Vertrek…
Zondag 17 mei. Half twee vertrekken we vanuit Elst richting Spanje. Alicante is ons doel. We rijden tot aan Nancy waar we overnachten op Camping Villey Le Sec. Het is een rustige camping aan het water met een restaurant met een kleine menukaart. Na een lekkere maaltijd duiken we snel het bed in.
Rijden tot Macon
Maandag 18 mei. Na het ontbijt in de zon, met vers gebakken broodjes uit onze oven vertrekken we via Route National naar het zuiden. De omgeving ziet er nu al mooi uit met veel wijnranken en wijnboerderijen. Helaas hebben we te weinig tijd om overal uitgebreid te stoppen. In Tournus stoppen we om boodschappen te doen en lopen er even uit. Er is hier in Tournus een mooi klooster, de Saint Philibert Kathedraal, een prima plek voor een korte break. Het is een mooi Romaans bouwwerk uit de 12 de eeuw. We lopen lekker in het zonnetje en dat voelt goed. We rijden verder en nemen Camping de la Pierre Thorion, net onder Macon. Een rustig camping aan een mooi meer, met alleen enige overlast van de hoge snelheidstrein. Als we aankomen, gaat de zon net onder achter de bomen. Ik heb een beetje hoofdpijn en strijk neer in de stoel. Berry maakt iets te eten en na het eten kijken we naar de kick-of van: Boer zoekt Vrouw.
 |  |  |
|---|
Onze eerste pechdag
Dinsdag 19 mei. Na lekker geslapen te hebben rijden we om 08.15 uur weg. Het begint goed. We rijden op een weg waar een noodbrug is aangebracht die beveiligd is met een maximale doorrijhoogte van 2,60 meter. Na wat discussie of we er wel of niet onderdoor kunnen besluiten we om door te rijden. De eerste beveiliging aan het begin van de brug gaat goed. De tweede beveiliging aan de andere kant van de brug lijkt echter lager te zijn! We kunnen er niet onder door. We moeten stoppen en kunnen niet verder, er staat al een flinke rij auto`s achter ons. Het hart slaat me in de keel. Wat nu. Vooruit kan niet en terug ook niet meer. We dreigen toch licht in paniek te raken. Gelukkig is de man die met zijn auto achter ons staat zo nuchter om ons te helpen en de lucht uit de achterbanden te laten lopen. Het lukt en we kunnen doorrijden. Vriendelijk legt hij uit waar we de banden weer kunnen laten oppompen. Bij het dichtsbijzijnde tankstation pompen we de banden weer op en komen bij van de schrik. We gaan weer verder. Als we een uurtje aan het rijden zijn ruiken we een sterke ammoniak lucht. Ik had gisteren ook al iets geroken, maar nu wordt het toch wel erg sterk. Maar even stoppen. Als we uitstappen, hoort Berry een gesis. De ammoniak komt uit de achterkant van de koelkast. Dit zou betekenen dat de koelkast/diepvries kapot is. We vragen bij een bedrijf of ze een adres weten waar we dit eventueel kunnen laten reparen. We krijgen een naam van een plaats, maar als we daar aankomen is moeilijk te vinden. Toch nog maar weer even vragen. De postbode die we aanspreken spreekt geen woord Engels en kan ons niet helpen. Dan stopt er een vrouw, Dominique, ze vraagt wat er aan de hand is en zegt dat ze zelf ook een camper heeft en ons graag wil helpen. Ze brengt ons naar een Camperdealer. Helaas kunnen ze daar niets voor ons doen. We worden verder gestuurd naar een werkplaats een aantal km verderop. De vrouw rijdt weer voor ons uit. Ik kan haar wel zoenen. De man in de werkplaats zegt dat hij er niets aan kan doen. Dan maar weer terug naar de winkel om een nood koelbox te kopen. Omdat er siësta is moeten we als een gek door de stad terugrijden want het is bijna twaalf uur. De vrouw rijdt weer voor ons uit en Berry stapt snel uit voor de winkel en rent naar binnen. Het is één minuut voor twaalf. Wij wachten en zien Berry uit de winkel komen met de koelbox. We bedanken de vrouw. Ze wil niets hebben voor haar hulp. Hoezo stugge Fransen. Wij hebben tot nu toe hele andere ervaringen. We vervolgen onze weg en lunchen aan de Rhône. Tegen vier uur komen we op Camping Le Medival in Le Moulin de la Roche aan. Een geweldige camping aan een kabbelend beekje en een heerlijk zwembad. Het sanitair is misschien wat eenvoudig maar dit weegt niet op tegen de rest. Heerlijk. We nemen nog een duik. We moeten zo snel mogelijk de spullen uit de diepvriezer opeten. Het wordt een barbecue met veel vlees. We hopen dat we vandaag alles gehad hebben. Het was een mindere dag, maar Dominique maakte veel goed. Viva Dominique.
 |  |  |
|---|
We rijden Spanje in
Woensdag 20 mei. Ben vandaag vroeg wakker en neem een lekkere douche. Het is wat oud sanitair we moeten een ketting vasthouden om water te krijgen, maar het is warm en een lekkere straal. We eten de koelkast weer een beetje verder leeg, anders gaat het overstuur. Daarna rijden we weg, maar na drie uur rijden hebben we nog pas honderd kilometer afgelegd. Bij de volgende rotonde rechtdoor. Einde weg rechts, hier links af. We worden gek van de vriendelijk blijvende dame van Tom Tom. Dan toch maar de tolweg vanaf Montpellier nemen. We rijden over de tolweg tot aan Tarragona, waar we de zeer luxe Camping playa Torre de la Mora voor twee nachten nemen. De camping ligt pal aan het strand en op negen kilometer afstand van Tarragona. We willen morgen fietsen naar Tarragona, maar dit wordt door de man van de receptie afgeraden. Er zijn geen fietspaden en dus fiets je op de drukke hoofdweg. De bus stopt vlakbij camping en we krijgen van de vriendelijke man achter de balie een plattegrond en een dienstregeling. We maken een wandeling over het strand tijdens de ondergaande zon, en eten we lekker bij de camper. De nieuwe scottelbraai doet het goed.
 |  |  |
|---|
Een dagje Tarragona
Donderdag 21 mei. Na een warme onrustige nacht zijn we weer vroeg wakker. Heerlijk douchen in het luxe sanitair gebouw, ontbijten en dan met de bus naar Tarragona. In de bus zien we dat het inderdaad erg gevaarlijk is om met de fiets te gaan. Ook zijn er veel heuvels, dus met de bus is prima. De bus doet er twintig minuten over en kost maar 1,20 euro. De man van de receptie had ons uitgelegd waar we moesten uitstappen. We lopen rechtstreeks het centrum van Tarragona in en zien het oude Amfitheater liggen. De stad die thans Tarragona heet, werd oorspronkelijk gesticht en bewoond door de Feniciërs, een volk afkomstig uit Kanaän. In de 2e eeuw v. Chr., tijdens de Tweede Punische Oorlog, kwam de stad in handen van de Romeinen en kreeg van hen de naam Colonia Iulia Urbs Triumphalis Tarraco, afgekort Tarraco. Het werd de hoofdstad van de toenmalige provincie Hispania Tarraconensis, die een groot gedeelte van het huidige Spanje omvatte. De zon schijnt heerlijk en we lopen over de markt. Tijd voor een terrasje we nemen een cappuccino met een lekker stuk gebak. In de stad vindt men een vrij groot aantal historische monumenten. Een hiervan, de ruïnes van het oude Tarraco uit de Romeinse tijd, staat zelfs op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De ruïnes bestaan uit 14 aparte bouwwerken, die als één archeologische verzameling worden beschouwd. Tarragona is erg fotogeniek. Na een paar uur kopen we lekker pain en vin (in een vaatje van twee liter) en nemen de bus terug naar de camping, waar we wat eten. Na de late lunch strijken we neer op het strand met een boek. Heel naar. Er staat een lekker windje en het is dus goed uit te houden. Wel moeten we uitkijken voor zonnebrand. We komen terug bij de camper en zien dat er iets onder de voorzijde van de camper hangt. O jee wat nu weer. We bekijken het en plakken het weer vast. Het lijkt op een los stuk van de radiator, maar het lekt niet. Morgen maar goed de temperatuur van de motor in de gaten houden. We hebben gelukkig de ANWB achter de hand met vervangend vervoer, maar hopen dat dit niet nodig is. Gelukkig zijn we wel zo nuchter. Vanavond eten we de erwtensoep welke bedoeld was voor Marcel. Maar ja deze bleef nog lang bevroren in de diepvries, maar begint nu toch wel te ontdooien. Hij smaakt heerlijk.
 |  |  |
|---|
Op naar Alicante
Vrijdag 22 mei. We zijn weer vroeg wakker en na het bekende ritueel rijden we tegen half negen van de camping. Via de snelweg rijden we richting Alicante. We slaan iets eerder af. Berry is benieuwd naar Benidorm. Het is net de skyline van New York. We eten voor de verandering eens bij de Mac en rijden daarna door naar de Camping Costa Blanca in El Cappello. We hebben gelezen in het ACSI boek dat mensen met campers moeten uitkijken voor de lage zonwering die is aangebracht. Inderdaad de paden van de camping zijn erg smal en de zonwering vrij laag. Ook zijn de meeste plaatsen bijna niet te bereiken met een grote camper. De plaatsen zijn in principe groot genoeg, maar je kunt de draai niet krijgen. Na veel gedoe hebben we de camper eindelijk staan op een mooie plaats. We krijgen blauwe bandjes om. Dit om te kunnen zien wie er op de camping hoort. We doen ze niet om want we willen geen ALL inclusive indruk krijgen. We ploffen neer op onze stoelen en bellen Marcel. Hij is blij dat we er zijn en komt ons morgen ophalen. Geweldig. We fietsen er nog even uit en komen terecht in het dorp waar een visveiling gaande is. De veilingmeester schreeuwt een prijs en er worden diverse soorten vis neergezet met het gewicht erbij. Als de prijs bekend is lopen de mensen naar de vis en pakken het dienblad waar de vis opligt en betalen aan de kassa. De vis ziet er zeer goed uit en heeft flinke aftrek. Uniek om te zien. We nemen een lekker ijsje op het terras en fietsen terug de camping. Ik neem even snel een douche en Berry zorgt voor het eten. Als ik terug kom ziet Berry erg bleek. Trogir (onze kat) was weggelopen. Gelukkig kon Berry hem op tijd vinden want het wordt al donker. Hij zag een wit pootje onder een camper drie plaatsen verder op. Weg illusie voor Berry die altijd zegt dat Trogir niet wegloopt zonder bandje. We genieten van een pizza en lasagne uit onze geweldige oven. Die oven is toch wel een top aankoop geweest voor vijftien euro.
 |  |  |
|---|
Marcel komt ons op halen
Zaterdag 23 mei. We kunnen iets langer blijven liggen, maar zijn toch alweer vroeg wakker. We zoeken de spullen bij elkaar die we mee moeten nemen naar Marcel en Yolanda. Het is tien uur en Marcel komt ons op halen. Het is vreemd dat we nu echt op bezoek zijn in Spanje. Even een kop koffie bij de camper en dan rijden we naar Elda. De route er naartoe is erg mooi. Het is ongeveer dertig km landinwaarts. Elda is een redelijk grote stad met alle voorzieningen. We rijden de straat in waar Marcel en Yolanda wonen. Ze wonen in een ruim appartement op de tweede verdieping met balkon. Het is een gezellige luxe woning. We genieten van een kop koffie op het balkon terwijl Yolanda, Danielle uit bed haalt. Ze moet even wennen en is nog een beetje huilerig. Het is een mooi meisje met grote bruine ogen. Een genot om naar te kijken. We nemen een kijkje in de werkplaats waar Marcel ze werkt. Het is een grote slecht verlichte ruimte met diverse machines, waar stukken leer worden gevouwen en genaaid. Berry vindt de verdieping erboven ook erg interessant. Hier staan diverse modelbouw treinen en boten van de vader van Yolanda. Haar ouders wonen op de tweede en derde verdieping. Het is een groot huis met op de benedenverdieping de werkplaats. Het loopt tegen twee uur en Danielle moet eten. We lopen Elda in en komen in een lawaaierig restaurant terecht waar je tappas kunt eten. Wijzelf zouden hier nooit naar binnen gegaan zijn, maar dat is altijd zo. De lokale bevolking weet waar het goed is. Yolanda bestelt allerlei specialiteiten en we eten er heerlijk van. Ook het toetje ijs en pudding met koffie en een borrel is heerlijk. Na de heerlijke lunch rijden we naar het stuk land wat ze hebben gekocht en waar ze hun nieuwe huis op willen bouwen. We rijden de stad uit. Het is een stuk land waar olijfbomen opstaan met op het hoogste punt een oude boom. Waanzinnige locatie met uitzicht op een Moorse burcht. We kunnen het ons voorstellen waarom het deze plek is geworden. Marcel is hier en daar alvast begonnen met het planten van dadelbomen, zodat als het huis er staat de bomen gegroeid zijn. Na dit bezoek aan deze bijzondere plaats rijden we naar Alicante. De Oude Stad (Casco Antiguo) is betrekkelijk klein. Ze ligt ingeklemd tussen de Rambla, een boulevard die op de plaats ligt van de vroegere stadsmuur, en de heuvel waarop zich het Kasteel van Santa Barbara bevindt. De meeste monumenten zijn in de Oude Stad te vinden. De boulevard heeft mooie palmbomen en een heerlijk terras waar we een speciale milkshake nemen. Ook weer erg lekker. We lopen nog wat door het uitgaansgedeelte, maar dit is totaal uitgestorven. We rijden terug naar de camping waar we nog een kop koffie samen drinken en de familie naar huis gaat. Na deze verrassende dag is het heerlijk slapen.
 |  |  |
|---|
Benidorm
Zondag 24 mei. Het heeft vannacht geregend. Als we buiten komen zit er een vreemde kat voor de deur. Hij heeft gisteren iets te eten gehad en denkt je weet maar nooit. We worden rond half elf weer opgehaald. Tegen elf uur vertrekken we richting Benidorm, waar we met de lift van hotel Bali naar de 43ste etage gaan met de panoramalift. Zo hebben we een mooi overzicht over Benidorm. Best eng, maar wel de moeite waard. We rijden door naar het oude centrum van Benidorm waar we tapas gaan eten. In de meeste barretjes kun je een tapas met een glas wijn of bier krijgen voor maar één euro. Ongelofelijk. Dit doen we in enkele barretjes en omdat ik nooit drink begin ik de wijntjes wel te voelen. Het is schitterend weer en erg gezellig. De kleine Daniëlle vindt alles goed en is echt een geweldig lief kind. Tegen half drie strijken we neer op het terras van de HeartBreak Bar aan het Levante strand. Er is live muziek en het begint druk te worden. Er spelen twee jongens op een elektrische gitaar en viool Ierse en lekkere populaire muziek. Ze weten het publiek goed te bespelen. Het is een geweldige band en na een aantal gezellige uurtjes rijden we naar Albir waar we wat gaan eten bij een favoriet eethuis in Albir waar ze onder andere kebab serveren. Na het lekkere eten worden we weer bij de camping afgezet en nemen we afscheid van Marcel, Yolanda en Danielle. Na twee vermoeiende dagen voor Danielle is ze nog steeds vrolijk. We genieten nog wat na bij de camper en geven de zwerfkatten eten. Het was een geweldige ervaring.
 |  |  |
|---|
Uitpuffen in Olivia
Maandag 25 mei. We zijn natuurlijk weer vroeg wakker. Wat nu. De planning was Madrid, maar Berry heeft niet zoveel zin om na twee drukke en gezellige dagen in een drukke stad rond te lopen. Ook heeft het afgelopen weekend veel emotie gekost. We besluiten om richting Valencia te gaan. De Tom-Tom is in de war en stuurt ons richting Alicante. Het zal een voorbode zijn voor een wat hectische morgen. Uiteindelijk komt alles goed en stoppen we bij de Camping Kiko Park in Olivia Een mooie camping aan zee met goede faciliteiten. De camping ligt echt aan een smalle duinpan, heeft een luxe spa met zwembad en goed sanitair. We fietsen het dorp in om wat boodschappen te doen en na een wandeling over de camping en het strand, nemen we een duik in het zwembad. Vanavond gaat de barbecue aan en komen weer toe aan ons boek. Het was een vreemde dag, maar uiteindelijk hebben we nu toch de rust gevonden.
We blijven nog een dag op de camping
Dinsdag 26 mei. We blijven nog een dag op deze camping. De zon schijnt alweer heerlijk en we bakken lekker broodjes. Hierna een duik in het zwembad, relaxen en na een douche fietsen we eruit. Er liggen wat kleine dorpjes aan de kant van de zee, waar we naartoe fietsen. We fietsen midden door grote sinaasappelplantages. Richting Gandia. We slaan af naar Daimus waar Berry tapas wil eten. Het lijkt wel een spookstad. Alles is gesloten en alle ramen zijn met luiken afgesloten. Er is bijna niets bewoond en er zijn geen toeristen. We komen bij een cafetaria waar we dan toch iets te eten kunnen krijgen. Het is niet gezellig maar wel lekker en bizar. We fietsen rustig terug en zien dat ook de andere badplaatsen totaal uitgestorven zijn. Heel vreemd. Onderweg nemen we gelijk wat boodschappen mee en een bak met chocolate cookie ijs, die we gelijk opeten bij de camper. Erg lekker. We moeten eigenlijk toch ook nog wel in zee zwemmen en warmen ons eerst even op. De golven en het water zijn heerlijk je kunt een eind de zee in lopen voordat je eindelijk tot aan je middel in het water staat. Na een douche eten we vanavond Italiaans.
 |  |  |
|---|
We gaan naar Valencia
Woensdag 27 mei. De boel inpakken, even wat crackers eten, en boodschappen doen in de camping winkel en op naar Valencia. We willen vandaag door Valencia fietsen. Er is een camping op elf km van Valencia. We rijden door een vreemd gebied. Het lijken wel sawa`s. Daarna rijden we door en bosrijk gebied met mooi aangelegde fietspaden. We zijn ongeveer negen km van Valencia en zien Camping Coll Vert. De camping ziet er niet mooi uit, maar het is maar voor één nacht. Het sanitair is oud en de spoelbakken etc. zijn niet schoon. Het blijkt dat dit de camping is die het dichts bij Valencia ligt. Je kunt via een mooi fietspad rechtstreeks naar Valencia. We eten even snel een broodje en gaan dan op de fiets. Het weer is schitterend dus daar kan het niet aan liggen. De dame van de receptie heeft ons een kaart gegeven met een fietsroute door Valencia. De route begint op het strand, vlak voor de camping. We fietsen twintig tot dertig minuten naar de stad via het fietspad wat langs het strand loopt en over drie bruggen. We rijden tegen het nieuwe designcomplex op van Valencia. De Ciutat de les Arts i les Ciències (Valenciaans) of Ciudad de las Artes y las Ciencias (Spaans) (de Stad van Kunst en Wetenschap) is een cultureel-wetenschappelijk complex in de Spaanse stad Valencia. Het complex ligt in de droge rivierbedding van de omgelegde rivier de Turia. De gebouwen werden ontworpen door de Valenciaanse architect Santiago Calatrava en zijn een voorbeeld van moderne architectuur. Erg mooi. We volgen de route en komen door vele wijken waaronder een Cubaanse wijk. We denken dat je hier beter niet in het donker kunt komen, maar het ziet er allemaal kleurrijk en gezellig uit. De mensen leven buiten en dat is te zien. Het ziet er een beetje Zigeunerachtig uit. De woningen en gebouwen zijn ondanks dat ze oud en niet onderhouden zijn toch mooi. We fietsen door naar het oude centrum. Geweldig. De pleinen en gebouwen zijn erg mooi en om elke hoek is wel wat te zien. We eten wat op het Plaza del Ayuntamiento. Het is aardig aan de prijs, maar we hebben prachtig uitzicht en daar betaal je voor. Het eten is goed en we genieten van het zicht op de fontein bij het gemeentehuis. Valencia is geweldig op de fiets. Na twintig km door de stad te hebben gefietst eten we op de camping, waar we moe en voldaan aankomen.
 |  |  |
|---|
 |  |  |
|---|
We rijden het binnenland van Spanje in
Donderdag 28 mei. Vandaag willen we een flink stuk rijden richting de Pyreneeën. We rijden het binnenland van Spanje in via Sagunta en Zaragosa. Bij een tankstation stoppen we om te tanken en even de bandenspanning te checken. Eén van de achterbanden lijkt wat zacht en ja hoor er zit maar 3,5 bar in terwijl deze 5,5 moet zijn. We kijken en zien dat er een schroef in de band zit. We worden vriendelijk geholpen door een jongedame die op het internet op zoek gaat naar een bandenspeciaalzaak waar we de band kunnen laten vervangen of repareren. Ze heeft een adres op vier km afstand vanaf waar we nu staan. We moeten wel eerst de weg volgen en dan de andere kant van de snelweg weer terug. Na wat omrijden komen we dan toch aan waar we moeten wezen, maar deze zaak doet alleen personenauto´s. In ons gebrekkige Spaans proberen we de man te vragen waar we dan heen moeten. Na veel bewegingen blijkt dat we iets verderop op een industrieterrein moeten zijn. Na wat zoekwerk en vragen komen we aan bij inderdaad een truck bandenservice. De band wordt gerepareerd voor vijftien euro. We geven de monteur een fooi, want dit hadden we niet verwacht. We rijden met een vertraging van anderhalf uur verder en vervolgen onze route. Het binnenland richting Zaragosa lijkt wel wat op Amerika met het rode gesteente en de uitgesleten bergen. We rijden recht op de Pyreneeën af en zien tussen de bergen door de besneeuwde toppen. We hebben een camping uitgezocht aan het begin van de bergen in de plaats Jaca. Onze Camping Victoria staat in de Tom-Tom, maar als we op de plaats aankomen, zien we geen camping. In het dorp staat een bord en dat volgen we. Dit voert helemaal weer de bergen in en dat lijkt ons ook niet goed. We vragen het aan een dame die aan het sporten is. Ze verteld in het Spaans waar we moeten zijn. Jammer dat we net niet verder hebben gekeken dan de weg lang was. Het was ongeveer een halve km verder. Het is de duurste camping tot nog toe vierentwintig euro. Na ja. Het sanitair is net zoals de camping in Valencia en erg gedateerd. Ook is het niet schoon. Dit verklaard wel waarom beide campings niet in de boeken zijn terug te vinden. Ook dit is maar voor één nacht, dus hier komen we wel overheen. We eten lekker pizza en lasagne uit de oven en lezen nog wat. Het boek komt maar niet uit.
 |  |  |
|---|
Vanuit de Pyreneeën naar de Dordogne
Vrijdag 29 mei. We besluiten vandaag door de Pyreneeën te rijden en onderweg telkens te stoppen voor mooie views en hopen dat het voorspoedig gaat. We willen nog een extra dag in de Dordogne doorbrengen in het plaatsje Salat. Moet er erg mooi zijn, we zullen het wel zien. De weg door de bergen is prachtig en verder Frankrijk in is het erg rustgevend. De wegen zijn goed en alles gaat voorspoedig. Gewoon eng. We hebben een camping op fietsafstand van Sarlat-la-Caneda, Camping Les Acacias. Geweldige camping op een toplocatie. Alles is perfect. We eten vanavond Indisch uit onze voorraadkast.
 |  |  |
|---|
Fietsen naar de weekmarkt in Sarlat-la-Caneda
Zaterdag 30 mei. De zon staat al hoog aan de hemel als we wakker worden en de vogels fluiten er lustig op los. We hebben vandaag de tijd en ontbijten rustig. Daarna douchen we en lopen naar het uitzichtpunt van onze camping. We hebben een mooi uitzicht over het kleine dorpje Caneda en de camping. Na een kop koffie fietsen we naar de weekmarkt in Sarlat-la-Caneda. Het schijnt de bekendste en meest bezochte markt te zijn van Frankrijk. De weg ernaartoe is een beetje heuvelachtig, maar de eigenaresse van de camping heeft precies uitgelegd hoe we het best de heen en terugweg kunnen fietsen zodat we er zo min mogelijk last van hebben. Na ongeveer een half uurtje fietsen, komen we in Sarlat-la-Caneda aan. Het is er erg druk. Auto´s en campers willen allemaal zo dicht mogelijk in het centrum parkeren. Daardoor is er een enorme verkeershinder. We zetten de fietsen op het Pasteurplein en lopen via een aangegeven route het oude centrum in. We hebben van de camping een wandelkaart mee gekregen en zien alle mooie plekjes van de stad. Op iedere hoek is wel weer wat te zien. Het stadje ziet er gezellig uit en de markt is zeer uitgebreid met vooral veel specialiteiten van de streek, zoals ganzenlever en wijn. Ook zijn er veel kraampjes met leuke spulletjes en aparte kleding, tassen en sierraden. Het is echt een leuk middeleeuws stadje waar je heerlijk op het terras kunt zitten om alles te laten bezinken. Na een bezoek aan de supermarkt fietsen we bijna bergafwaarts terug naar de camping, waar we een duik in het zwembad nemen. Deze camping is echt heerlijk en alles is echt af. Perfect. Het was een fijne dag met mooi weer.
 |  |  |
|---|
