijkend met alle andere markten. We gaan vervolgens naar de oude stad en strijken neer in het zonnetje op een terrasje. Het is heerlijk toeven en na een heerlijke en gezellige uitgebreide lunch samen, lopen we door de oude binnenstad. Calpe wordt in tweeën opgedeeld door het zoutwatermeer Las Salinas dat middenin Calpe ligt, dichtbij onze camperplaats. Een erg bijzonder aanzicht! Het oude vissersdorp Calpe heeft een gezellig historisch centrum. Door de smalle straatjes wandelen langs vele oude panden, de gotische kerk en de leuke winkeltjes is erg leuk. Van oorsprong was Calpe een ommuurde stad. Delen van deze muur (Torreon de la Peca) en een uitkijktoren zijn nog in het oude centrum aanwezig . Ook staan er oude kanonnen in het centrum. Het oude centrum heeft veel barretjes en eetgelegenheden. Hierna nemen we afscheid, en lopen rustig over de boulevard terug. Onderweg komen we een veel poezen tegen en Berry wil kattenvoer halen. Nadat we terug komen zien we wilde zwijnen staan bij de katten. Ze komen onze kant op en zijn niet bang. We laten het voeren maar even voor wat het is en lopen naar huis. Echt bizar.
Zondag 12 januari:
De zon schijnt en het plan is naar Moraira te fietsen. Maar eerst even lekker ontbijten in het de zon. Wat is er nu fijner dat dat. Het waait wel, maar dat mag de pret niet drukken. De weg ernaartoe is over de grote weg, maar mooi. In de heuvels staan mooie villa’s met geweldige uitzichten op zee. Langs de kust zijn meerdere baaien. Idyllisch. Het is erg druk met wielrenners, waarvoor het natuurlijk heerlijk fietsen is in dit heuvellandschap. In Moraira stallen we de fietsen bij de best wel volle terrassen en lopen het oude centrum in. Het is niet groot, maar de sfeer is gemoedelijk. Bij het L’Ampolla strand is het Castillo (kasteel) de Moraira wat ook wel eens Castillo de la Mar wordt genoemd. Dit komt door de ligging van het kasteel, vanuit hier kijk je uit op het strand en de zee.
Het kasteel werd gebouwd in de achttiende eeuw met als doel Moraira te beschermen tegen gevaar van buitenaf. Er staan ook mooie kunstwerken in het stadje, welke het straatbeeld versieren. De terrassen zijn uitdagend en bij het zien van een gelateria, gaan er er toch voor. Mmmm een heerlijk chocolade ijsje.brengen. Terug bij de camper, relaxen en een wat te eten maken. Mooie dag.
Maandag 13 januari:
Vandaag beginnen we rustig. We rommelen wat aan, nemen de tijd en genieten van de ontspannen sfeer. Maar in de middag trekken we onze wandelschoenen aan. Het is tijd om eropuit te gaan! Langs het Sendero Ecológico, een prachtig aangelegd pad dat pal langs de kust loopt, laten we ons verwonderen. De natuur, de frisse zeelucht en die indrukwekkende villa’s – we blijven ons verbazen over hoe mooi het hier is. Bij terugkomst besluiten we de dag culinair af te sluiten met een heerlijk gevulde bladerdeegschotel. Wat smaakt dat goed na zo’n wandeling!
Dinsdag 14 januari:
De zon straalt, maar de lucht heeft een frisse tinteling. Perfect weer om de boulevard op te gaan. We wandelen op ons gemak richting het oude centrum en laten ons verleiden door de charme van gezellige terrasjes onderweg. Hier en daar drinken we iets en genieten we van de levendige sfeer. Terwijl we wandelen, beseffen we hoe fijn dit ritme is en hoe koud Nederland straks weer zal zijn. Maar nu nog niet – nu zitten we nog midden in deze heerlijke dag.
Woensdag 15 januari:
De laatste dag breekt aan, en morgen gaan we naar huis. Met het vooruitzicht op de kou besluiten we de camper grondig schoon te maken. Met sop, doekjes en een flinke dosis zonneschijn zetten we alles weer netjes op orde. Het voelt goed om hier alvast werk van te maken, zodat we thuis niet veel meer hoeven te doen. Ondertussen maken we ook wat lekkere groenteschotels klaar voor onderweg. Efficiënt én smakelijk! In de middag doen we nog snel wat boodschappen en besluiten we de dag af te sluiten met een verrukkelijke Asiatico. Een mix van koffie, likeur en room – precies wat we nodig hebben om deze fijne dag af te sluiten. Terwijl de zon ondergaat, beseffen we hoe waardevol deze dagen zijn geweest. Een dag om te koesteren, een reis om niet te vergeten.
Donderdag 16 januari:
We zijn al vroeg wakker. Het is nog donker buiten, maar dat mag de pret niet drukken. Opstaan, douchen, ontbijten, de boel opruimen en dan gaan we op weg. Via een rustige binnenweg sturen we de camper naar de AP7, richting het noorden. Het verkeer is kalm, en we kunnen lekker doorrijden.
Het voelt bijna alsof we de weg voor ons alleen hebben. Net iets boven Barcelona worden we echter abrupt herinnerd aan hoe fragiel reizen soms kan zijn. Een ongeluk, waarbij twee grote voertuigen betrokken zijn, zorgt voor oponthoud. Het is altijd naar om te zien, maar zodra de weg weer vrij is, vervolgen we onze rit. Bij het naderen van de Pyreneeën verandert het weer. De wind steekt op en de eerste regendruppels tikken op de voorruit. Maar we hebben geluk: we rijden precies tussen twee flinke buien door. De wolken lijken ons te sparen, en we schieten lekker op.
Rond een uur of vier, half vijf in de middag bereiken we Vinassan, onze geplande stop van vandaag. Volgens de kaart moet er een camperplaats zijn, maar wanneer we aankomen, blijkt dat we verkeerd zitten. Terwijl we ons afvragen wat te doen, komt een vriendelijke politieagent naar ons toe. Geen spoor van het stereotype van de ‘stugge Fransman’—hij is allervriendelijkst en helpt ons op weg. Hij legt precies uit hoe we moeten rijden en rijdt zelfs een stukje voor ons uit om de route te wijzen. De camperplaats blijkt midden in het dorp te liggen. We zijn niet alleen: er staan nog drie andere campers. Omdat het nog licht is, besluiten we een wandeling te maken door het dorpje. Vinassan is charmant en typisch Frans, met smalle straatjes en oude huizen die een rustige, tijdloze sfeer ademen. Frankrijk weet ons altijd weer te verrassen met zijn pittoreske charme. Terug bij de camper koken we een eenvoudige, maar heerlijke maaltijd. Daarna ploffen we neer en genieten van de rust. Wat een fijne dag.
Vrijdag 17 januari:
We zijn weer vroeg uit de veren. De camperplaats ligt er nog stil en vredig bij als we de motor starten en wegrijden. Het is droog, fris, en terwijl we een stuk onderweg zijn, zien we de zon langzaam opkomen. Een gouden gloed vult de lucht en belooft een mooie reisdag. De weg is rustig, en we zoeven ontspannen door het landschap. Onderweg stoppen we voor een kop koffie en een broodje. Even de benen strekken en dan weer verder.
Rond vier uur in de middag rijden we Bulgnéville binnen, een plek die we al kennen en waar we graag stoppen. De camperplaats ligt perfect, tussen Langres en Nancy. Het voelt bijna als thuiskomen. Voor we ons settelen, wandelen we nog even het dorp in. De patisserie trekt ons meteen aan. Binnen ruikt het heerlijk en het is moeilijk kiezen, maar uiteindelijk hebben we een paar lekkernijen in de tas. Terug bij de camper maken we voorbereidde maaltijden warm en daarna zetten we koffie en genieten we van onze zoete buit. Het is een moment van pure eenvoud en geluk na deze reisdag.
We zijn weer thuis na een schitterende reis, door Spanje en een heel klein stukje Portugal. Op naar de volgende camperervaringen. Wij willen iedereen bedanken voor de leuke berichten en reacties…..
