Drenthe, Oerprovincie van Nederland.
Noord Drenthe en zijn Drentsche Aa dat is de regio die wij willen bezoeken. Het is de dag voor Hemelvaart, 12 mei. Langzaam krijgen we in Nederland weer wat meer vrijheden en dat willen we weten ook. Als we op de A50 rijden richting het noorden zien we alleen maar caravans en campers op de weg. Iedereen is op zijn manier op zoek naar vrijheid. Wij hebben voor de zekerheid een camping geboekt in Borger, iets wat we normaal nooit doen. Het weer is ons goed gezind en na twee uur rijden draaien we het erf op van ‘Camping De Zwerfkei’. We worden allerhartelijkst, in een goed verstaanbaar dialect, ontvangen. Het campingterrein ligt erbij als een biljartlaken. Heel voorzichtig zetten wij onze camper op de plek. Het is een mooie plek, naast een ‘inderdaad’ grote ‘Zwerfkei’. De voorzieningen op de camping zijn perfect. Alles is aanwezig en heel schoon. De rest van de middag genieten we van de zon. Tegen de avond fietsen we toch nog even naar het centrum van Borger voor een kleine wandeling en een heerlijk ijsje. Borger is een leuk plaatsje met leuke winkeltjes en opmerkelijk veel horeca. Borger ontstond in de vroege middeleeuwen en heeft het grootste hunebed (D 27). Het is erg indrukwekkend. Alleen al de grootte van de stenen is onvoorstelbaar. De grootste steen weegt meer dan 20 ton. Naast D 27 staat het Hunebedcentrum wat helaas gesloten is. In Borger vind je veel mooie vrijstaande huizen, grote rustieke panden op grote kavels grond kortom Borger is een mooi dorp.
Donderdag 13 mei. Hemelvaart
Na eerst even lekker in het zonnetje gezeten te hebben trekken we eropuit. Via de fiets knooppunten 40-41-43 naar 42. We fietsen langs het Hunebedcentrum waar het heel druk is ondanks dat het centrum gesloten is. Gelukkig komen een eindje verder in rustig vaarwater terecht en komen we ook de eerste echte hunebedden tegen. We genieten volop van deze prehistorische monumenten. Op het kruispunt in Bronneger staat een mooi bankje om lekker te lunchen. Al snel blijkt dat dit een gewilde fietsroute is en we vermaken ons prima tijdens het eten. Verder via Drouwen naar Gasselte, waar vele mooie boerderijen staan en het erg veel op een openluchtmuseum lijkt. Op deze fietsroute zijn veel landbouw gronden, een bewijs dat natuur en het boerenleven hier prima samen gaan. Via knooppunt 61 fietsen we naar 86 en komen we langs ’t Nije Hemelriek’, een mooie zwemvijver met zandstrand wat onderdeel is van Boswachterij Gieten-Borger. Veel mensen genieten van de zon en de rust en kinderen spelen en zwemmen in het water. Gelukkig hebben we vandaag het weer mee. We zetten de fietsen even aan de kant en pakken liggend op onze jassen wat voorjaarszon mee. Verder naar knooppunt 94 daar komen we langs het Lunsberger Ven, een mooie waterpartij waar Drentse heidekoeien en de natuur vrij spel hebben. Het is het best bewaarde esdorpenlandschap van West-Europa. Waar je de geschiedenis van de dorpen, essen, velden en beken nog kunt ‘voelen’. Je moet je er wel in verdiepen om nog meer te kunnen genieten. Hier volgen de beken nog hun natuurlijke loop zoals ze dat al vele duizenden jaren doen. En ja, natuurlijk sluiten we de dag af in Borger met een Italiaans ijsje van ijssalon ‘La Dolce’.
Vrijdag 14 mei. Kamp Westerbork en Grolloo
De dag begint fris en bewolkt. Vandaag staat een bezoek aan Kamp Westerbork op het programma. Vanaf de camping gaan we eerst via de fietsknooppuntenroute naar Grolloo. Wat is het hier toch prachtig, een netwerk van wandel- en fietspaden in een afwisselend landschap en zo rustig allemaal. Grolloo is een klein esdorp in het zuidwesten van de gemeente Aa en Hunze. In esdorpen liggen de boerderijen rond een open ruimte, de brink. Aan de ene kant ligt de beek met gras en hooilanden en aan de andere kant de akkers ook wel: de essen.
Grolloo is natuurlijk niet alleen de woonplaats van Johan Derksen maar ook de Blues-city van Nederland. Er is in Grolloo zelfs een heus Cuby + Blizzards museum. Maar ook blues legende Harry Muskee wordt hier geëerd met een sterk borstbeeld.
Grolloo is verder een leuk klein dorp met een prachtig klein dorpskerkje en statige boerderijen. Het huis van Johan Derksen ligt precies tegenover de kerk. We fietsen verder richting Westerbork. Onderweg genieten we op een bankje van een broodje en een kop koffie. Als we de parkeerplaats van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork op fietsen zijn we verbaasd over de drukte. Maar gelukkig hebben we er geen last van. Het is even kijken hoe het allemaal zit, het centrum is gesloten en om het kamp te bezoeken moeten we een wandeling van ongeveer drie kilometer maken. We nemen deze de blauwe route het zogeheten ‘Melkwegpad’. Tijdens de wandeling wordt het melkwegstelsel uitgelegd op een zeer bijzondere manier. Het is zeer interessant en we krijgen zo een mooie idee van de uitgestrektheid van ons planetenstelsel. Aan het eind van het pad staan veertien enorme parabolische antennes voor sterrenkundige waarnemingen.
Als we het terrein van Kamp Westerbork oplopen worden we meteen overdonderd door de monumenten waarop het aantal gedeporteerden te zien is, de getallen zijn enorm en maken een enorme indruk. Kamp Westerbork stond tijdens de Tweede Wereldoorlog bekend als ‘voorportaal van de hel’. Het was een doorgangskamp naar concentratiekampen als Auschwitz en Sobibor. Meer dan honderdduizend Nederlandse Joden, Sinti en Roma zijn vanuit daar naar de vernietigingskampen gedeporteerd. 93 Treinen vertrokken vanuit kamp Westerbork richting de kampen in Oost-Europa. Er staat een treinwagon, een gereconstrueerde barak en de woning van de kampcommandant. Het maakt een verpletterende indruk op ons. De verhalen die je hoort, ziet en kunt lezen zijn indrukwekkend. Op initiatief van een aantal oud-gevangenen zijn op de voormalige appelplaats 102.000 stenen geplaatst. De achterliggende gedachte is om duidelijk te maken om hoeveel mensen het gaat. Aangeslagen lopen we terug naar de parkeerplaats waar onze fietsen staan en fietsen door de prachtige bossen en langs de mooie vennetjes terug naar de camping. Het beeld van mensen, opgepropt in wagons, staat nog een tijd op ons netvlies.
Zaterdag 15 mei. Orvelte
Het is licht bewolkt en wat frisjes als we op de fiets stappen met het doel Orvelte. Veel fietspaden in deze regio bestaan uit hobbelige klinkers hetgeen het comfort niet ten goede komt. Via Schoonloo, door Boswachterij Schoonloo naar Elp en verder naar Westerbork. In Westerbork is het best gezellig druk op de terrasjes, mede omdat het zonnetje zich aardig laat zien. We scoren bij de plaatselijke vvv een platte grond van Monumentendorp Orvelte. Na een heerlijke lunch fietsen we naar het centrum van dit esdorp. Zodra we het dorpje binnen lopen zien we dat er meer mensen deze gedachte hadden. Orvelte is één van de mooiste dorpen van Nederland. Dit eeuwenoude esdorp is één groot openluchtmuseum. We wandelen over oude klinkerstraatjes, langs ambachtelijke bedrijfjes, monumentale boerderijen, oude winkeltjes en zelfs een melkfabriekje. De paardentram is helaas tijdelijk buiten gebruik. Het is een ontdekkingsreis door de tijd. Zeker ook omdat er gewoon mensen wonen. Het is meer dan de moeite waard. De horeca doet weer goede zaken het terras voor het oude dorpscafe zit vol. Vergeet aan het eind van de dag niet een zak Oud Hollands snoep te kopen in het nostalgische grutterswinkeltje. Op de terugweg banen wij ons een weg door een omgeving waar al duizenden jaren beekjes en wilde stroompjes zich een weg banen. Wij hebben dus nog even de tijd. Langs de eeuwenoude karrensporen staan prachtige stoeren eiken. Wat hebben we de afgelopen dagen veel natuurschoon gezien in de Drentsche Aa.
