Achteraf geschreven…
Vier weken richting Dubrovnik, het liep echter anders! De vakantie waar we zo naar uit gekeken hadden begon goed. Via Duitsland naar Sankt Johann im Pongau in Oosterrijk, echter tijdens een wandeling in de Liechtenstein Klamm gebeurd het! Wilma krijgt van grote hoogte een kei op schouder…… Vier weken richting Dubrovnik gaan niet door. De week in Oostenrijk al dan niet gedwongen was fijn, aan de Rijn bij Bacharach was het heerlijk. Ook België heeft ons ook goed gedaan. Achteraf beseffen we dat we ook heel veel geluk hebben gehad.
Heidelberg
Woensdag 3 September. Vier weken vakantie, ja zelfs nog een paar dagen meer. Wat een heerlijk vooruitzicht. Wilma is al een paar dagen bezig geweest om onze camper weer in orde te brengen. Na de gebruikelijke opstartperikelen en het kopje koffie met buurman Richard vertrekken we richting Kroatië. In Nederland begint na een wisselvallige periode met veel regen de tweede zomer. Het is mooi weer als we op pad gaan. Via Venlo rijden we over de 61 richting Koblenz. Door het Rijndal verder naar Heidelberg, daar willen we overnachten. Onderweg is het bewolkt maar niet koud. De eerste overnachting is op Camping Haide. Het is een hele eenvoudige camping aan de oever van de Neckar. Het is vijf uur als we aankomen. Het centrum van Heidelberg ligt zes kilometer van de camping, we pakken onze fietsen en rijden via een mooi fietspad naar Heidelberg. De fietsen zetten we in het centrum neer en lopen verder. Als we bij Alte Brucke komen begint zelfs de zon te schijnen. De eerste foto`s van deze vakantie zien er dus zonnig uit. Heidelberg: de romantische kant van Duitsland. We wandelen door de Altstad en zoeken een leuk tentje om wat te gaan eten. De eerste zaak die we binnenlopen zag er van de buitenkant gezellig uit maar eenmaal binnen krijgen we een beetje kriebels en dat is niet van de honger. Snel schieten we weer naar buiten. We komen terecht in een gezellig restaurant geheel in ridderstijl. Natuurlijk willen we schnitzel eten, het eten is heerlijk. Na het eten wandelen we nog een stukje door het oude centrum en zoeken onze fietsen weer op. De weg terug in het donker is even spannend, maar we komen weer ongeschonden op de camping aan. Woody is blij ons weer te zien. We duiken meteen ons bed in. Het was een mooie eerste dag. Nog achtentwintig te gaan.
 |
 |
 |
|---|
Heidelberg – Sankt Johann im Pongau
Donderdag 4 September. We hebben heerlijk geslapen. Na een douche en een snel ontbijt gaan we weer verder. Camping Haide is eenvoudig, zelfs wat gedateerd, maar het sanitair is netjes en schoon. Een prima uitvalsbasis voor een bezoek aan Heidelberg. Via Stuttgart en München rijden we richting Oostenrijk. Bij Salzburg gaan we de grens over, het is al aan het einde van de middag. We gaan een plekje zoeken voor vannacht. We besluiten om naar Camping Kastenhof te gaan in Sankt Johann im Pongau. Het is een mooie camping in een prachtig gebied. De eigenaresse staat ons al op te wachten als we het terrein oprijden. We mogen zelf een plaatsje uitzoeken. Het is redelijk druk op deze echte wintersportcamping. De eerste indruk is goed. Als we klaar zijn willen we iets gaan eten. We slenteren door Sankt Johann im Pongau en komen terecht in een kleine en gezellige pizzeria. We nemen een heerlijke pizza, en als toetje de huisgemaakte tiramisu, en die is lekker. Na een kop koffie lopen we weer terug naar onze camper waar Woody al ligt te knorren. Na deze drukke dag met veel kilometers duiken we ons bedje in. Morgen blijven we nog een dagje in Sankt Johann im Pongau. Welterusten.
 |
 |
 |
|---|
Sankt Johann im Pongau – Liechtenstein Klamm
Vrijdag 5 september. Het zonnetje wekt ons. Het belooft een mooie dag te worden. Het sanitair op deze camping is van grote klasse, werkelijk alles is perfect. Na het ontbijt pakken we onze fietsen en gaan we op pad. De grootste bezienswaardigheid van Sankt Johann im Pongau is de Liechtenstein-klamm. De kloof is één van de mooiste natuurplekken van het Salzburgerland. De kloof is nog niet zo heel lang toegankelijk voor publiek. Het wordt onze eerste bestemming van vandaag. Het is ongeveer vier kilometer fietsen vanaf de camping. Als we bij de kloof aankomen stallen we onze fietsen en lopen naar de kassa waar we kaartjes kopen. Het is mooi weer en Wilma maakt de ene foto na de andere. Het is een prachtig schouwspel, het water dat hier met oorverdovend geweld naar beneden valt. We lopen en klauteren ons een weg omhoog. Hier en daar is het glad en glibberig, de regen die hier de laatste weken gevallen is zorgt voor de nodige erosie. Als we weer naar beneden lopen en staan te genieten van dit natuurgeweld gebeurd het: Wilma staat een meter voor mij en zakt ineens in elkaar, ik zie een stofwolk van haar schouder komen en iets wegspatten. Mijn eerste gedachte is: ze wordt neergeschoten. Mensen om ons heen schrikken ook en komen hulp bieden. Dit alles gebeurd in nog geen twee seconden. Het is waarschijnlijk een steen die van boven de kloof naar beneden is gevallen. Wilma pakt haar schouder vast en voelt meteen dat het niet goed is. We staan even bij te komen. Wat een schrik. We lopen zo goed als het kan terug richting kassa, er flitst van alles door ons hoofd. Wat was het, hoe erg is het allemaal, einde vakantie? Bij de uitgang worden we opgevangen door personeel van de kloof. Ze zijn geinformeerd door mensen die ons hebben zien staan op de plek waar de steen viel. Ze zorgen goed voor ons, voor we het weten zitten we in een ambulance op weg naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis van Schwarzach worden foto`s gemaakt en het blijkt dat het schouderblad is gebroken. Een zuster zet de schouder en de arm vast met een bandage. Einde vakantie! Een taxi brengt ons terug naar de camping. We zitten verslagen voor de camper. Wilma in de bandage, ze kan en mag de eerste drie weken niets doen. Wat nu. Over een week moeten we weer controlefoto laten maken van de schouder. Ons plan om naar Dubrovnik te gaan valt in duigen. Het lijkt ons geen goed plan. En we hadden ons zo verheugd op deze reis. Naast ons staan mensen uit Twente die erg met ons te doen hebben, ze vertellen dat we eigenlijk veel geluk hebben gehad. De steen had ook op het hoofd terecht kunnen komen. Ze zijn erg bezorgd, en hebben wel gelijk. Het had ook anders kunnen aflopen. Verder hebben we nog een logistiek probleem, onze fietsen staan nog bij de kloof. We besluiten om de camper rijklaar te maken en de fietsen op te gaan halen. Normaal is Wilma altijd de chauffeuse, maar dat gaat voorlopig niets worden, dus dit wordt mijn vuurdoop als chauffeur. Als we weer bij de kloof aankomen lopen we eerst naar de man van het restaurant die ons als eerste opgevangen heeft. Als hij Wilma ziet aankomen in haar bandage wordt hij zelfs emotioneel. Hij biedt wederom zijn excuses aan, maar wij zeggen ook dat hij er natuurlijk niets aan kon doen. We vertellen hem ons verhaal bij een kop koffie. Een serveerster komt met de specialiteit uit zijn restaurant aanlopen, een stuk Apfelstrudel. We praten nog wat en wisselen adresgegevens uit. De kloof is meteen gesloten na het incident. Terug naar de fietsen, daar aangekomen ontmoeten wij een man van de gemeente die met team van bergspecialisten de kloof komt inspecteren. Ook hij vindt het vreselijk wat er gebeurd is en als pijn op de wonde krijgen we een boek over het ontstaan van deze kloof! Met de fietsen achter op de camper rijden we terug naar de camping. We proberen wat rust te vinden, wat een dag. Ik maak iets te eten. De avond is kort en stil.
 |
 |
 |
|---|
Sankt Johann im Pongau – Wat gaan we doen
Zaterdag 6 september. Het was geen droom, als ik Wilma naast me zie liggen met de bandage aan ben ik meteen wakker. Wat gaan we doen is de grote vraag. Doorrijden naar Kroatië en daar na een week een ziekenhuis opzoeken voor de controlefoto lijkt ons geen goed idee. Wilma heeft gelukkig goed geslapen, en ook het douchen gaat goed. Ze voelt zich ook goed. Ze heeft geen pijn. Het ontbijt in het zonnetje geeft ons een positief gevoel. Onze buurtjes komen vragen hoe het vannacht is gegaan, ze wensen ons veel sterkte en durven bijna niet te vertellen dat zij wel richting Kroatië verder gaan. We wensen hen een goede en veilige reis. Wij laten alles rustig op ons inwerken, en beseffen dat meteen naar huis gaan ook niets oplost. Thuis zitten met het besef dat de vakantie over is, lijkt ons ook niets. We zitten op een mooie camping met perfecte voorzieningen. Langzaam komt de gedachte bij ons op om hier te blijven en over een week terug gaan naar het ziekenhuis hier. We hebben dan een week de tijd om rust te vinden en aan het herstel te werken. Die gedachte geeft ons een goed gevoel. We wandelen het dorp in en komen midden in een boerenbruiloft terecht. Dit is een waar spektakel. Iedereen is in klederdracht. Ook de plaatselijke harmonie en schutters doen mee. Het klappen van de schutters met grote zwepen is angstaanjagend. We eten iets in het dorp voor we terug lopen naar de camping. Op de camping zijn de mensen erg meelevend, we vertellen meerdere keren het verhaal en beseffen daardoor steeds meer dat we ook veel geluk hebben gehad. Vanavond een echt Hollandse maaltijd, hachee met rode kool en stoofpeertjes. Langzaam komen we tot rust.
 |
 |
 |
|---|
Sankt Johann im Pongau – Een dagje op de camping
Zondag 7 september. Het lijkt of de vakantie even stil staat. We moeten helemaal weer opnieuw in ons ritme komen. Het ochtendritueel begint met het uittrekken van de bandage, douchen en het harnas weer aantrekken. Na het ontbijt genieten we van het uitzicht en het mooie weer. We praten veel over de nieuwe aanpak van onze reis. Zoals we er nu over denken blijven we in Oostenrijk. Het lijkt ons ook goed om toch maar het thuisfront in te lichten. Wilma heeft ook haar werk gebeld. Dit alles geeft ons de nodige rust. We lopen een rondje door het dorp. Het mooie van kamperen en camperen is om buiten te koken en buiten te eten. We laten de bakplaat het werk doen. Heerlijk. Ik neem een wijntje en Wilma een borrel. We kijken wat tv en gaan op tijd naar bed.
Sankt Johann im Pongau – Een dagje op de camping
Maandag 8 september. Het slapen gaat goed. Wilma heeft bijna geen pijn, het is alleen wel erg lastig en onhandig. En dat is positief hoe raar dat ook klinkt. Het is wederom mooi weer en we nestelen ons voor de camper. De boeken komen uit de kast en het lijkt of onze vakantie nu pas begint. We doen wat boodschappen en genieten van het mooie weer. We hebben een afspraak gemaakt voor aanstaande vrijdag in het ziekenhuis om de controlefoto te laten maken. Het geeft ons een goed gevoel. Heel even hebben we al stiekem gedacht om na vrijdag misschien richting Istrië te rijden en daar aan het strand te gaan liggen. Maar eerst rust! We eten weer heerlijk buiten. De avond valt.
Sankt Johann im Pongau – Met de trein naar Bischofshofen
Dinsdag 9 september. Elk reisverhaal, elke dag in het verslag begin ik vaak met – lekker geslapen -. Alleen is dat nu wel heel anders, het is voor ons nu erg van belang dat Wilma goed slaapt. Gelukkig is dat ook zo. Het zonnige weer brengt ons snel naar buiten. Vandaag willen we rustig aan doen en in de middag met de trein naar Bischofshofen gaan. We ontbijten en genieten van de dag en de omgeving. Als er niets gebeurd zou zijn waren we waarschijnlijk al in de buurt van Dubrovnik geweest. Nu zitten we nog in Oostenrijk en genieten van de rust, ook al is die opgedrongen. In de loop van de middag trekken we onze wandelschoenen aan, ik strik vier veters, en we gaan. Met de trein gaan we naar Bischofshofen, een ritje van net een kwartiertje. Ingeklemd tussen de mooiste skigebieden van Salzburg is Bischofshofen een leuke bestemming. We lopen door de winkelstraat, eten er iets en nemen een ijsje toe. Eerst naar de springschans. Wereldberoemd is Bischofshofen natuurlijk van het vierschansen-tournooi. De Paul-Ausserletiner-Schans is traditioneel het decor van de laatste wedstrijd in deze prestigieuze cyclus. Langs een prachtige waterval en de rand van het bos lopen weg terug naar het dorp. Als we een konditorei zien kunnen we de verleiding niet weerstaan en pikken een terrasje. Mozarttaart en een stuk Sachertorte met een koffie, heerlijk maar wel heel erg machtig. Als we weer verder lopen duurt het even voor we de gang er weer in hebben. De trein brengt ons weer terug naar St Johann. De taart van vanmiddag ligt nogal zwaar op de maag, we besluiten om iets luchtigs te eten, een kop soep is voldoende. We zitten nog een tijdje buiten en lezen wat.
 |
 |
 |
|---|
Sankt Johann im Pongau – Wandelen naar Alpendorf
Woensdag 10 september. Zachtjes tikt de regen op ons dak. Het regent flink en daarom blijf ik nog even lekker liggen in ons warme nestje. Wilma is er al uit en zit aan tafel te lezen. Een beetje een Zondagochtend gevoel op Woensdag. Het aan en uittrekken van het harnas van Wilma begint al een routine klus te worden. Na het douchen kunnen we gewoon buiten ontbijten want de zon heeft het weer gewonnen van de regen. We maken een wandeling naar Alpendorf, het is een typisch Oostenrijks skidorp. In Alpendorf bevinden zich de meeste hotels en après-skibars. De rest van de dag vullen we met lezen, lekker eten, afwassen en het toilet schoonmaken ook dat moet gebeuren. In de avond dringt de regen ons weer vroegtijdig de camper in. Het was een relaxed dagje.
Sankt Johann im Pongau – De stemming daalt
Donderdag 11 september. Midden in de nacht worden we wakker van een enorme regenbui, die zo zal blijken tot elf uur in de ochtend zal duren. Douchen en ontbijten, en de dag is weer begonnen. Morgen hebben we een afspraak in het ziekenhuis voor de controlefoto. We leven er de hele week al naar toe. Dat geeft een beetje een gevangen gevoel. We hebben vakantie maar eigenlijk ook niet. Nu ook het weer minder begint te worden daalt onze stemming. Vier weken genieten: was ons motto toen we vertrokken. Het zijn nog geen vier dagen geworden. We praten veel over wat zullen gaan doen als we morgen naar het ziekenhuis zijn geweest en we de vakantie kunnen voortzetten. In de middag lopen we het dorpje in, doen wat boodschappen en eten een ijsje. Als we teruglopen begint het weer te regenen. De stemming daalt, net als de temperatuur. We maken een lekkere maaltijd in de camper en kijken wat tv. Op tijd naar bed.
 |
 |
 |
|---|
Terug naar het ziekenhuis
Vrijdag 12 september. Na een onrustige nacht worden we gewekt door een vriendelijk deuntje op de wekker. Om half elf moeten we in het ziekenhuis zijn vandaar de wekker. Na ons vast ochtendritueel maken we de camper rijklaar. De rekening betalen. De eigenaresse van Camping Kastenhof bedanken. Het is een geweldige camping, ik weet niet of ik dat al gezegd had. Perfect. Een mooie camping met perfecte voorzieningen en zeer schoon sanitair. We rijden met de camper naar het ziekenhuis. We worden snel geholpen ondanks dat de wachtkamer helemaal zit. De foto is snel gemaakt, de arts zegt ons dat de breuk er goed uitziet. Hij laat het ons zien op een monitor. Dat is goed nieuws. De bandage moet zeker nog drie weken omblijven. En rust is zeker geboden. Na veel gekeuvel besluiten we om niet verder te rijden maar terug te gaan richting Nederland. Geen Dubrovnik. Geen Italië. Het is een vreemd gevoel, vakantie hebben en eigenlijk ook niet. We zetten de neus van de camper richting noorden. Ik moet nu rijden. Via Salzburg naar München. Voor de verandering regent het. In Augsburg verlaten we de snelweg en nemen de Romantische Strasse. Het is de bekendste en populairste toeristische route van Duitsland. In Eggelstette zoeken we een plekje op Camping Donau-Lech. De camping is ruim en wordt momenteel gerenoveerd, het ziet er allemaal netjes en schoon uit. Ik zou zelf wat meer aandacht gegeven hebben aan sfeer, het is allemaal een beetje koud. Maar dat is persoonlijk. Vanavond maken we de campingclassic: spaghetti. Het was voor ons een spannende dag, gelukkig ziet de schouder er goed uit en het rijden in de camper voor mij gaat ook goed. Morgen verder.
Eggelstette – Bacharach
Zaterdag 13 september. Vandaag is het wereldwijd de dag van het: Positief Denken. Wij doen de hele vakantie al niet anders. We maken wat plannen voor vandaag en willen onderweg stoppen in Dinkelsbuhl en in Rothenburg ob der Tauber. Het ligt in de bedoeling om naar het Rhein-Tal te rijden en in de buurt van Oberwesel een camping te zoeken. Als we weer op de Romantische Strasse rijden is het alsof de duvel er mee speelt, een enorme regenbui gooit al onze plannen in het water. Om nu te stoppen in de twee leuke dorpjes die wij hadden uitgezocht lijkt ons geen goed plan, de natte paraplu`s van gister liggen nog onder in de camper. Het is vandaag de dag van het positief denken dus neus omhoog en doorgaan. Via Würzburg en Frankfurt rijden we het Rhein-Tal in. Bij Mainz verlaten we de snelweg. Wat een prachtige route, we nemen de B9 aan de linkerzijde van de Rijn. Als we in Bacharach rijden valt ons oog op een camping aan de oever van de Rijn met prachtig uitzicht. We stoppen en melden ons op Camping Sonnenstrand. What`s in a name! De eigenaar is een Nederlander en hij geeft ons het laatste plekje wat nog vrij is. Het is namelijk er druk in de buurt zegt hij, in Oberwesel is vanavond een grote vuurwerkshow op de Rijn en morgen is er een grote wijnmarkt. In Oberwesel is de camping al een week volgeboekt. Hebben wij even geluk want daar wilde we eigenlijk overnachten. Morgen kunnen we een ander plaatsje zoeken, meer aan de oever zegt hij. Prima. We installeren ons en wandelen het dorpje in. Mooie oude vakwerkhuizen en alles is prachtig verlicht, het lijkt wel de kerstshow bij de Intratuin. We zoeken een restaurant op om te gaan eten. Een jagerschnitzel, lekker glaasje Riesling en een ijsje toe. We drentelen na het eten nog wat rond door Bacharach. We zoeken ons bedje op. In een reisje langs de Rijn!
 |
 |
 |
|---|
Bacharach – Weinmarkt Oberwesel
Zondag 14 september. We worden gewekt door campers met draaiende motoren die op het camperterrein naast ons druk bezig zijn met het lozen van water. Dat hadden wij gister nog niet zo gezien. Vandaar dat de eigenaar zei: zoek morgen maar een mooi ander plaatsje op. Als de campers en diesellucht vertrokken zijn is het tijd voor een ontbijtje buiten. Ondanks de drukte op de camping is het sanitair netjes en schoon. Een uurtje later staan wij aan de andere zijde van Camping Sonnenstrand op een prachtige plek. In het miniatuurlandschap voor ons rijden treinen voorbij en glijden grote schepen door het water. De schepen die stroomopwaarts varen bijten zich door het water. In onze stoeltjes bekijken we dit schouwspel. Vanmiddag gaan we met de trein naar Oberwesel en storten we ons op de weinmarkt. Rhein in Flammen is de naam van het evenement. Oberwesel is een heel leuk dorp, als we in de buurt komen van het marktplein horen we de plaatselijke blaaskapel al. De sfeer is gezet. Op het marktplein staan houten huisjes zoals op een kerstmarkt, alleen nu zijn het wijnboeren die hun wijnen aanprijzen. Daartussen kraampjes met braadworsten en het feest is helemaal compleet. Ook een blaaskapel uit ons eigen Limburg is hier van de partij, al achtentwintig jaar zegt Jan Deksels leider van de kapel, hij is al zichtbaar dronken. Het is erg gezellig en we kletsen wat met mensen uit Nederland en zelfs Australië die ook op het feest zijn. De optocht met karren en narren die wijn uitschenken stelt niet zo heel veel voor maar geeft het een wel een carnavaleske sfeer. Wijn, Weib und gesang. Met de trein weer terug naar de camping waar we in het restaurant gaan eten. Het eten is erg goed. Wat ik nog niet heb verteld is dat vanaf twee uur vanmiddag de zon al schijnt. Camping Sonnenstrand. Het was een leuke dag. Gute nacht freunden.
 |
 |
 |
|---|
Bacharach – Dagje op de camping
Maandag 15 september. Vandaag belooft het een prachtige dag te worden. We worden steeds later wakker, wat eigenlijk best lekker is. Elke keer als we de camper uitkomen verbazen we ons over het mooie uitzicht. Het landschap langs de Rijn heeft veel weg van een miniatuurspoorbaan. Kleine huisje geplakt tegen de bergwand en daarboven wijnranken. Wat wij ook verbazend vinden is dat er aan beide zijden van het Rijndal (Mittelrhein) treinen rijden, zeker om de tien minuten komen er lange goederentreinen langs beladen met van alles en nog wat. Vooral nieuwe auto`s. De spoorlijn slingert langs de rijn op nog geen vijf meter van de huizen vandaan. En dat met veel geweld en lawaai. Op de camping hoor je het ook goed, maar als treinliefhebber vind ik het niet erg. Na ontbijt en douche nestelen we ons op de onze stoeltjes voor de camper. Lezen en op tijd een kopje koffie, wat een rust. De zon staat hoog aan de hemel en aan het einde van de middag lopen we Bacharach even in voor een Italiaans ijsje. Als de avond valt zetten we de bakplaat aan, we grillen een biefstukje en een kabeljauwfilet denk daar een salade bij en een Riesling en het is helemaal compleet. Heerlijk. We zitten nog een tijdje buiten.
Bacharach – Wandelen op de oude stadsmuren
Dinsdag 16 september. En weer is het uitslapen vandaag. Om half tien worden we wakker. Vandaag gaan we in Bacharach aan de wandel. Bacharach werd in 871 voor het eerst vermeld in een oorkonde. Bacharach dankt haar faam al van oudsher aan de wijnbouw en de wijnhandel. Reeds in de middeleeuwen was deze stad wereldbekend als hoofdplaats voor de wijnopslag aan de Middenrijn, de Nahe en de Rheingau. Ze was een van de bekendste wijnoorden. Het middeleeuwse stadsbeeld geeft de stad een mooie sfeer. We gaan een wandeling maken over de oude stadsmuren. Je ziet de stad van een hele andere kant. De ringmuren en torens geven een mooi inzicht in de oude stad. Onderdeel van de wandeling is de beklimming van de berg tot aan het uitzichtpunt daar hebben we een prachtig zicht op de Burchtruïne Stahlberg. Het is een hele klim, natuurlijk moeten we extra voorzichtig zijn Wilma mag niet uitglijden, maar het is meer dan de moeite waard. Het zicht op de Mittelrhein is adembenemend. Vandaag is de zon weer onze vriend, het is zelfs zweten geblazen. Als we weer beneden zijn en in de dorpsstraat lopen kunnen we de verleiding niet weerstaan, we nemen weer een heerlijk ijsje bij de Italiaan. Wat een heerlijke dag. Terug op de camping is het tijd voor een borrel en het avondeten. Lekker koken onder de luifel, met een wijntje is toch voor mij echt het ultieme vakantie gevoel. Het wordt vandaag garnalen en rivierkreeftjes met champignons in een oosterse bamboe met ananas. Lekker met gestoomde rijst en een komkommersalade. We lezen nog wat en gaan op tijd naar bed, morgen met de boot.
 |
 |
 |
|---|
Bacharach – Met de boot langs de Loreley
Woensdag 17 september. Zoals gezegd vandaag gaan we met de boot de Rijn af naar St Goarshausen. Eerst het ochtendritueel, Wilma moet nog geholpen worden met haar schouderbandage voordat we kunnen douchen. Ze kan alleen haar rechterhand gebruiken en dat is erg vervelend maar het gaat. Dat we de reis hebben moeten afbreken en Dubrovnik een andere keer moeten bezoeken is nog steeds dagelijks het gespreksonderwerp. Het is niet anders. We nemen om twaalf de boot, onderweg legt hij aan in Kaub, Oberwesel, St Goar en als laats in St Goarshausen. Het hoogtepunt van de trip is natuurlijk het passeren van de Loreley. Volgens een volksverhaal zou boven op de Loreley een zingende nimf met gouden haren hebben gezeten die met haar gezang de schippers afleidde, waardoor ze tegen deze rots voeren. Wij hebben geluk. In St Goarshausen gaan we eerst iets eten in een Biergarten. We hebben al gezien dat St Goarshausen niet veel voorstelt. Niet echt een oud centrum en al helemaal geen leuke winkeltjes. Terwijl in de boeken de stad als zeer bezienswaardig beschreven staat. Maar waarschijnlijk heeft dat te maken met de Loreley die we vanuit de Biergarten kunnen zien. Wel maken we een mooie wandeling. Via een steil pad beklimmen we de rechterbergwand. Onderweg komen we langs de Burcht Katz. De Burcht werd tussen 1360 en 1371 door de graven van Katzenelnbogen gebouwd. Samen met de vesting Rheinfels aan de linker zijde van de rivier vormde de nieuwe burchtaanleg van de graven van Katzenelnbogen aan de rechter zijde een belangrijk bastion voor het uitoefenen van tol op de Rijn. De Burcht is gesloten en niet toegankelijk voor bezoekers. We klimmen verder. Boven aangekomen hebben we mooi uitzicht op de Loreley en natuurlijk ook op de Rheinfelds Burcht. De zon ligt als een warme deken over de Mittelrhein Vallei. We rusten wat uit en genieten van uitzicht. De weg naar beneden is gemakkelijker maar voor Wilma natuurlijk wel extra oppassen. Vanuit St Goarshausen nemen we de boor naar de overkant van de Rijn waar St Goar ligt. Reeds in de 6e eeuw vestigde de heilige Goar zich rechtover de Loreley, op de plek waar later de stad St. Goar ontstond. In het centrum van de stad staat de aan hem gewijde stiftkerk met gotische fresco’s. Een andere bezienswaardigheid is de katholieke parochiekerk met een der waardevolste altaarbeelden uit de 15e eeuw. Maar de grootste toeristische attractie is wel de Vesting Rheinfels, de grootste burchtrüine aan de Rijn, die hoog boven de stad uittorent. Na een flinke wandeling en de beklimming hebben we zin om iets te drinken. We vallen neer op een gezellig terras, we besluiten om hier ook te eten vanavond. Het is heel goed en gezellig. Om negen uur nemen we de trein terug naar Bacharach. Weer een leuke dag.
 |
 |
 |
|---|
Bacharach – Dag op de camping
Donderdag 18 september. De dag begint met wat regen maar om tien uur breekt de zon door. Vandaag kan ik kort zijn. Het wordt een rustdag, boek uitlezen, lekker eten, ijsje, beetje aan het reisverslag werken, borreltje. Toch nog best druk dus.
Bacharach – La Roche en Ardenne
Vrijdag 19 september. Ook de laatste nacht op Camping Sonnenstrand hebben we heerlijk geslapen. Het is echt een hele fijne camping, vooral als je plannen hebt om met de fiets de Rheintalradstrasse te volgen. Minpuntje van de camping is de korte douchetijd, ik denk voor een euro nog geen drie minuten. Oeps dat is kritisch. Vandaag gaan we richting België, de Ardennen. Na een lekker ontbijt in het zonnetje en wat geklets met de buren pakken we weer in. Vanuit Bacharach rijden we door het Moezeldal naar Bernkassel. Het lijkt ons leuk om daar een nachtje of twee te gaan staan. We zijn er vroeger al eens geweest maar toen met de motor. Als we op onze uitgezochte camping aankomen: Camping Kueser Werth worden we wel heel erg koud ontvangen. De receptie is gesloten, ze kunnen ons nog niet inschrijven, ook nog niet op de stroom aansluiten en of we over een paar uurtjes nog maar eens terug willen komen. We keren snel om en laten Bernkassel voor wat het is en rijden verder via de E42 naar België. Het valt ons meteen op dat het in België allemaal wat minder is, in vergelijking met Duitsland en helemaal met Oostenrijk. De wegen en de huizen zijn slecht onderhouden. Uiteindelijk komen we in La Roche en Ardenne terecht een leuk stadje aan de Ourthe. Het zonnetje brengt ons naar Camping Benelux aan de Ourthe. Hier worden we netjes ontvangen en kunnen we zelf een plaatsje uitzoeken. De camper staat snel en voor we het weten zitten we aan de thee. Het is rustig op de camping, enkele seizoenhouders zijn druk bezig met het winterklaar maken van hun caravans. Aan het eind van de middag lopen we naar La Roche, het hele centrum ligt op de schop. We gaan op zoek naar een frietkot want natuurlijk willen we een friet stoofvlees eten. Onder het mom: nu we er toch zijn. We vinden de frietkot aan de andere kant van het centrum. Heerlijk. En met een blikje Jupiler erbij. We lopen terug naar de camping en genieten van de avond.
La Roche en Ardenne
Zaterdag 19 september. Gister sliepen we nog aan de Rijn. Nu worden we wakker aan de Ourthe. Van het land van de wijn naar het land van het bier. Lekker geslapen. Het sanitair is op de camping wel wat minder dan we gewend waren. De douchetijd is wel veel langer. Het ontbijt onder onze luifel in het zonnetje is een mooi begin van de dag. We genieten van het mooie weer en onze boeken. Ik begin met mijn derde boek, ook Wilma is inmiddels met haar derde boek bezig. De rust wordt af en toe onderbroken door groepen jongelui die in hun kajaks de Ourthe afvaren. Het is een plezant schouwspel. Als we later in het dorp lopen zien we veel motorrijders en mountainbikers . Echt een omgeving voor actieve mensen. Wij wandelen een stuk door de heuvels rond La Roche. We genieten van de omgeving en als we beneden in het centrum terug zijn pakken we een terrasje. Geen wijn maar een heerlijk biertje. We doen op de terugweg wat boodschappen voor vanavond. We gaan pannenkoeken bakken. Een doosje met Belgische bonbons zit al in onze tas, voor vanavond bij de koffie. Zitten we net buiten aan de pannenkoeken begint het plots te regenen, zelfs hevige onweer. Dan maar naar binnen. En dat is toch een andere beleving dan buiten eten, helaas. Na de koffie en enkele bonbons genieten we van onze zaterdagavond.
 |
 |
 |
|---|
La Roche en Ardenne – Gent
Zondag 20 september. Het heeft de hele nacht geregend. We hebben medelijden met de jongelui die in kleine tentjes naast ons staan. Het is een natte bende. Wij houden het hier voor gezien en gaan richting Gent. Het weer in het westen van België en ons eigen Zeeland ziet er vrij goed uit. Wij ruimen onze natte bende op en verlaten Camping Benelux in La Roche. Het is een zeer onkuise camping. Via Namen en Brussel rijden we naar Gent. Langzaam klaart het weer op. Gent heeft een camping aan de rand van de stad, Camping Blaarmeersen. Rond twee uur rijden we de camping op en plaatsen de camper op de aangewezen plek. We eten een sneetje brood en dan pakken we de bus naar het centrum van Gent. De bus vertrekt op nog geen driehonderd meter vanaf de camping, dat is perfect. In twintig minuten zijn we in het centrum van Gent. De eerste indruk is geweldig, prachtige gebouwen en een middeleeuwse uitstraling. We laten het ons overkomen. Er is veel te zien, de historische binnenstad, belangrijke gebouwen en ook de heerlijkheden. We maken een eerste ronde door de stad en vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een mooie stad is Gent. We eten wat kleine hapjes en drinken hier en daar een pintje. Als we bij de: Open Stadshal komen zijn we getuige van een geweldig muziekspektakel. De Open Stadshal is een architecturaal hoogstandje gemaakt van glas, hout en beton. Het is een groot dak waaronder een levendige ontmoetingsplaats is ontstaan voor concerten en dansvoorstellingen. De akoestiek is geweldig. We worden er naartoe getrokken door het geluid van een zeer opvallend muziekgezelschap. Mensen van alle leeftijd en ras uitgedost in zeer aparte kleding met ieder een eigen uniek muziekinstrument geven hier een show weg. Dansers maken het compleet. Honderden mensen kijken ademloos toe, de camera`s klikken. Wat een unieke voorstelling. Ook dit is Gent. We hebben nu al zin in de dag van morgen, dan gaan we gewapend met ons wandelplan de stad verkennen. We nemen de bus terug naar de camping.
Gent
Maandag 22 september. Heerlijk geslapen. Snel douchen en ontbijten. Vandaag is het de dag van Gent. We nemen de bus vanaf de camping en stappen uit op de Korenmarkt. We halen het wandelplan uit onze rugzak en gaan op pad. Gent: te veel voor één nacht. We vertrekken vanaf het Sint-Veerleplein, in de schaduw van de imposante burcht: Gravensteen. Nergens ter wereld staat een massieve burcht als deze middenin het stadscentrum. Wie Gent bezoekt zonder dit in 1180 opgetrokken slot binnen te gaan, verdient de duimschroeven. We lopen over de Oude Vismijn, steken via een prachtige brug De Lieve over. Dit kanaal vormde in de dertiende eeuw de eerste kunstmatige verbinding met de Noordzee en was van groot economisch belang. Nu wordt het bevaren door toeristische rondvaartbootjes, kajakkende recreanten en bierdrinkende studenten in hun sloepjes. In de huizenrij langs het water zie je de nog enige houten gevel die in Gent bewaard is gebleven. We lopen de Jan Breydelstraat in, restaurantjes, snuisterwinkeltjes en kleine terrasjes sieren de straat. Ook bevind zich hier het Design Museum Gent. En dan komen we bij één van de mooiste stadsgezichten van Europa aldus vele toeristische gidsen. De Gras en Korenlei. De gebouwen links en rechts van de Leie zijn uniek en van een tijdloze schoonheid. De zon maakt het nog mooier. Het is de ontmoetingsplaats van de Gentenaren, en dat is te zien. Ook toeristen, studenten en forenzen smelten hier samen. Prachtig. We kopen een frietje en een heerlijke garnalenkroket in een frituur die geplakt is tegen de Oude Vleeshal. Als we dit zitten op te eten valt mijn blik op een bekend persoon, ik heb hem vanochtend nog via facebook gefeliciteerd met zijn vijftigste verjaardag. En nu treffen we hem hier in Gent, het moet niet gekker worden. Het is Freek Mulder, ik roep hem. Zijn verbazing is net zo groot. Wat een toeval, we kletsen gezellig wat en gaan dan weer elk onze eigen weg. Via een trap komen we op de Sint-Michelsbrug, van hieraf hebben we een prachtig gezicht op de Sint-Niklaaskerk, de Stadshal, het Belfort en de Sint-Baafskathedraal, het is de skyline van Gent, vanaf hier te vangen in één foto. We wandelen tot de eerste toren en genieten van deze prachtige kerk uit de dertiende eeuw. Rechts de Veldstraat met alle grote winkelketens. De heraangelegde Korenmarkt met het oude Postgebouw lijkt één groot terras. Via de Stadshal komen we bij het Belfort, bovenop de toren waakt de draak over de bewoners van Gent. Belfort staat inmiddels op De Werelderfgoedlijst van Unesco. Er is veel te zien in Gent en we moeten nog doorstappen ook want straks willen alles ook nog vanaf het water bekijken. Een boottocht hoort erbij. Voordat we de boot instappen drinken we eerst een pintje, ook dat is werelderfgoed. De rondvaart duurt bijna een uur en is zeker de moeite waard. Onze kapitein vertelt over de geschiedenis van Gent en de boot danst zachtjes mee op de stroming van de Lei. Historische panden, idyllische bruggen: tijdens de boottocht is er van alles te zien. Even lijkt het alsof de boot terug in de tijd vaart, de middeleeuwen komen dichterbij. De historische binnenstad van Gent is uniek. Het prachtige, Belgische Gent is een stad die het beste bekeken kan worden vanaf het water. Na de rondvaart gaan we op zoek naar Amadeus. Ja. Amadeus, the place for ribs. Vanochtend hebben we van Freek deze tip gekregen om hier te gaan eten. Het restaurant zit aan de Gouden Leeuw nummer 7. Er zijn namelijk twee zaken in Gent. Bij binnenkomst valt onze mond open van verbazing, wat een prachtzaak. Het is helemaal ingericht in Art-deco stijl. Uit de speakers klinkt de charleston. Wat een atmosfeer, en vooral wat een heerlijk eten, de spareribs blijven maar komen. De zaak zit elke avond vol, aldus onze Belgische buren. Als we na het toetje en een overheerlijke irish coffie weer buiten komen is het inmiddels donker geworden en zien we Gent bij nacht. We trekken nog wat foto`s. De bus brengt ons terug naar de camping. Gent is een geweldige stad en meer dan de moeite waard om eens te bezoeken. En vergeet dan vooral niet om te gaan eten bij Amadeus. Moe en voldaan vallen we in slaap.
 |
 |
 |
|---|
