De start van een nieuw avontuur.
Vrijdag 15 november 2024. Met de camper naar Portugal. Eindelijk, het is zover: de vakantie waar we zo naar uitkeken! Met onze camper als trouwe metgezel rijden we het avontuur tegemoet. Dit jaar pakken we het anders aan. Door de heftige regenval in en rondom Valencia – beelden die ons nog vers in het geheugen staan – kiezen we voor een nieuwe bestemming: Portugal. Een land waar we nog nooit met de camper zijn geweest. De gedachte voelt als een sprankje zon achter een sombere wolk.
Na een hartelijk afscheid van onze altijd gezellige buren draaien we de A50 op. De bestemming voor vandaag: Bresles, zo’n 450 kilometer verderop. Onderweg krijgen we een voorproefje van de reisdrukte rond Antwerpen, maar het valt alleszins mee. Buiten is het grijs en miezerig, maar met een fijne playlist op de radio voelt de sfeer in de camper als een warme cocon.Met de camper naar Portugal
De eerste stop: Camping de la Trye
Om half vijf rijden we de camping op. Een belletje naar de eigenaresse en al snel hebben we een plekje uitgezocht, pal naast het zwembad en vlak bij het sanitair. De rust van de plek geeft ons direct dat fijne vakantiegevoel. Terwijl ik nog even geniet van het uitzicht, leeft Berry zich uit in onze compacte camperkeuken. Het resultaat? Een heerlijke maaltijd die smaakt alsof we al dagen onderweg zijn.
Een bonusdag in Bresles.
Zaterdag 16 november. Deze ochtend besluiten we spontaan nog een nachtje te blijven. De “Camping de la Trye” voelt als een kleine oase, en bovendien lonkt een fietstocht naar het nabijgelegen Beauvais, op zo’n 17 kilometer afstand. De route zelf is misschien niet spectaculair – strakke fietspaden door een rustig landschap – maar Beauvais blijkt de moeite waard.
Hoogtepunten in Beauvais:
De trots van het stadje, de hoogste kathedraal van de wereld, doet zijn reputatie eer aan. Met zijn duizelingwekkende hoogte torent hij boven alles uit, zelfs al staat hij deels in de steigers. Binnenin wacht een verborgen juweel: de Astronomische Klok, een prachtig stukje mechanica uit 1302. Het getuigt van een tijd waarin men net zoveel oog had voor detail als voor grootsheid.
Niet ver van de kathedraal ontdekken we het Musee de l’Oise, gevestigd in een voormalig bisschoppelijk paleis. Door een sierlijke poort stappen we de binnenplaats op, die rust ademt en een perfecte plek blijkt om onze zelfgemaakte broodjes op te eten. Het museum zelf blijft voor ons een mysterie – het was gesloten voor de lunchpauze – maar zelfs zonder de exposities is deze plek de moeite waard.
Beauvais verrast verder met zijn charmante oude panden, al verdienen sommige wel wat extra aandacht. Tegen de late middag keren we via hetzelfde rustige pad terug naar de camping. Het is net op tijd, want het begint al te schemeren.
Met een voldaan gevoel sluiten we de dag af in ons knusse huis op wielen. Wat een begin van de reis! Portugal wacht, maar we nemen de tijd – elke omweg is een kans op een nieuw verhaal.
Rustig naar het zuiden.
Zondag 17 november. Na een heerlijk rustige ochtend stappen we weer in onze camper, klaar voor de volgende etappe. Vandaag voert de route ons via de uiterste rondweg van Parijs naar het zuiden. Het weer werkt mee op zijn eigen manier: grijze luchten en af en toe een spatje regen maken dit de perfecte dag om lekker door te rijden. Geen haast, geen drukte, alleen de weg voor ons.
Aankomst in Argenton-sur-Creuse:
Tegen het eind van de middag bereiken we onze volgende halte: camping Les Chambons in Argenton-sur-Creuse. Zodra we geparkeerd staan, voelen we de drang om even de benen te strekken. De regen is opgehouden en de frisse buitenlucht na een dag in de camper voelt als een verademing.
Een wandeling door het Venetië van de Berry.
Maandag 18 november. Argenton-sur-Creuse verwelkomt ons met zijn charme. Dit stadje in de regio Centre Val-de Loire heeft met recht zijn bijnaam, het “Venetië van de Berry,” verdiend. De oude huizen, sommige met balkons en galerijen die zich spiegelen in de kalme rivier La Creuse, ademen een nostalgische sfeer.
We lopen langs resten van het verleden, zoals de kasteelmuur en de 15e-eeuwse kapel. Hier bovenop staat het indrukwekkende beeld van La Bonne Dame d’Argenton. Dit zes meter hoge beeld torent trots over de stad uit en geeft ons een prachtig uitzicht vanaf het terras van de kapel. Onder ons kronkelen de Vieux Pont, de oude huizen, en de molen zich langs de rivier als in een schilderij.
De steegjes in het stadje zijn smal en charmant. Veel huizen zouden wel een opknapbeurt kunnen gebruiken, maar juist dat rauwe randje voegt een bepaalde authenticiteit toe. Het voelt alsof de geschiedenis hier net om de hoek schuilt, wachtend om ontdekt te worden.
Een warme afsluiting:
Na anderhalf uur lopen keren we terug naar de camping, voldaan van alle indrukken. De avond brengt ons een heerlijke maaltijd, klaargemaakt in onze vertrouwde camperkeuken. Hier, met uitzicht op de rivier, beseffen we opnieuw hoe fijn het is om op ons eigen tempo naar het zuiden te trekken. Argenton heeft zijn plekje in ons hart al veroverd.
Bekende plekken en zonnige verrassingen.
Dinsdag 19 november. Na een fijne, rustige nacht staan we fris en vol energie op. Vandaag voert onze reis ons verder naar het zuiden, richting de grens met Spanje. Het weer blijft ons verrassen: een mix van wolken, wat regen, en op onverwachte momenten een vleugje zon. Een mooie dag om weer een stukje dichter bij ons doel te komen.
Welkom terug in Urrugne:
Rond lunchtijd rijden we camping Larrouleta in Urrugne op. Deze plek voelt als een oude vriend; we zijn hier eerder geweest en weten meteen weer waarom we er zo van genoten. De receptie is tot twee uur gesloten, dus we benutten de tijd goed. Met het zonnetje erbij voelt buiten eten ineens als een klein feestje. Daarna is het tijd voor wat praktische zaken: afwassen, een klein wasje draaien, en genieten van het idee dat alles lekker buiten kan drogen.
Wandelen naar Saint-Jean-de-Luz:
Na het inchecken besluiten we de middag actief door te brengen. We trekken de wandelschoenen aan en lopen naar Saint-Jean-de-Luz, een charmant kustplaatsje op 3,5 kilometer afstand. Het weer werkt heerlijk mee: voor het eerst kunnen we zonder jas wandelen, terwijl een flauw zonnetje ons pad verlicht.
Het stadje verwelkomt ons met zijn levendige sfeer. Tot onze verrassing stuiten we op een rommelmarkt voor Afrika, waar Berry twee prachtige singletjes op de kop tikt. Zo’n onverwachte vondst maakt de dag extra bijzonder. We slenteren verder, genieten van de ontspannen sfeer, en voelen ons helemaal op ons gemak in deze pittoreske omgeving.
Een dag om te koesteren:
Met lichte benen en een grote glimlach wandelen we terug naar de camping. Soms zijn het de eenvoudige dingen die een dag onvergetelijk maken: een zonnestraal, een mooie wandeling, en een verrassende vondst op een markt. Voor ons is dit weer zo’n dag die we graag in ons reisdagboek bijschrijven.
Een verrassende stop in Palencia.
Woensdag 20 november. Vandaag zakt onze camper weer een stukje verder af richting het zuiden, en rond lunchtijd maken we een bijzondere tussenstop in Palencia. Het blijkt geen alledaags tankstation dat ons hier verwelkomt, maar een Amerikaanse tijdreis met een vleugje nostalgie.
Een tankstation vol verrassingen:
Het tankstation Suances lijkt regelrecht uit een Amerikaanse film te komen, compleet met opvallende beelden, oude auto’s, en zelfs een vliegtuig. Binnenin is er een winkel waar je de basisboodschappen kunt inslaan, maar de echte verrassing ligt tegenover het tankstation: een camperplaats die alle goede recensies meer dan waarmaakt.
De camperplaats is misschien eenvoudig, maar het sanitair is een klasse apart. Luxe douches en toiletten die brandschoon zijn – een zeldzaamheid die elke kampeerder kan waarderen. Er is zelfs een plek om je camper (inclusief het dak!) te wassen, maar dankzij de regen van vannacht heeft de natuur dat klusje voor ons opgeknapt.
Na het tanken – voor de vriendelijke prijs van €1,41 per liter – installeren we ons comfortabel op de camperplaats. De optie om stroom aan te sluiten en voor een paar euro een warme douche te nemen maakt deze plek een pareltje.
Palencia: een onverwachte schoonheid:
Vanuit de camperplaats wandelen we via een brug en een park richting het centrum van Palencia. Wat ons meteen opvalt, is de ontspannen en gezellige sfeer van de stad. Palencia is verrassend mooi, met charmante pleinen, statige gebouwen, en een ontspannen drukte die uitnodigt om het leven wat rustiger te nemen.
We vinden een gezellig tentje waar we ons tegoed doen aan een bakkie koffie en een paar heerlijke tapas. Terwijl we genieten, valt ons opnieuw de vriendelijkheid van de mensen op. Spanjaarden hebben een ontspannen manier van doen die aanstekelijk werkt – je kunt niet anders dan meebewegen in hun relaxte ritme.
Een rustige avond in ons huis op wielen:
Met wat boodschappen op zak wandelen we voldaan terug naar onze camper. Terug in ons knusse huisje maken we een simpele maar lekkere maaltijd, terwijl de avond zich in alle rust ontvouwt. Palencia was een onverwacht hoogtepunt op onze reis – een plek waar je het gewone opnieuw leert waarderen. Morgen wacht weer een nieuwe bestemming, maar vanavond genieten we nog even na van deze bijzondere dag.
Regen, wind en kunst op de muren.
Donderdag 21 november. De dag begint met regen en wind als trouwe metgezellen, maar dat houdt ons niet tegen. Vandaag staat Salamanca op het programma, een stad die al langer op onze verlanglijst prijkt. De route van ongeveer 240 kilometer voert ons door de wisselende herfstlandschappen van Spanje.
Aankomst in Santa Marta de Tormes:
Tegen de middag arriveren we op Camping Regio, gelegen in het rustige Santa Marta de Tormes, zo’n 6 kilometer buiten Salamanca. De camping biedt een fijne uitvalsbasis met genoeg ruimte en voorzieningen. Maar voordat Salamanca zijn opwachting maakt, besluiten we eerst, al wandelend, de verrassingen van dit kleine stadje te verkennen.
Kunst op straat: muurschilderingen van formaat:
Wat meteen opvalt in Santa Marta de Tormes, zijn de gigantische en kleurrijke muurschilderingen die de grauwe muren van het stadje tot leven brengen. Twee namen springen eruit: Daniel Martín en Rober Bece. Martín weet met zijn abstracte en expressieve stijl een gevoel van beweging en emotie te creëren op de muren. Rober Bece, aan de andere kant, brengt de muren tot leven met realistische portretten en fascinerende details die je blijven verrassen.
De werken zijn indrukwekkend en maken van een eenvoudige wandeling een kunstexpositie in de open lucht. Het is een prachtig initiatief dat niet alleen de muren opfleurt, maar ook het karakter van het stadje benadrukt.
Met deze onverwachte kunstervaring op zak keren we terug naar de camping, al helemaal in de stemming voor de schoonheid die Salamanca morgen ongetwijfeld zal bieden.
Een gouden dag in Salamanca.
Vrijdag 22 november. Vandaag stappen we op de fiets en gaan op verkenningstocht naar Salamanca. De ochtend begint fris, maar de zon maakt alles goed. Een strakblauw hemel en een mooi aangelegd fietspad begeleiden ons op de zes kilometer lange rit naar de stad. Wat wil een mens nog meer?
Aankomst in het hart van Salamanca:
We stallen onze fietsen vlakbij het imposante Plaza Mayor en duiken meteen het historische hart van de stad in. Salamanca verwelkomt ons als een openluchtmuseum, maar dan eentje waarin volop wordt geleefd, gegeten en genoten.
De kathedralen: een verhaal van eeuwen:
We beginnen onze tocht met een bezoek aan de oude en nieuwe kathedraal, die naast elkaar staan en samen een indrukwekkend beeld van de geschiedenis schetsen. De oude kathedraal, voltooid in de 14e eeuw, ademt gotische pracht. De nieuwe kathedraal, die pas in 1733 gereedkwam, voegt een vleugje barok toe. Het contrast tussen de bouwstijlen laat zien hoe de tijd zijn stempel op Salamanca heeft gedrukt.
Een stad vol paleizen en kloosters:
Onze route voert ons langs iconische gebouwen zoals het Casa de las Conchas met zijn gotische en renaissance-invloeden, en het elegante Palacio Monterrey. De stad lijkt een schatkamer vol historische architectuur. We lopen ook langs het Convento de San Esteban en Convento de Santa Clara, elk met hun eigen indrukwekkende uitstraling.
Wat fascineert, is de harmonie in de stad: ondanks de uiteenlopende stijlen zijn alle gebouwen opgetrokken uit hetzelfde lichtgele zandsteen. Het zorgt voor een warme gloed en rechtvaardigt de bijnaam van Salamanca: La Dorada, de Gouden Stad.
Een hoogtepunt is de beklimming van de Ieronimus-toren, die ons een adembenemend uitzicht biedt over de stad. Van hieruit lijkt Salamanca één groot kunstwerk, met torens, pleinen en straatjes die in het zonlicht schitteren.
We sluiten onze ontdekkingstocht af op het Plaza Mayor en bestellen een warme café con leche, biertje en proeven van de heerlijke tapas. Terwijl we genieten van de sfeer, kijken we naar de levendigheid om ons heen: mensen die flaneren, gesprekken voeren en genieten van de middagzon.
Een gouden ervaring:
De terugtocht naar de camping voelt licht en tevreden. Salamanca heeft ons verrast met zijn schoonheid, geschiedenis en warmte. Het is een stad die leeft en ademt, een plek waar het verleden en het heden op harmonieuze wijze samenkomen. Vandaag was Salamanca op zijn mooist, en wij mochten daarvan meegenieten.
Een onverwachte rustdag.
Zaterdag 23 november. Het plan was simpel: fietsen over de via verde en genieten van de natuur. Maar zoals dat wel eens gaat op reis, liep het anders. De schakel van de ketting gaf de geest, en daarmee viel ons fietsplan in het water. Gelukkig brachten de vriendelijke mannen van de Decathlon redding. Met hun geweldige service – gratis reparatie, alleen de onderdelen betaald – was de ketting zo weer in orde. Wat een fijne ervaring!
De rest van de dag besloten we het rustig aan te doen. Met het zonnetje erbij was het heerlijk vertoeven bij de camper. Soms is niets doen precies wat je nodig hebt.
Een plan met een twist.
Zondag 24 november. De zon laat zich voorzichtig zien, maar de wind laat zich nadrukkelijk voelen. Toch stappen we vol goede moed op de fiets richting Alba de Tormes via de via verde. Al snel wordt duidelijk dat het een uitdaging wordt: een straffe tegenwind, een route die vals plat omhoog loopt, en een landschap dat weinig variatie biedt. Na enige tijd komen we tot een heldere conclusie: een gezellig terrasje in Salamanca klinkt ineens veel aantrekkelijker.
En zo keren we terug naar de stad die ons geen moment teleurstelt. Met een kop koffie en wat tapas op een sfeervol terras genieten we van het leven in deze geweldige stad. Daarna maken we nog een wandeling door Salamanca, waarbij we opnieuw betoverd worden door de pracht van het universiteitsgebouw en vallen in een heilige mis in de San Esteban kerk.
Een stad om te koesteren:
Hoewel de wind ons oorspronkelijke plan dwarsboomde, zorgde Salamanca weer voor een onvergetelijke dag. Het is een stad waar je altijd meer kunt ontdekken, waar je graag verdwaalt in de smalle straatjes, en waar je nooit genoeg krijgt van de warme sfeer. Deze stad is een cadeautje, en wij blijven volop genieten van alles wat ze te bieden heeft.
Van stormachtige nacht naar rust in Plasencia.
Maandag 25 november. Na een nacht waarin de wind en regen flink huishielden, ontwaken we met een opgeluchte stilte. De lucht is weer helder, en het belooft een mooie dag te worden. Vandaag rijden we 130 kilometer zuidwaarts, en het landschap verandert al snel: de kale, vlakke omgeving maakt plaats voor ruigere, groenere heuvels. Ook zien we steeds vaker roofvogels boven ons zweven – een prachtig schouwspel dat onze route bijzonder maakt.
In Plasencia stoppen we bij camping La Chopera, waar we hartelijk worden ontvangen. Het voelt altijd prettig als je zelf een plekje mag uitkiezen. De camping is groen en heeft een fijne sfeer, al moeten we wel even opletten waar we parkeren om niet vast te komen zitten in de zachte ondergrond. Het sanitair is schoon.
Tijdens de lunch worden we gezelschap gehouden door een nieuwsgierige, lieve poes, die gezellig bij ons blijft terwijl de zon zich van haar beste kant laat zien.
Verkenning van Plasencia:
Na de lunch trekken we onze wandelschoenen aan en volgen het wandel- en fietspad langs de rivier de Jerte richting Plasencia. De frisse lucht en de geluiden van de natuur maken de tocht heerlijk. Onderweg zien we wel de sporen van het onstuimige weer: omgewaaide bomen blokkeren het pad, maar dat mag de pret niet drukken.
Bij aankomst in het stadje brengt een luxe lift ons comfortabel omhoog naar het centrum. Daarna nemen roltrappen ons verder mee naar boven – een verrassend moderne toevoeging aan deze historische plek. Het centrum oogt rustig, maar dat komt vooral door de siësta.
Op een terras van Plaza de Mayor, genieten we van een kop koffie terwijl we de ontspannen sfeer in ons opnemen. Daarna wandelen we langs het oude aquaduct, een indrukwekkend stukje bouwwerk dat getuigt van de rijke geschiedenis van Plasencia. Via de andere kant van de rivier lopen we terug naar de camping, waar de rust ons weer omarmt.
Op de fiets naar Plasencia.
Dinsdag 26 november. De ochtend begint met het vertrouwde geluid van vogels die al vroeg hun lied zingen. Hoewel ze nauwelijks te zien zijn, zorgen ze met hun gezang voor een vrolijk begin van de dag.
Vandaag fietsen we naar Plasencia, een prachtige tocht over een goed onderhouden fiets- en wandelpad. Ons doel: een bezoek aan de ferreteria om een aansluiting voor onze nieuwe gasfles te regelen. Na drie winkels proberen, vinden we uiteindelijk wat we zoeken bij de servicewinkel van Repsol. Daar worden we geholpen door twee hartelijke dames, die via Facetime contact opnemen met monteurs om ons probleem te bespreken. De afspraak wordt gemaakt: om 18.00 uur zal een monteur naar de camping komen om de aansluiting te installeren. Oke.
Omdat het markt is, fietsen we door naar het centrum. Maar eerst is er tijd voor een koffie op een terras. De ober komt niet alleen met koffie, maar ook met twee schaaltjes tapas. Hij legt uit dat het hier gebruikelijk is om op bepaalde tijden een hapje bij het drinken te serveren. Oke. In het zonnetje genieten we van deze onverwachte traktatie en de gemoedelijke sfeer.
Daarna brengen we een bezoek aan de markt op het Plaza Mayor. Hier draait alles om eten: kraampjes vol lokale lekkernijen, verse producten, en een levendige sfeer. Het lijkt alsof eten hier het middelpunt van het leven is. Geweldig om te zien. We wandelen verder langs de kathedraal en bewonderen de indrukwekkend bewaarde overblijfselen van de middeleeuwse stadsmuur. Plasencia is een plek vol geschiedenis, wat ook blijkt tijdens ons bezoek aan de Parador. Dit viersterrenhotel, gevestigd in een historisch pand, heeft zijn authentieke charme behouden. Niet-gasten mogen de begane grond vrij bezichtigen, en dat geeft ons een bijzondere blik in het verleden.
Rond twee uur sluit de markt, en we fietsen rustig terug naar de camping. Ondanks de frisse 14 graden is het goed toeven bij de camper, met een boek in de hand.
Om 18.00 uur melden we ons bij de receptie voor onze afspraak met Repsol. De zoon van de eigenaresse blijkt ontzettend behulpzaam en belt de monteurs om te checken waar ze blijven. Een uur later arriveren ze, en met behulp van de zoon, die voor ons vertaalt, wordt de gasfles geïnstalleerd. Na wat gepruts met ringen werkt alles naar behoren. Tot onze verrassing hoeven we niets af te rekenen. Het lijkt haast te mooi om waar te zijn! Met een goede fooi bedanken we de monteurs, die alweer op weg gaan naar hun volgende klus.
De avond verloopt rustig. Terwijl we eten, genieten we van de stilte. Ook de vogels zijn inmiddels gaan slapen.
Lekker fietsen.
Woensdag 27 november. Vannacht was het koud, maar dat betekent vaak dat er een mooie dag in het verschiet ligt. We besluiten de fietsen te pakken en richting het noorden te rijden. Op slechts 3 kilometer van de camping ligt een stuwdam over de rivier de Jerte. Vanaf daar voert een fietspad ons langs het meer.
Het blijkt een schitterend fietspad te zijn, vlak langs het water en omringd door adembenemende natuur. Op sommige stukken is het werkelijk stil—alleen wij en de omgeving. Halverwege houden we een picknick, een rustig moment om van de dag te genieten.
Op de terugweg stoppen we even bij de Mercadona voor wat boodschappen. Voldaan keren we terug naar de camping, waar we zelfs nog buiten kunnen eten. Wat een heerlijke afsluiting van deze prachtige dag!
Inpakken en weer verder.
Donderdag 28 november. Na een heerlijke stop in Plasencia trekken we verder naar het zuiden. De nacht was opnieuw fris, maar zodra de zon zich laat zien, voelt alles weer aangenaam. Voor vertrek geven we de katjes, die ons trouw drie dagen gezelschap hebben gehouden, nog een laatste maaltijd. Daarna rijden we via een prachtig stuk van het Parque Nacional de Monfragüe richting Trujillo. Wat een schitterende omgeving!
In Trujillo zetten we de camper op een camperplaats bij de arena, op loopafstand van het stadje. De zon schijnt volop, en met een temperatuur van 20 graden voelt het heerlijk aan. We strijken neer op een terras voor een kop koffie, vergezeld van een smakelijke tapas: ditmaal twee kipkluifjes – verrukkelijk!
Daarna dwalen we door de smalle steegjes en gezellige straatjes, met een tussenstop op een terras. Het hoogtepunt is het geweldige uitzicht vanaf het imposante kasteel. Trujillo is echt een prachtig stadje, gelegen midden in een uitgestrekt en inmiddels weer vlak landschap.
Na dit avontuur rijden we door naar Camping Caseres in Caseres. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een fijne plek toegewezen. Een luxe verrassing: elke staanplaats heeft eigen sanitair. De camping is levendiger dan de vorige, en al snel raken we aan de praat met onze buren. Volgens hen is het privé-sanitair ook ideaal om fietsen en de barbecue op te bergen – een grappige, maar handige tip.
We sluiten de dag af met een zelfgemaakt diner en kijken terug op een prachtige dag vol ontdekkingen en genietmomenten.
Vandaag een rustig dagje om op te laden.
Vrijdag 29 november. In de middag besloten we een wandeling te maken, deels als vooronderzoek: kunnen we morgen via dit pad naar de stad fietsen? Na wat verkenning hebben we toch maar besloten ervan af te zien. Het pad leek minder geschikt voor de fiets, maar de wandeling was wel een fijne manier om fysiek bezig te zijn en even in beweging te komen. Een ontspannen voorbereiding op een actieve dag morgen!
