Op naar Parijs
Het is maandagochtend 27 februari. We gaan een paar dagen naar Parijs. Voor het eerst dit jaar gaan we weer met onze camper op pad. Wilma is deze week jarig en wordt vijftig. Een wens van haar is om een paar dagen naar Parijs te gaan. We rijden via Breda, Antwerpen en Lille naar Parijs. Voor het eerst gaan we op vakantie zonder onze trouwe poes Trogir. Na meer dan eenentwintig jaar hebben we haar begin deze maand moeten laten inslapen. Maar we hebben onze Woody nog, ze ligt rustig te slapen in haar mandje. Het is droog, wat bewolkt en een graad of elf. Als we door Belgie rijden valt de enorme rotzooi die langs de weg ligt ons meteen op. Een kwestie van bezuinigingen, horen we later. We rijden rustig door en aan het einde van de middag komen we op rondweg van Parijs waar het opmerkelijk rustig is. Camping de Paris ligt aan de Seine en is het hele jaar geopend. De ontvangst bij de receptie is zeer vriendelijk en de jonge dame doet haar uiterste best om ons in een paar minuten tijd alles te vertellen over het vervoer naar het centrum van Parijs, de camping, het restaurant en de campingwinkel. De eerste indruk is zeer positief. We hebben op internet gelezen dat de camping hier en daar ook wat minpuntjes heeft. Tot nu toe alleen maar lof. Een snelle inspectie van het sanitair brengt daar geen verandering in. We zetten de camper op een mooie plek, trekken een fles wijn open en brutselen een lekkere maaltijd in elkaar. Wilma is druk met het uitstippelen van een mooie route voor morgen, dan gaan we Parijs verkennen op onze eigen fietsen. Parijs is de meest romantische stad ter wereld! Dat belooft nog wat te worden…
 |
 |
 |
|---|
 |
 |
 |
|---|
Op de fiets Parijs verkennen.
We hebben heerlijk geslapen, of dat komt door het bed of de laatste borrel van gisteravond laten we in het midden. Een ontbijt met baguette, pate , koffie en thee. Na een heerlijke douche pakken we onze fietsen en gaan richting centrum Parijs. Van onze buren krijgen we enkele tips mee en vooral de mededeling dat we goed moeten oppassen omdat het heel druk is in Parijs. De fietsers hebben hier niet de status die wij in Nederland kennen. Fietspaden zijn er niet zoals wij dat gewend zijn. Af en toe moet je dan improviseren en zelf je weg vinden. Toch gaan we vol goede moed op pad. Vanaf de camping gaan we eerst een stukje off the road om in het park te komen, het begint goed dus. Maar eenmaal op de verharde weg met fietspaden zetten we koers richting Porte Maillot. Het is inderdaad erg druk en je moet goed oppassen, ze scheuren je links en rechts voorbij, auto`s en vooral motoren hebben hier erg veel haast. We stoppen als eerste bij het Palais de Chaillot vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op de Eiffeltoren. Er zijn veel toeristen. We maken onze eerste foto`s van deze vakantie. De Eiffeltoren laten we even voor wat die is. We fietsen verder langs de rechter oever van de Seine en komen langs de tunnel waar Prinses Diana haar leven liet. Langs de Seine loopt een redelijk net fietspad. We steken met gevaar voor ons eigen leven de Place de la Concorde over en stoppen in het luxe winkeldeel aan de rechterzijde van de Seine. Luxe winkels van alle grote merken zijn hier te vinden, ik loop een wijnwinkel in en val bijna achterover, wijnen van meer dan vijfhonderd euro. Alleen al het proeven van deze wijn kost een vermogen. We slenteren verder door deze buurt en komen op het Place Vendome. Hier zit het Ritz Hotel. Wat een luxe allemaal. Ik probeer me af te vragen hoe Frankrijk in de eurocrisis steekt. Via de Jardin des Tuileries lopen we naar het Musee de Louvre. We wandelen over het plein en ik lees dat er meer dan vijfendertig duizend kunstvoorwerpen te zien zijn. Als je alles zou willen zien ben je jaren bezig. Het portret van de Mona Lisa is denk ik wel het bekendste. Misschien iets voor later. We moeten wel voor het donker terug zijn op onze camping, in het donker door Parijs fietsen is denk ik vragen om moeilijkheden. We doen onderweg enkele boodschappen voor vanavond en zoeken de weg terug naar de camping. Spaghetti met een verse tomatensaus en een glas Bordeaux. Na de koffie zetten we de tv aan en rollen we weer in de ellende van vandaag de dag. Ik neem een borrel.
 |
 |
 |
|---|
De tweede dag Parijs per fiets.
Het slapen in onze camper is geen probleem. Heerlijk. Het vaste ochtend ritueel beginnen we met een lekker ontbijt. Verse broodjes bakken in onze oven, eitje koken en een pot thee erbij. Daarna douchen, op internet staat veel geschreven over de slechte staat van het sanitair van Camping de Paris. Luxe en nieuw is het niet maar om het te laten overkomen dat het een ramp is zo is het ook niet. Als je naar het toilet gaat in een gemiddeld restaurant in Parijs kom je slechter weg. De douches en toiletten op de camping zijn schoon en het water in de douche is heerlijk warm. We pakken onze fiets weer en rijden nu rechts de camping af en koersen regelrecht af op de Eiffeltoren. De Eiffeltoren is al te zien op de camping. Vandaag fietsen we aan de linkerzijde van de Seine van de Eiffeltoren naar St.-Germain-des-Pres. Onder de Eiffeltoren maken we natuurlijk de nodige foto`s.
Het is vreemd dat de beroemde toren van Gustave Eiffel, het geliefde symbool van Frankrijk, als een belediging voor de stad werd beschouwd toen de toren meer dan honderd jaar geleden werd gebouwd. Jaarlijks trekt de toren nu meer dan zes miljoen toeristen. Het fietsen in Parijs is goed te doen, je moet wel bij les blijven. Via het Les Invalides tegenwoordig een museum over de Franse militaire geschiedenis fietsen we naar St.-Germain-des-Pres. De kerk die in deze wijk staat bleef na de revolutie van 1789 over en is de oudste kerk van Parijs. St.-Germain-des-Pres is een leuke wijk vol cafe`s, restaurants, antiekwinkels, galeries en modeboetieks. We stallen onze fietsen en wandelen middels een route uit ons ..Hoe en Wat boekje Parijs.. door deze buurt. Inmiddels komt het zonnetje ook tevoorschijn en besluiten we om per fiets naar de Notre Dame te gaan. Grote groepen toeristen lopen op het plein voor deze prachtige kathedraal. We zoeken een plekje in de zon en genieten van de mensen, de zon, en het uitzicht op de torens van het prachtige bouwwerk. Wilma gaat ook binnen kijken. Vanaf hier fietsen we weer over de linkeroever terug richting Eiffeltoren en komen langs het Musee d Ôrsay dit museum is gevestigd in het voormalige Gare d Ôrsay een treinstation uit 1900. Het museum staat bekent om zijn enorme verzameling impressionistische schilderijen. Via Place de la Concorde fietsen we de Champs-Elysees op. In de wielsporen van Eddy Merckx en Joop Zoetemelk alleen wel een tandje lager. We zoeken een mooi plekje en nemen wat te drinken, Mensen kijken daar is de Champs-Elysees eigenlijk voor bedoeld. De Arc de Triomphe verrijst majestueus aan einde van de Avenue des Champs-Elysees als we weer verder fietsen. Op de Avenue veel mooie winkels en het is er enorm druk. De fietsen gaan weer op slot en via een tunnel lopen we naar plein met daarop de Arc de Triomphe. Een monument uit de tijd van Napoleon met onder de boog het graf van de Onbekende Soldaat. Het begint al donker te worden en dus is het tijd om terug te fietsen naar onze camping. We maken een lekkere roerbakschotel en genieten nog even na van deze heerlijke dag.
 |
 |
 |
|---|
Wilma ziet Sara in Parijs.
Het is dondag 1 maart, de verjaardag van Wilma. En niet zomaar een verjaardag nee ze wordt vijftig. Ook tevens de reden van onze trip naar Parijs. Wilma houd niet zo van al dat gedoe rond zo`n verjaardag. Het liefst laat ze dag ongemerkt voorbij gaan. Om het toch een feestelijk tintje te geven heb ik: een doe het zelf verjaardagspakket gekocht compleet met slingers, ballonnen en een doosje met zes heerlijke petit fours voor bij de koffie. Ze mag dus zelf de slingers ophangen. Het laatste boek van Daphne Deckers maakt het feest compleet. Ojaa ik moet natuurlijk ook nog zingen. Een ontbijtje en de dag is begonnen. Vandaag gaan we met de metro Parijs verkennen. Vanavond willen we de natuurlijk de Eiffeltoren zien in het donker met zijn duizenden lichtjes, en om nog zo laat in het donker terug te fietsen naar de camping is denken we vragen om moeilijkheden. Vandaar de metro. We gaan eerst met de campingbus naar station Porte Maillot. Het eerste doel van vandaag is de bekende begraafplaats Cimetiere du Pere-Lachaise tevens de grootse begraafplaats van Parijs. We gaan op bezoek bij Edith Piaf en Jim Morrison. In 1803, net na de Franse Revolutie, werd het stuk grond onteigend en door de stad Parijs aangekocht. De begraafplaats is vernoemd naar de pater La Chaise. Napoleon gebruikte het stuk grond als begraafplaats. Architect Alexandre-Theodore Brongniart heeft het kerkhof ontworpen en moest rekening houden met de natuurlijke glooiing en beplanting. Als we de begraafplaats aflopen krijgen we trek en gaan opzoek naar een cafe voor een bak koffie en een stuk taart, het is per slot van rekening Wilma`s verjaardag. Als we geen gezellig cafe kunnen vinden: Parijs heeft meer dan tien duizend cafe`s. Komen we uiteindelijk terecht in een Thais restaurantje waar het erg druk is en waar jezelf je menu kunt samen stellen. Zo dat is andere koffie. Nasi goreng, rundvlees, garnalen en een heerlijk groentegerecht wordt voor ons klaargemaakt. Dan ook maar een biertje erbij het is per slot van rekening feest. Geweldig wat een tent. We gaan weer verder en nemen de metro naar station Blanche. Een wandeling door Montmartre. De heuvelwijk Montmartre ligt in het noorden in het 18e arrondissement en wordt door de Parijzenaren vaak La Butte, ‘De Heuvel’, genoemd. Vroeger was dit een dorpje ver verwijderd van het centrum van Parijs, maar is nu volledig opgeslokt door deze wereldstad. In de 19e eeuw was dit dé hotspot voor iedereen die wilde meetellen in de kunstenaarsscéne van die tijd. Hier wemelde het van de schrijvers, dichters, componisten en schilders als Dali, Picasso en Van Gogh. Montmartre had toen een flamboyant en decadent uitgaansleven met excentrieke theatercafés, bordelen en cancanshows in onder andere de beroemde Moulin Rouge. Op Place du Tertre gaan we even zitten en mensen kijken. Als we de wijk weer uitlopen nemen we koffie in een cafe met uitzicht op de Moulin Rouge. Ik zie Wilma al de benen in de lucht gooien en met een grote verentooi op haar hoofd de Can-Can dansen. En dat op haar vijftigste. Hotel de Ville is de start van een wandeling door Le Marais. Hoogtepunt is het oudste plein van Parijs: Place de Vosges dat wordt omringd door sierlijke en statige gebouwen. Je kunt in Le Marais heerlijk ronddwalen want het levenstempo is hier rustiger dan in de rest van Parijs. Naast de vele pleintjes en tuinen zijn er modieuze boetieks, galeries, gezellige bars en cafés en prima restaurants. Ook staan we even stil bij een kunstijsbaan waar de jeugd hun rondjes rijden. Het begint inmiddels te schemeren en dat betekend dat we richting Eiffeltoren gaan. We zijn niet de enige die er zo over denken, het is een drukte van belang. En inderdaad de toren is prachtig verlicht. Romantiek ten top. Iedereen maakt foto�s en filmpjes in elkaars armen. Ik krijg er honger van en gelukkig Wilma ook. We lopen naar de Champs-Elysees om de Arc de Triomphe in het donker te zien en te fotograferen. Wilma mag kiezen wat ze wil eten: dat is toch altijd met jarigen. Het wordt Italiaans. We vinden een Italiaans restaurant en krijgen een mooi tafeltje aan het raam. We nemen een driegangen diner met soep vooraf en tiramisu toe. Een flesje Chianti Rufino en een expresso maken het feestje compleet. Het was een heerlijke gewone dag: en eigenlijk ook weer niet.
 |
 |
 |
|---|
