Valkenburg.

Zondag 5 april. We hebben er veel zin in om een lang weekend weg te gaan met onze camper. Het wordt weer de eerste trip voor dit jaar. De camper staat al een tijdje bij huis. We zijn al druk geweest met schoonmaken en het rijklaar maken van de camper. Zelfs de voorpret is weer leuk. Het mooie weer van de laatste dagen maakt het allemaal nog leuker. De koelkast hoeft alleen nog omgezet te worden en we kunnen gaan. Nog snel even langs bij de buren en een kopje koffie bij pa en we rijden de snelweg op. Het is 13.00 uur. Op naar het zuiden. We hebben Valkenburg op het programma staan. Twee uur later rijden we – Camping De Bron – op. Camping De Bron is een kindvriendelijke camping in het zuiden van Limburg op nog geen 2 km van het toeristenplaatsje Valkenburg aan de Geul. De camping ligt dan ook midden in het prachtige heuvelland aan de rand van het Ravensbosch. Na een vriendelijke ontvangst mogen we gaan staan waar we willen. Het is niet druk op de camping en het liefst staan we op het gras, maar het is nogal drassig en besluiten op de verharde camperplaats te gaan staan. De zon schijnt en de eerste indruk van de camping is goed. Als we wat gegeten hebben begint het al te kriebelen, we willen op pad. Vanaf de camping is het ongeveer 10 minuten lopen naar Valkenburg. Alles bergafwaarts! De weg terug is een ander verhaal, maar ook goed te doen. Het is erg gezellig en druk in het centrum van dit gezellige stadje aan de Geul. De terrassen zitten vol. Omdat het eerste paasdag is, is het VVV kantoor dicht, en moeten we de eerste indrukken opdoen zonder plattegrond. Valkenburg aan de Geul, een van de meest markante oorden van Nederland, een mergelstad met vele gezichten. Charmant, Bourgondisch en veelzijdig. De gloed van de gele mergelsteen verwarmt het sfeervolle Valkenburg in de late middagzon. Twee stoeltjes aan de rand van een terras en met vrij zicht op de langslopende mensen nodigen ons uit voor een kopje koffie met natuurlijk een stuk Limburgse vlaai. Het ziet er allemaal knus uit, zelfs de winkels zijn open. We lopen verder. Als we langs een kip-restaurant lopen kunnen we lucht die van de grill afkomt niet weerstaan en gaan naar binnen. Echt een toeristentent, maar het smaakt heerlijk. Na een flinke klim komen we weer terug op de camping. Het wordt snel frisser en met de kachel aan en een borrel komen we de avond door.

In adellijke kringen.

Maandag 6 april. Vannacht was het best koud: nabij het vriespunt. Dus ook tijdens het ontbijt staat ons kacheltje aan. Lekkere vers gebakken broodjes. Dit is waarom we camperen zo leuk vinden, denk ik. Vandaag lopen we weer naar Valkenburg. We hebben een boekje met mooie wandelingen bij ons. In de dorpjes rondom Valkenburg wordt je omgeven door veel natuurschoon en historisch erfgoed. Het Geuldal is zelfs uitgeroepen tot één van de mooiste landschappen van Nederland. Limburg heeft zelfs een bijna on-Nederlands landschap. We kiezen voor: Route 21 uit de ANWB wandelgids Limburg. De route heet: In adellijke kringen. Heuvels, holle wegen, mergelwanden, wegkruisen, kapellen en hellingbossen alles komen we tegen. De rust wordt alleen verstoord door kwetterende vogels. Kastelen zorgen voor het nodige cachet. Het is een prachtige wandeling en we maken dan ook de nodige foto`s. Zelfs het weer zit ons mee. Aan het einde van de wandelroute komen we uit bij: De steenkolenmijn. Bij de steenkolenmijn werken 14 ex-mijnwerkers met een zeer ruime ondergrondse ervaring. Elke gids vertelt zijn eigen verhaal, met de nodige humor en anekdotes, waardoor de sfeer van toen herleeft. Dit wordt extra versterkt door demonstraties van oude mijnbouwmachines. We krijgen een privé rondleiding. Het is erg indrukwekkend om te zien hoe deze mijnwerkers hebben moeten werken en vooral onder welke omstandigheden. Na afloop belanden we op het terras van: Pub Hendry VIII waar het erg gezellig is. Het terras is verwarmd en het is goed toeven. Moe maar voldaan wandelen we terug naar de camping. De steile weg omhoog geeft weinig weerstand.

Een dagje Maastricht op de fiets.

Dinsdag 7 april. Het is nog wel erg fris, maar de zon die al vroeg op is maakt veel goed. In enkele reviews komt de camping er niet zo goed uit. Wij vinden dat nogal meevallen, het sanitair is bijna nieuw en zeer schoon. De totale aanblik van de camping is misschien ietwat gedateerd, dat klopt. Misschien dat beide toegangspoorten daar ook aan bijdragen. We fietsen vandaag naar Maastricht. Eerst zijn we bij de campingbaas langs geweest om te vragen hoe we het beste konden fietsen. We fietsen eerst -nou ja fietsen- via de Cauberg omhoog en dan in vals plat omlaag glijden we Maastricht binnen. Terug kun je het beste over Meersen fietsen aldus de campingbaas. Zo gezegd zo gedaan. Het is dik een uur fietsen naar Maastricht. Het is eerst nog even zoeken naar het VVV kantoor, we kopen daar een stadswandelroute. De fietsen stallen we in een grote gratis fietsenstalling aan de Maas. Dichtbij is een heerlijk terras waar we ons tegoed doen aan een heerlijk koffie met vlaai. Het is best druk in de stad, ondanks dat het gewoon dinsdag is. Met de stadswandelroute van de VVV in de hand stappen we door de stad. Zo komen we op plaatsen waar je normaal niet zou komen. Het is een mooie route met veel informatie en gezellige terrasjes. We lopen over restanten van de vestingwerken en vallen van de ene in de andere verbazing, wat is Maastricht een prachtstad. Veel meer dan het Vrijthof en de Sint-Servaasbasiliek. De Helpoort, deze poort uit 1229 is de oudste stadspoort van Nederland. Na het verkrijgen van stadsrechten, voelde Maastricht zich genoodzaakt om zich als stad te moeten beschermen. Dit werd gedaan door middel van een stadsmuur en bijbehorende poorten. Eén daarvan is de Helpoort. De poort en zijn gebouw hebben eerst dienst gedaan als kruithuis en later als woonhuis en atelier van Jef Schipper. Tegenwoordig is het een onderdeel van de Stichting Maastricht Vestingstad en zijn er diverse exposities te bewonderen. En Maastricht heeft ook heel veel leuke kleine winkeltjes buiten het centrum. In een achteraf steegje eten we een heerlijke Vlaamse friet, wat kan gewoon toch lekker zijn. De terugweg valt tegen op de fiets. Het is toch nog een aardige klim zo nu en dan. Maar als echte wielerprofs rollen we met onze kin op het stuur het centrum van Valkenburg in. Voordat we de bult naar de camping op fietsen stoppen we nog bij: Pub Hendry VIII wat een geweldige tent is dat, alles perfect. Wandelen naar de camping vanaf Valkenburg is goed te doen, maar ja we hebben de fietsen nu bij ons. We komen er zo wel achter dat onze conditie nog te wensen overlaat. Toch maar een beetje aan werken bij thuiskomst. We zijn inmiddels de laatste camper op de camping, de rest is al weer vertrokken. We eten nog een klein hapje, en met een borrel en ons boek komen we de avond door. Het was een heerlijke dag.

Chateau Neercanne.

Woensdag 8 april. Weer tijd om de boel op te pakken en aanstalten te maken om naar huis te gaan. We zijn van plan om voordat we naar huis rijden we nog een stop maken in Margraten. De Amerikaanse Begraafplaats Margraten, in het Engels: Netherlands American Cemetery and Memorial, is een Amerikaanse militaire begraafplaats en monument ter nagedachtenis aan de overleden Amerikaanse soldaten ten tijde van de strijd in Zuid-Limburg, het Ardennenoffensief en in het Roergebied, gedurende de Tweede Wereldoorlog. Op deze enige Amerikaanse begraafplaats in Nederland zijn ruim 8.000 militairen begraven. Net als in Normandie is het ook hier erg indrukwekkend. De namen van jonge jongens die vochten voor onze vrijheid. Een van hen was Gerald ‘Mike’ Kight. Bijna 70 jaar stond zijn naam op de Tablets of the Missing. Hier in Margraten. Opgegeven als vermist na hevige gevechten in de omgeving van Groesbeek. Een paar jaar geleden werden de stoffelijke resten van Mike Kight gevonden op een boerenakker bij Groesbeek. Ook hij heeft zijn rust hier gevonden. Voordat we de neus terug naar het Noorden zetten, rijden we toch nog een stukje zuidelijker richting Kanne in België. We komen langs: Château Neercanne. Château Neercanne is het enige terrassenkasteel in de Benelux. Daniël Wolf van Dopff bouwde dit indrukwekkende kasteel in 1698. Hij liet op vier verschillende niveaus een fraaie baroktuin aanleggen. Drie van deze terrassen zijn in hun oude luister hersteld. Vanwege hun unieke waarde genieten zij heden ten dage een beschermde Unesco status. We lopen zo de wijnkelders van Château Neercanne in die gevestigd zijn in de oude gangen van de mergelgrotten. Hier liggen vermaarde wijnen in een ideale omgeving. De gasten doen zich tegoed aan een heerlijke lunch. Wij hebben gewoon mazzel dat het Chateau open is en wij enigsinds ongezien naar binnen zijn gewandeld. We rijden terug via Maaseik en stoppen daar bij een supermarkt om wat lekkere Belgische biertjes in te slaan. Daarna rijden we rustig terug naar huis.

Lees ook: Dordrecht